EUCHARYSTIA

Czyli, « gdy niebo i ziemia są razem ».

« Ale nie tak samo ma się rzecz z przestępstwem jak z darem łaski. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa…Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi ». Rz 5,15.19.

Wstęp.

Czytając książkę historyka i liturgisty księdza Piotra Lebrun'a z początku XVIII wieku «Explication des prières et des cérémonies de la Messe», wydaną w Paryżu w 1828 roku, mogłem się przekonać, że z punku widzenia historycznego, literackiego i dogmatycznego, posoborowe dyskusje na temat Mszy świętej między tzw. tradycjonalistami i progresistami w Kościele Katolickim, wprowadziły w drugiej połowie XX wieku więcej zamieszania niż umiłowania prawdy o Wielkiej Tajemnicy Wiary, jaką jest Msza święta. W moim przekonaniu, jedni i drudzy powinni przeczytać i rozważyć Encyklikę świętego Jana Pawła II o Eucharystii: Ecclesia de Eucharistia, i wcielić w życie jak najprędzej wszystkie wskazania tego ostatniego oficjalnego dokumentu jaki ukazał się u końca jego Pontyfikatu. Wiem skądinąd, że tradycjonaliści nie byli uradowani ani beatyfikacją, ani kanonizacją tego wielkiego Papieża, z powodu jego «otwarcia na ekumenizm i sprawę wolności religijnej», ale czy to znaczy, że jego wiara w Eucharystię była przez to pomniejszona? Trzeba przeczytać tę Encyklikę i Książkę, o której wyżej powiedziałem, aby się oprzeć zarówno jednej jak i drugiej tendencji liturgicznej, i przyczyniać się w sposób ewangeliczny do kształtowania postaci mędrca, który według słów Pana Jezusa wyciąga rzeczy stare i nowe, i staje się prawdziwym uczniem Królestwa niebieskiego.

Jestem księdzem zakonnym od 31 maja 1978 roku, kiedy to otrzymałem z rąk Biskupa Mariana Przykuckiego w Katedrze świętych Piotra i Pawła Apostołów w Poznaniu święcenia prezbiteratu. Dana mi została w ów Dzień wielka łaska Sprawowania Tajemnicy Mszy świętej w życiu i misji Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, w którym złożyłem pierwsze śluby zakonne 29 września 1972 roku, po okresie rocznego Nowicjatu. Towarzystwo Chrystusowe od początku swego istnienia Tajemnicę Mszy świętej przybliża wiernym poprzez wydawanie miesięcznika pod tytułem ‘Msza Swięta’ dzięki któremu wielu ludzi poznało głębiej tę wielką tajemnicę wiary katolickiej i niejedno powołanie do kapłańskiej służby w Kościele obudziło się przez lekturę tego pisma znanego w całej Polsce i na świecie wśród Polonii.

Będąc w Seminarium, które w owych czasach było afiliowane w dziedzinie Studiów Teologicznych do Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, z naszym Księdzem Profesorem od Liturgiki Bogusławem Nadolskim w kontakcie z Profesorem KUL’ u Księdzem Wojciechem Danielskim jako Promotorem, dokonaliśmy wyboru tematu dla mojej Pracy Magisterskiej: Twórczość w Liturgii według Liturgistów Regionu Języka Francuskiego.

W czterech Rozdziałach następujących: I. Współczesne próby wprowadzania twórczości do Liturgii jako problem, II. Spontaniczna twórczość w Liturgii Kościoła pierwszych wieków i jej zanik w ciągu historii, III. Liturgia współczesna wobec problemu twórczości, IV. Stan prawny twórczości liturgicznej w Kościele, dane mi było przeanalizować temat, na który w literaturze polskiej w dziesięć lat liturgicznej odnowy posoborowej bardzo nieewiele można było znaleźć, który na zachodzie Europy został jednak postawiony przez szereg faktów jako problem, którego właściwe rozwiązanie mogłoby mieć znaczny wpływ na przyszłość liturgii.

Dla przybliżenia problematyki dla czytelników niniejszego Studium wymienię tutaj jedynie tytuły poszczególnych kolejnych Paragrafów i podpunktów, aby rzucić trochę światła z tamtego okresu życia Kościoła w tej istotnej dla jego życia i misji Duchowej Rzeczywistości jaką jest Tajemnica Eucharystii wobec tak zwanego agiornamento, czyli odnowy i dialogu wobec wyzwań współczesnego świata, do którego Bóg posyła swój Kościół. Lokalne inicjatywy liturgiczne i ich oceny. Przyczyny zjawiska: Przemiany kulturowe, Posoborowa odnowa liturgiczna, Dowartościowanie Kościoła lokalngo, Soborowa teologia liturgii. Swiadectwa biblijne i patrystyczne. Przyczyny twórczości liturgicznej: Ustanowienie przez Jezusa, Dziedzictwo liturgii judaistycznej. Stopniowa redukcja zakresu twórczości liturgicznej i jej przyczyny: Zróżnicowanie procesu, Przyczyny zaniku. Pojęcie twórczości. Problem twórczego charakteru liturgii. Wymagania stawiane « twórcy ». Możliwości i perspektywy zastosowania twórczości w liturgii posoborowej. Twórczość według posoborowego prawa liturgicznego. Uprawnienia biskupa. Przemiany zakresu twórczości pozostawionego celebransowi od Konstytucji o Liturgii do IGMR (Ogólny Wstęp do Mszału Rzymskiego) 1975

ks.Kazimierz Kuczaj Schr