PIEŚŃ O BERNARDETTCIE (1943)

Pieśń o Bernadettcie (ang. The Song of Bernadette, 1943) − amerykański dramat biograficzny w reżyserii Henry'ego Kinga, opowiadający historię życia Bernadette Soubirous, świętej Kościoła katolickiego. Film jest adaptacją powieści pod tym samym tytułem autorstwa Franza Werfela. Obraz nominowany w dwunastu kategoriach do Oscara, otrzymał łącznie cztery nagrody, w tym dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej. Film jest również pierwszym, który nagrodzono Złotym Globem dla najlepszego filmu dramatycznego Bernadette była najstarszą córką z dziewięciorga dzieci ubogiego młynarza Franciszka Soubirou i Luizy Casterot. W wieku 14 lat, w 1858 r., miała osiemnastokrotnie ujrzeć Matkę Bożą w grocie Massabielle w Lourdes. Cel objawień został ukazany przez samą Maryję, gdy przedstawiła się Bernadecie w miejscowym dialekcie: «Que soy era Immaculada councepciou» - «Jestem Niepokalane Poczęcie». Było to cztery lata po uroczystym ogłoszeniu przez Papieża Piusa IX dogmatu o zachowaniu Matki Chrystusa od zmazy grzechu pierworodnego. Matka Boża miała poprosić Bernadetę, by odgarnęła nieco ziemi pod skałą i odkryła źródło, które zaczęło wypływać coraz obficiej. Źródło to istnieje do dziś i jest miejscem pielgrzymek milionów chorych, z których wielu daje świadectwo duchowego i fizycznego uzdrowienia po kąpieli w nim. Maryja poleciła też, by dziewczyna modliła się na różańcu. Bernadeta była chorowitym dzieckiem; przez większość życia cierpiała na astmę. Przez jej współczesnych była uważana za osobę naiwną i prostoduszną, a pomimo surowych przesłuchań, zarówno przez oficjeli Kościoła katolickiego, jak i rządu francuskiego, konsekwentnie obstawała przy swojej historii. W 1866 wstąpiła roku do klasztoru Notre Dame de Nevers (dom macierzysty sióstr miłosierdzia i edukacji chrześcijańskiej), unikając w ten sposób powszechnego zainteresowania, jakie budziła z powodu otrzymanych objawień. Spędziła w Nevers resztę swojego krótkiego życia. Zmarła w wieku 35 lat na gruźlicę. Do końca życia nie była świadoma tego, że Lourdes staje się miejscem pielgrzymek, ani nie była też obecna przy konsekracji bazyliki w 1876 r.