Bohdan Czeszko

Edytuj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bohdan Czeszko
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1923
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1988
Warszawa

Poseł na Sejm PRL IV, V, VI i VII kadencji
Okres

od 1965
do 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1943–1989) Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Bohdan Władysław Czeszko, ps. „Agawa” (ur. 1 kwietnia 1923 w Warszawie, zm. 21 grudnia 1988 tamże) – polski pisarz, scenarzysta i publicysta, poseł na Sejm PRL IV, V, VI i VII kadencji[1]. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Leonarda i Marii z domu Załęskiej. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył w Warszawie szkołę średnią[2].

W czasie okupacji niemieckiej pracował w warsztatach stolarskich i działał w konspiracji, od 1942 żołnierz Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, ps. „Agawa”, członek Związku Walki Młodych. Brał udział m.in. w zamachu na Cafe-Club. Walczył w powstaniu warszawskim w batalionie AL „Czwartaków” na Woli, Starówce i Śródmieściu, jako sierżant i zastępca Lecha Matawowskiego „Mirka”, pełniąc funkcję szefa batalionu. Ranny podczas walk na Woli 6 sierpnia 1944. Po upadku powstania nadal działał w konspiracji w Częstochowie, w 1945 był komendantem MO w Częstochowie[2], po czym w marcu 1945 wstąpił do 2 Armii Wojska Polskiego. Został ranny podczas forsowania Nysy. Po wojnie działał w Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Po zakończeniu wojny, w latach 1945–1947 uczył się w Państwowym Liceum Plastycznym w Warszawie, w 1947 zdał maturę[2]. W latach 1947–1951 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i podjął działalność literacką. Debiutował w 1948 tomem opowiadań Początek edukacji. Autor powieści o tematyce okupacyjnej i wojennej, między innymi Pokolenia z 1951. Powieść ta, opisująca historię Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, nie należy do wzorcowych utworów socrealistycznych, została zekranizowana przez Andrzeja Wajdę w 1954. Był także autorem Trenu z 1961, który został negatywnie oceniony przez ówczesną oficjalną krytykę za „pacyfizm i czarnowidztwo”.

W latach 1954–1955 był korespondentem „Trybuny Ludu” w Moskwie. Po powrocie do kraju był redaktorem „Przeglądu Kulturalnego”, później zastępca redaktora naczelnego warszawskiej „Kultury” (1963–1967), od 1967 współpracował z „Nowymi Książkami”[2]. Od 1965 do 1980 był posłem na Sejm PRL. Należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 31C-tuje-8)[3].

Nagrobek Bohdana Czeszki na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[2][edytuj | edytuj kod]

  • Nagroda Państwowa II stopnia za powieść Pokolenie (1952)[11]
  • Nagroda w konkursie Wydawnictwa MON za opowiadanie Tren (1960)
  • Nagroda Państwowa II stopnia za Opowiadania wybrane (22 lipca 1964)[12]
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1965)
  • Nagroda Państwowa I stopnia (1970)
  • Nagroda miasta stołecznego Warszawy (1970)
  • Nagroda Państwowa I stopnia za całokształt twórczości (1976)
  • Nagroda Ministra Obrony Narodowej (1983)

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dariusz Jarosz, Działalność Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR przy Zarządzie Głównym Związku Literatów Polskich w latach 1949–1953 (w świetle akt własnych), „Mazowieckie Studia Humanistyczne”, 5 (1), s. 5–45 [zarchiwizowane z adresu 2019-01-13]. [zob. s. 9]
  2. ↑ a b c d e f g Bohdan Czeszko [online], leksykonkultury.ceik.eu.
  3. ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
  4. ↑ „Trybuna Robotnicza”, 1984, nr 172, s. 2.
  5. ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 („w 10. rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”).
  6. ↑ Uznanie dla twórców kultury, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1–2.
  7. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  8. ↑ „Wojskowy Przegląd Historyczny”, nr 1 (41), styczeń–marzec 1967, s. 430.
  9. ↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
  10. ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 11, 30 czerwca 1965, s. 7.
  11. ↑ „Dziennik Polski”, rok VIII, nr 176, (2639), s. 2.
  12. ↑ „Dziennik Polski”, rok XX, nr 171 (6363), s. 3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Pokolenie Kolumbów
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bohdan_Czeszko&oldid=72432277”