mexbe 18:45

Katolicka inkwizycja to było dzieło szatańskie. Niech Pan Bóg da nawrócenie temu zakłamanemu zwodzicielowi w czarnej sutannie.

Ooo! Czyżby to nasz betonowy Parweniusz w swoim prawdziwym wcieleniu?

Z tego co ja wiem, to sąd Św. Inkwizycji składał się w połowie z duchownych i w połowie ze świeckich. Po wsiach wszyscy się znali a i w miastach wszyscy o wszystkich wiedzieli. W sądzie zasiadał proboszcz oskarżonego, ludzie którzy znali go członek SI i ks. teolog. Ks. proboszcz i reszta z SĄDU ŚWIĘTEJ INKWIZYCJI prucz eksperta teologa i członka SI znali oskarżonego. W zwiąsku z tym podsądny był sądzony przez znajomych. A najwyższą karą było publiczne "SPALENIE W OCZACH LUDU"(wystawienie na widok publiczny, powiedzenie wszystkim co zrobił i wygnanie go) ze wstydu. Kościół wymierza kary SYMBOLICZNE. Najwyższą karą było spalenie w oczach ludu i banicja.

Kary cielesne wymierza pańsrtwo. Najwyższą karą świeckiej inkwizycji była kara śmierci.
Za prywatna inkwizycje król Hiszpani i król Cesarstwa Niemieckiego zostali exkomunikowani. Cesarz Niemiec za swoją Inkwizycje musiał w worku pokutnym iść do Watykanu prosić o przebazenie.

jeszcze do komputera siadam, chociaż tęsknię za realem, więc jeszcze coś dorzucę:
W stu procentach potwierdzam to, co ks. kan. Kneblewski powiedział (naczytałem się
bardzo wiele, stąd ten ton rencenzenta). Co więcej, w Polsce, w Wielkopolsce czy na jej krańcach (tzw. Krajna) oficjalni przedstawiciele Kościoła (proboszczowie, kanonicy) byli bezsilni wobec ludzkiej chęci znalezienia winnych - idzie mi o czasy późniejsze, np. o lata ok. roku 1700. Wyglądało to tak, że ludzie znajdowali "czarownice", oskarżali powołując się na obrazę swoich uczuć religijnych, szukali oskarżycieli i katów, natomiast Kościół jasno i wyraźnie w takich przypadkach wzywał ich do opamiętania. By nie być zupełnie gołosłownym przywołam wypadek taki, który niedługo po r. 1700 miał miejsce na zachód od miasta Kłecko (Wielkopolska). Kiedy ludzie znaleźli już oskarżycieli, sąd i katów (co nie było zawsze takie proste), proboszcz z Kłecka (ks. Rosiński kanonik kolegiaty św. Jerzego w Gnieźnie) próbował jeszcze spowodować opamiętanie się "uprawnionych stróżów" galopując na koniu przez pola na miejsce przygotowywanej egzekucji. Nie posłuchano jednak, tym razem, księdza. Można więc powiedzieć, że upadek autorytetów oraz ciemnota spowodowana Potopem szwedzkim, wojną północną, wieloma innymi klęskami popchnęła ludzi do podpalania stosów. Przypisuje się to Kościołowi - bardzo powszechne mniemanie i bardzo nieprawdziwe. Kiedy w Polsce były wypadki stosów, "święte oburzenie" nie było postawą oficjalnych przedstawicieli Kościoła, lecz tłumu, zniechęconego już wówczas do wszystkiego.
Dlatego kiedy słyszę "radykalny katolik", pytam: "O co chodzi ?" Oficjalni przedstawiciele Kościoła bowiem przez 2000 lat byli raczej tą trzeźwą, mniej radykalną, częścią społeczeństwa. Co innego Ewangelia - zawsze bardzo radykalna ("wczoraj i dziś"). Tu natomiast było widać, jak bardzo właśnie oficjalni przedstawiciele Kościoła starali się okiełznać radykalne, gdy nie prawowierne, pojmowanie Ewangelii.