Franciscus heeft problemen met kritiek
Franciscus vertelde hen dat hij kritiek op zijn controversiële beslissingen ofwel beschouwt als een "misverstand", ofwel als iets om te negeren. Hij beschuldigt zijn critici van "het relativeren, het verwateren van het [Tweede Vaticaans] Concilie", een standaard belediging die in de jaren zeventig en tachtig door ultraliberalen werd gebruikt tegen degenen die zij zien als hun vijanden.
In plaats van te kijken naar de problemen die zijn controversiële leiderschap heeft veroorzaakt, beweert Franciscus dat "het normaal is dat er weerstand is wanneer iemand iets wil veranderen". Dit is een stroman-argument omdat het probleem niet de "veranderingen" zijn, maar de liberale ideologie van Franciscus die desastreuze gevolgen heeft wanneer ze op de Kerk wordt toegepast.
In plaats van de kritiek onder ogen te zien, negeert Francis ze liever: "Voor mijn geestelijke gezondheid lees ik de websites van dit zogenaamde 'verzet' niet."
Hij is ook niet in staat om problemen aan te pakken zonder ze te personaliseren, "Sommige weerstand komt van mensen die geloven dat ze de ware doctrine kennen en me ervan beschuldigen ketter te zijn." In plaats van over argumenten te spreken, wil Franciscus liever "bidden" voor degenen die hem op zijn fouten wijzen.
Het universele recept voor Franciscus is "onderscheiding". Dit betekent voor hem dat er geen duidelijk onderscheid is tussen goed en kwaad. Hij spreekt laatdunkend over een mentaliteit van "je mag of mag niet" of "zover mag je gaan, en zover mag je niet gaan". Met zo'n manier van denken is het inderdaad moeilijk te begrijpen dat bijvoorbeeld seksueel misbruik of andere zonden altijd verkeerd zijn.
Afbeelding: © Antoine Mekary, Aleteia, CC BY-NC-ND, #newsNgcyrdcjhg