(...) "Jeśli to, cośmy dotąd mówili, odnosi się do zachowania życia przyrodzonego dziecięcia, to tym bardziej to wszystko domaga się zachowania życia nadprzyrodzonego, które noworodek otrzymuje podczas Chrztu św. Nie mamy bowiem teraz innego sposobu udzielaniu tego życia dziecku, które jeszcze nie doszło do używania rozumu. Posiadanie przez człowieka stanu łaski w chwili śmierci jest bezwzględnie konieczne do zbawienia. Bez łaski nie można osiągnąć szczęśliwości wiecznej, nadprzyrodzonej, dojść do błogosławionego widzenia Boga."

+ PIUS XII - Przemówienie do włoskich POŁOŻNYCH o wartości KAŻDEGO życia

Papieże aż do... PIUSA XII nauczali, że dzieci nieochrzczone NIE osiągną zbawienia.
"Sobór florencki - Bulla unii z grekami - 16. Dusze zaś umierających w uczynkowym grzechu śmiertelnym lub tylko w pierworodnym, wkrótce zstępują do piekła, gdzie jednak podlegają nierównym karom."

Tak więc każdy, kto używa rozumu zdaje sobie jasno sprawę, że od Jana XXIII aż do dziś, głoszona jest błędna nauka, która nie może nazywać się katolicką. Współcześni teolodzy (liberalni) tłumaczą to tym, że... nie ma podstaw tego w Piśmie Świętym! A więc? Sola scriptura !!! Tylko Pismo! Jest to czysty Protestantyzm! Katolik jednak wie, że źródłem wiary jest Pismo Święte i Tradycja.
Kościół istnieje ponad 2000 lat, a nie 50 (od soboru wat II)

Sobór Florencki uczy: Pierwszym Sakramentem jest chrzest święty, który jest bramą życia duchowego; przez niego stajemy się członkami Chrystusa i uczestnikami ciała Kościoła. A ponieważ przez pierwszego człowieka śmierć przeszła na wszystkich, nie możemy, jak mówi Prawda, wejść do królestwa niebieskiego, jeśli nie odrodzimy się z wody i z Ducha. Materią tego sakramentu jest prawdziwa i naturalna woda, obojętne, czy jest zimna czy ciepła.

14b. Formą zaś jest: «Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego». Nie zaprzeczamy jednak, że także przez słowa: «Chrzczony jest taki a taki sługa Chrystusa w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego» lub: «Moimi rękami jest chrzczony taki a taki w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego», dokonuje się prawdziwy chrzest. Skoro główną przyczyną, z której chrzest posiada siłę, jest Trójca Święta, narzędziem zaś jest szafarz, który przekazuje sakrament zewnętrznie, to sakrament dokonuje się, jeśli przez szafarza, który go udziela, dokonany zostaje odpowiedni akt wraz z wezwaniem Trójcy Świętej.

14c. Szafarzem tego sakramentu jest kapłan, który z urzędu udziela chrztu. W wypadku konieczności ochrzcić może nie tylko kapłan czy diakon, ale także świecki mężczyzna lub kobieta, a nawet poganin i heretyk, byleby zachował formę Kościoła i miał intencję czynić to, co czyni Kościół.

14d. Skutkiem tego sakramentu jest odpuszczenie wszelkiej winy pierworodnej i aktualnej, a także wszelkiej kary, która należy się za taką winę. Dlatego ochrzczonym nie należy nakładać żadnej pokuty zadość czyniącej za wcześniejsze grzechy, ale ci, którzy umierają zanim popełnią jakikolwiek grzech, natychmiast dochodzą do królestwa niebieskiego i widzenia Boga.