Pewna pani lekceważyła sobie różaniec św., który jej św. Dominik polecał. Matka Boska raczyła się jej ukazać i powiedziała: Chcę porównać wszystkie umartwienia, które dotychczas zadawałaś sobie ze zasługami przywiązanymi do odmawiania różańca św. Wnet zjawiła się waga. Na jednej szali posty i jałmużny tej pobożnej pani stanęły we wielkiej ilości, na drugiej zaś Najświętsza Panna Maryja położyła różaniec św., a ten wnet przeważył stos dobrych uczynków. Widzisz teraz córko, rzekła Maryja Panna, jakiej wagi jest mój różaniec!

Św. Ireneusz stawia zasadę, że Kościoły apostolskie t. j. założone przez Apostołów, które mają nieprzerwaną sukcesję biskupów, począwszy od pierwszego, przez apostołów ustanowionego, posiadają prawdziwą naukę Chrystusową, gdyż pierwszy biskup otrzymał ją od apostołów a potem została przekazana, bez błędu, przez biskupów, w nieprzerwanym szeregu po sobie następujących.
Dlatego, chcąc się przekonać jaka była nauka Apostołów, a więc i Chrystusa, należałoby zbadać naukę Kościołów apostolskich. Ponieważ atoli ta droga byłaby zbyt uciążliwa, przeto, chcąc poznać naukę Chrystusową, wystarczy zbadać tradycję i wiarę przekazaną przez nieprzerwane następstwo biskupów „największego, najstarszego i wszystkim znanego, przez najsławniejszych dwóch apostołów Piotra i Pawła w Rzymie założonego i zorganizowanego Kościoła, z którym z powodu (jego) większego autorytetu musi się zgadzać każdy Kościół, t. j. wierni skądkolwiekby byli, każdy (mówię) Kościół, w którym zawsze przez wiernych, skądkolwiekby byli …More

Często w dyskusjach internetowych spotykam się z fałszywym przekonaniem, iż jedynie herezja uporczywa tj. formalna wyłącza z Kościoła i pozbawia członkostwa w Mistycznym Ciele Chrystusa. Rozpowszechniona jest błędna opinia, iż heretyk materialny, ponieważ znajduje się błędzie nieuporczywym, należy do Kościoła katolickiego i jest jego członkiem.
Czy faktycznie tak jest, iż heretyk materialny należy do Kościoła katolickiego?
Aby odpowiedzieć na to pytanie musimy w pierwszej kolejności określić kto należy do Kościoła – czy też inaczej mówiąc, kto jest „wewnątrz” Kościoła, poza którym nie ma zbawienia.
Jak nauczają teologowie rozróżniamy dwie kategorie osób będących „wewnątrz” Kościoła:
1. członków Mistycznego Ciała Chrystusa;
2. oraz te osoby, które nie są członkami Ciała Kościoła, a które należą do jego Duszy.
Członkowie Kościoła
Kto jest członkiem Mistycznego Ciała Chrystusa – Kościoła katolickiego? Ostateczną definicję ex cathedra odnajdujemy w encyklice Piusa XII Mystici Corporis …More

Zgodnie z nauką katolicką, wierni, pod groźbą utraty zbawienia, mają obowiązek przyjęcia nauki głoszonej nie tylko przez Magisterium uroczyste Kościoła, ale również przez Magisterium zwyczajne.
Pius XII, encyklika Humani Generis (§ 20; Denz. 2313):
„Nie trzeba też sądzić, że pouczenia w encyklikach zawarte nie wymagają same przez się wewnętrznego poddania dlatego tylko, że papieże nie występują co do nich z najwyższą nauczycielską powagą. Albowiem i te rzeczy są przedmiotem tego zwyczajnego Nauczycielstwa, do którego także odnoszą się słowa: „Kto was słucha, mnie słucha”, a nadto, co w encyklikach wykłada się i z naciskiem podkreśla, to zazwyczaj już skądinąd do nauki katolickiej należy”.
Sobór Watykański. 1869 r. Konstytucja dogmatyczna o wierze katolickiej Dei Filius:
„Wiarą boską i katolicką należy wierzyć w to wszystko, co zawiera się w słowie Bożym spisanym lub przekazanym, i jest do wierzenia przedkładane przez Kościół – albo uroczystym orzeczeniem, albo zwyczajnym i powszechnym …More

W 1975 roku francuski autor Jacques Ploncard d’Assac wydał książkę o prowokacyjnym tytule „Okupowany Kościół” [L’Eglisee occupee]. Przedstawione przez siebie tezy tłumaczy następująco:
“Jeśli komuś uda się wykazać, że wszystkie „nowinki” sprawiające obecnie kłopot Kościołowi są niczym innym tylko błędami przeszłości, które wielokrotnie Kościół potępiał, to będzie można wywnioskować, że Kościół pod koniec XX wieku jest okupowany przez obcą sektę, tak jak kraj może być okupowany przez armię wroga”.
Materialne struktury Kościoła katolickiego okupowane są przez sektę podszywającą się pod Kościół katolicki. Nauka tej sekty leży w rażącej sprzeczności z nauką Kościoła świętego.
Czytaj całość: katolikintegralny.wordpress.com/…/nauka-soboru-wa…

W Kościele istnieje tradycja, że naród żydowski nawróci się wtedy, gdy narody świata przestaną być katolickie i popadną w apostazję. Św. Paweł w liście do Rzymian przestrzega nie-Żydów aby nie byli dumni, ale powinni się obawiać, że spotka ich podobny co Żydów los.
Dobrze; dla niedowiarstwa [Żydzi] ułamane są, a ty wiarą stoisz; nie rozumiej wysoko, ale się bój.
Albowiem jeśli Bóg przyrodzonej gałęzi nie przepuścił, by snadź ani tobie nie przepuścił.
Dalej św. Paweł kontynuuje:
Albowiem nie chcę, bracia! abyście nie mieli wiedzieć tej tajemnicy, (żebyście nie byli sami sobie mądrymi)…
Bo jako i wy niekiedy nie uwierzyliście Bogu, a teraz dostaliście miłosierdzia dla ich niedowiarstwa,
Tak i ci teraz nie uwierzyli ku waszemu miłosierdziu, aby i oni miłosierdzia dostali.
Ojcowie Lemann przytaczają zatwierdzony przez Kościół naukowy komentarz, że byłoby naturalne dla Pawła, gdyby dodane zostały po ostatnim wersecie słowa: „Gdy popadniecie w apostazję”. Delikatność Pawła dla pogan uniemożliwiła …More

Zadziwia mnie pewna niekonsekwencja osób, jak wierze szczerych i uczciwych, które pragnąc zostać wierne nauce Chrystusa oraz Apostołów – wierze katolickiej – równocześnie uznają soborowy kościół – nierządnicę babilońską – za Kościół katolicki. Od dłuższego czasu zastanawiam się, gdzie osoby te popełniają błąd w swoim sposobie rozumowania, ponieważ w złe intencje tych osób nie wierzę.
Osoby te zakładają, iż kościół nauczający błędu, pomimo tego, iż naucza błędu – nadal pozostaje i jest Kościołem założonym przez Chrystusa. Założenie takie opierają przede wszystkim na opiniach teologicznych św. Wincentego oraz Jana od św. Tomasza, zgodnie z którymi, mamy obowiązek przyjąć tylko tę naukę, która jest zgodna z Tradycją, zaś naukę Tradycji przeciwną – odrzucić.
św. Wincenty z Lerynu, Commonitorium
„Co ma uczynić chrześcijanin-katolik, jeśli jakaś cząstka Kościoła oderwie się od wspólnoty wiary katolickiej? Nic innego, jak tylko przedłoży zdrowie całego ciała nad członek zakaźny i zepsuty. Jak …More

O UNIKANIU POCHOPNEGO SĄDZENIA
1. Patrz na siebie, ale wystrzegaj się sądzenia innych. Daremnie człowiek trudzi się osądzaniem innych, jakże często się myli i jak łatwo popada w błąd; sądzić siebie i rozmyślać o sobie to dopiero trud owocny. Jakże często sądzimy według tego, co nam przypada do serca, i jak łatwo zatracamy poczucie sprawiedliwości przez miłość własną.
Gdyby Bóg był zawsze czystym celem naszych dążeń, nie wpadalibyśmy od razu w gniew, gdy tylko ktoś sprzeciwi się naszemu zdaniu.
2. A przecież zdarza się, że to, co kryje się w naszej głębi albo co przychodzi z zewnątrz, tak samo nas pociąga. Niektórzy w gruncie rzeczy mają zawsze na względzie siebie w tym, co robią, choć nie zawsze zdają sobie z tego sprawę, i wydaje im się, że sprawy przybierają pomyślny obrót wtedy, gdy układają się według ich życzeń i myśli.
Jeżeli zaś dzieje się inaczej, martwią się i denerwują. Jakże często z powodu różnicy zdań rodzą się zatargi między przyjaciółmi i rodakami, między duchownymi i …More

Zwykle tak bywa, że gdy spotyka nas jakowe niepowodzenie, wtedy z osób będących z nami w bliższych stosunkach, mała znajdzie się liczba, których by to nie odstręczyło, i które by nam dały dowody stałej przyjaźni i życzliwości. Jeżeli zaś ten co doznał jakowego niepowodzenia, był celem zawiści złych ludzi, w takim razie wielu się znajdzie i takich nawet, którzy i natrząsać się będą z jego nieszczęścia, i najzłośliwiej w różny sposób pastwić się nad nim.
Doświadczyli tego święty Joachim i święta Anna, kiedy ich spotkała owa ciężka i publiczna obelga w świątyni Jerozolimskiej, o której wspomnieliśmy. Zaraz po tak dotkliwym dla nich zdarzeniu, błogosławieni ci małżonkowie odsunęli się od świata, i przez pewien czas żyli w najściślejszym odosobnieniu. Lecz gdy po zapowiedzeniu im przez Anioła przysłanego od Boga, że staną się rodzicami, wrócili do domu i do zwykłego trybu życia, przekonali się, że słowa wyrzeczone przez kapłana Isachara do świętego Joachima, wyrzucające mu hańbę niepłodności …More

Nieomylność Papieża
Pojęcie nieomylności papieża. Sobór Watyk. (Constit. de eccles. cap. 4) w definicji dogmatycznej o nieomylności papieża daje pełne pojęcie tej nieomylności. „Uczymy i definiujemy, mówi Sobór, że jest dogmatem przez Boga objawionym: papież, gdy mówi z katedry, to jest, gdy pełniąc urząd pasterza i nauczyciela (doctoris) wszystkich chrześcijan, mocą swego najwyższego apostolskiego autorytetu definiuje naukę wiary lub obyczajów, jako mającą być uznaną (tenendam) przez cały Kościół, wskutek asystencji bożej, w św. Piotrze mu obiecanej, tę nieomylność posiada, którą chciał boski Zbawiciel, by posiadał jego Kościół w definiowaniu nauki wiary lub obyczajów i dlatego definicje papieża, same z siebie, nie zaś ze zgody Kościoła, nie podlegają reformie”. Objaśnimy tę definicję.
a) Papież, gdy mówi… a więc każdy faktycznie rządzący i nauczający papież jest podmiotem nieomylności. Dlatego należy odrzucić jako przeciwny orzeczeniu Soboru, błąd Gallikanów, którzy rozróżniając między …More

Ks. Sieniatycki, Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna, Kraków, 1932; str. 267-270
Nieomylny urząd nauczycielski Kościoła, cz. I
Nieomylny urząd nauczycielski Kościoła, cz. II: Istnienie nieomylności
Nieomylny urząd nauczycielski Kościoła, cz. III: Przedmiot nieomylności
Nieomylny urząd nauczycielski Kościoła, cz. IV: Podmiot nieomylności. Nieomylność Papieża.
Trzeba pamiętać, że Ojciec św. sam i Biskupi razem z Ojcem św. są tylko wtedy nieomylnymi, gdy głoszą prawdy wiary i obyczajów i wyraźnie zaznaczają, że chcą wszystkich wiernych do uznania tych prawd zobowiązać. To co przytaczają jako argumenty, wyjaśnienia, okolicznościowe, uwagi nie podpada pod zakres ich nieomylności. Gdyby w poszczególnym wypadku było wątpliwe, czy zamierzali swym orzeczeniem zobowiązać wiernych do wiary, nikt nie byłby wtedy do wiary zobowiązany, bo prawo wątpliwe nie obowiązuje.
1. Z obietnic Chrystusa.
a) Mówi Chrystus do Apostołów: „Idąc tedy nauczajcie wszystkie narody… nauczajcie je chować wszystko,…More

Ks. Sieniatycki, Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna, Kraków, 1932; str. 266-267
Chrystus powierzył swą naukę Kościołowi, by ją szerzył między ludźmi. By to mógł czynić bez błędu, wyposażył go darem nieomylności. O tym darze Kościoła będziemy teraz mówić.
1) Pojęcie nieomylności.
a) Nieomylność Kościoła jest nie tylko wolnością od faktycznego błądzenia w rzeczach wiary i obyczajów, ale także niemożliwością błądzenia. Należy rozróżnić nieomylność czynną Kościoła (infallibilitas activa) od biernej (inf. passiva). Nieomylność czynna jest to wolność pasterzy Kościoła od błądzenia w nauczaniu rzeczy wiary i obyczajów, nieomylność bierna jest wolność wiernych Kościoła od błądzenia we wierzeniu. Podmiotem nieomylności biernej są nie tylko zwyczajni wierni ale i biskupi, z osobna wzięci gdyż i oni są obowiązani do przyjęcia za prawdę, co cały Kościół nauczający wiernym do wierzenia podaje. A także i papież jako osoba prywatna wierząca, należy do podmiotu nieomylności biernej. A zatem …More

„Ktokolwiek chce być zbawiony, winien przede wszystkim zachować wiarę katolicką; kto nie dochowa jej w całości i nienaruszonej, bez wątpienia ulegnie wiecznej zagładzie.” – św. Atanazy
W kręgach tzw. tradycji katolickiej możemy obecnie często słyszeć, zarówno od wiernych, jak również, a może przede wszystkim, od hierarchii, iż Kościół Chrystusa cierpi dziś na poważną chorobę, został skażony herezjami, etc.. Przykładem niech będzie tekst ks. Karol Stehlina, byłego już przełożonego Bractwa św. Piusa X, z „Zawsze Wierni” z nr 3/2014 „Filius Ecclesiae — syn Kościoła”.
W tekście tym możemy przeczytać:
„Jeśli Mistyczne Ciało Chrystusa dziś przeżywa ciężką chorobę, to z powodu wielu członków, które uległy zatruciu niszczycielskimi teoriami modernizmu. (…) Chcemy, aby Kościół – Matka nasza, wyzdrowiał w swoich członkach tak, jak zdrowy jest w swojej niewidzialnej Głowie, czyli w Jezusie Chrystusie.” www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/1990
Jak widzimy z wyżej przytoczonego tekstu Ks. Stehlin …More