Psalmy są dla nas wielkim pomnikiem modlitwy ludzi, którzy żyli w innej kulturze. Ich
sposób wyrażania myśli jest nam obcy. Często nie znamy faktów historycznych, do których
nawiązują psalmiści. Mówią o sytuacjach, których nie przeżywaliśmy. Często też spotykamy
w psalmach symbole i obrazy, które dziś do nas nie przemawiają. Chociaż człowiek
współczesny żyje w innej kulturze niż człowiek w czasach starotestamentalnych, i ma inne
spojrzenie na życie, to jednak nie zmieniły się jego pragnienia. W sercu człowieka nadal
pozostała tęsknota za życiem we wspólnocie i przyjaźni z Bogiem. Biorąc więc do ręki i
czytając owe teksty biblijne, docieramy do korzeni, z których wyrastamy. Psalmy ukazują nam
w pełni bogactwo relacji z Bogiem.

W Psalmach przenikają się różne momenty ludzkiego życia. Więcej. Całe przeniknięte
są ludzkim życiem i ludzkimi spotkaniami z Bogiem. Przechodzą przez sam środek życia
człowieka. Dotykają najczulszych miejsc. Wyrażają to, czego nieraz nie potrafimy wyrazić
słowami. Są natchnieniem najgłębszej modlitwy-natchnieniem samego Boga. W Psalmach Bóg
modli się razem z człowiekiem. Z pewnością także dlatego Kościół od początku swego
istnienia odnajduje w nich oddech dla swojej modlitwy. To dlatego także Psalmy są
umiłowaną modlitwą wielu wierzących. Każdy może odnaleźć w nich swoje życie.
Opowiadają Bogu o naszym stanie duszy, o naszych radościach i łzach. Opowiadają o Bogu w
naszym życiu. Uczą zbliżania się do Boga z sercem czystym i obciążonym. Są modlitwą,
która oczyszcza i przemienia.