Księga Rut

Księga Rut jest ósmą księgą Pisma świętego. W kanonie chrześcijańskim należy do wczesnych ksiąg historycznych ze względu na wątek opowiadania nawiązującego do okresu sędziów. W Biblii Hebrajskiej została umieszczona w zbiorze Pism, w grupie pozostającej w ścisłym związku ze środowiskiem liturgicznym. Jest częścią Pięciozwoju, czytano ją w Pięćdziesiątnicę (czyli święto Tygodni). Nazwa księgi wywodzi się od imienia głównej bohaterki opowiadania.
Księga Rut została spisana w V lub IV w. przed Chr. przez nieznanego autora. Opowiada dzieje pewnej rodziny judzkiej, która emigrowała do Moabu z powodu głodu panującego w czasach sędziów w Judzie. Moabitka Rut po śmierci swego męża Machlona, syna Noemi, opuściła rodzinę, kraj i wiarę, aby towarzyszyć teściowej w drodze do Betlejem (uczyniła to, mimo że jako bezdzietna wdowa, nie miała żadnych zobowiązań wobec rodziny męża). Następnie poślubiła Booza rodząc mu Obeda – przyszłego dziadka Dawida. Imię Rut pojawia się w genealogii Jezusa zamieszczonej w Ewangelii Mateusza.