Kilka lat temu mój przyjaciel Gary [Krupp] wyświadczył pewne specjalne przysługi Watykanowi. Budowano we Włoszech szpital dziecięcy. Powstały trudności i poproszono Gary’ego o pomoc. (…) Nieco później poproszono go znowu o wsparcie rozwiązania kolejnego problemu. Ponownie odmówił przyjęcia zapłaty. Papież był pod takim wrażeniem bezinteresownego, filantropijnego zachowania owego żydowskiego dżentelmena że obdarzył go tytułem Rycerza św. Grzegorza Wielkiego. Jest siódmym żydem w historii, któremu papież przyznał taki zaszczyt. (…)

W jakiś czas potem Gary był na kolacji dobroczynnej, gdzie pewni rabini mówili o pragnieniu żydowskich uczonych by obejrzeć dokumenty Majmonidesa. (…) Dokumenty te były od wieków pod opieką Biblioteki Watykańskiej i żydowskim uczonym odmawiano do nich dostępu. (…) Ktoś powiedział im by pomówili z Garym (…) Parę tygodni później Gary wezwał rabinów i oświadczył że Watykan zaaprobował ich doniosłą prośbę (…) Watykan przyjął to dostojne grono z wielkim ciepłem i wielkodusznością (…)

Gary powiedział mi że zapragnął poświęcić swe życie pokojowi między religiami (…) Posiadając szacunek ludu żydowskiego i teraz Kościoła Rzymskokatolickiego mógł wiele osiągnąć. Rezultatem jego pragnienia jest fundacja Pave The Way. (…) To co nastąpiło później zdumiało mnie. Fundacja Pave the Way zaczęła kursować między Nowym Jorkiem, Rzymem i Jerozolimą z przystankami w Anglii i innych miastach. Zaczęto budować relacje między Fundacją a różnymi ambasadorami przy ONZ, kardynałami, biskupami, żydowskimi i palestyńskimi urzędnikami, i wielu innymi. Fundacja była w stanie wynegocjować niesamowite wypożyczenie dokumentów Majmonidesa Izraelowi jako gest dobrej woli ze strony Watykanu (…) Kiedy myślałem że niemożliwe by było jeszcze lepiej Gary ogłosił: “Fundacja uzyskała prywatną audiencję u Jego Świątobliwości Jana Pawła II.”

Podczas spotkania Zarządu Gary ujawnił że pracuje nad spotkaniem wdzięczności i podziękowania dla Jego Świątobliwości za obronę przez niego żydów przed tym jak został papieżem i potem. Za jego pontyfikatu Watykan uznał Państwo Izrael, wymieniając ambasadorów. Papież Jan Paweł II był pierwszym papieżem od czasów św. Piotra, który odwiedził synagogę. (…) Uczynił również grzechem bycie antysemickim. Był przyjacielem ludu żydowskiego i próbował wznieść most na starożytnej przepaści. Fundacja Pave the Way miała zorganizować światową delegację 100 rabinów, 12 kantorów oraz przywódców żydowskich by zanieść modlitwy podziękowania i wdzięczności Jego Świątobliwości. Szczęśliwie papież zgodził się na tę prośbę.

18 stycznia, o 11.30 zebraliśmy się wszyscy w watykańskim Pałacu Apostolskim na spotkanie z Papieżem Janem Pawłem II. Nasze przemówienie było pierwsze i następujące:

“Wasza Świątobliwość,

jesteśmy grupą ludzi reprezentujących przekrój judaizmu, którzy przyjechali tu z błogosławieństwem milionów wyznających naszą wiarę by wam podziękować. Tuż po wstąpieniu na tron św. Piotra, podjęliście wymowną podróż do Auschwitz by oddać hołd ofiarom holokaustu. Broniliście przy każdej okazji naród żydowski jako ksiądz w Polsce i podczas waszego 26-letniego pontyfikatu. Napiętnowaliście antysemityzm jako ‘grzech przeciw Bogu i ludzkości’. Ten ton pojednania stanowi kamień węgielny waszego papiestwa i jego relacji z ludem żydowskim.

13 kwietnia roku 1986 staliście się pierwszym papieżem od św. Piotra, który odwiedził synagogę. Przedstawiając wam swoje listy uwierzytelniające w czerwcu 2003 roku ambasador Izraela Oded Ben-Hur najlepiej oddał ów wspaniały gest, mówiąc: ‘owego dnia zabraliście na swych ramionach mający 2000 lat kościół ponownie do synagogi w Kafarnaum I wieku, gdzie Jezus zwykł się modlić, zamykając w ten sposób historyczny krąg‘.

W roku 1992 poruszyliście Stolicę Apostolską by wszczęła proces normalizacji dyplomatycznych stosunków z państwem Izrael – ukochaną biblijną ojczyzną ludu żydowskiego, symbolicznie uznając istnienie Eretz Yisrael wczoraj, dziś i na zawsze.

Wasza pielgrzymka do Izraela i Ziemi Świętej 21 marca 2000 została wyryta na zawsze w sercach i umysłach żydowskiego ludu na całym świecie, kiedy umieściliście w Zachodniej Ścianie waszą modlitwę proszącą o przebaczenie. Wasze uroczyste uwagi podczas wizyty w Sali Pamięci Jad Waszem głęboko poruszyły nas i nasze serca.

Nie do opisania jest emocjonalny wpływ owych milowych kroków na żydów na całym świecie. Wasza Świątobliwość, owe akty pojednania stanowiły prawdziwy znak charakterystyczny waszego pontyfikatu podobnie jak próbowaliście naprawić starożytne rozłamy wszystkich religii świata. Żydowska Etyka Ojców pięknie ujmuje w jednym ze zdań miłość jaką okazaliście całej  ludzkości. Rabbi Hilel powiada: bądź pośród uczniów Arona jako miłujący pokój, pragnący pokoju, kochający wszystkich ludzi, przywodząc ich bliżej do religii. Z uwagi na wasze akty miłości do całego rodzaju ludzkiego i wasze niestrudzone poszukiwanie pokoju i pojednania wszystkich wiar, Wasza Świątobliwość jest zaiste uosobieniem tych ideałów i ducha Arona, najwyższego kapłana starożytnego Izraela.

Wreszcie, odnosiłeś się do nas, dzieci Abrahama, jako do twoich umiłowanych starszych braci.  Moim pobożnym życzeniem jest by żydzi, chrześcijanie i muzułmanie, trójka dzieci Abrahama mogli wkrótce związać się razem jedną wspólną sprawą i głosem obrony całej ludzkości przeciw tym, którzy znieważają Boga, podejmując nieusprawiedliwione akt przemocy w Jego święte imię.

Wasza Świątobliwość – dziękujemy, dziękujemy, dziękujemy. Szalom, szalom, szalom.”

Podczas gdy z audytorium podniósł się gromki aplauz, widziałem że Papież Jan Paweł II był wyraźnie poruszony. Klaskał i uśmiechał się. Patrzył na każdego z nas. Uczucie miłości i braterstwa przepełniło salę. Potem odpowiedział.

“Drodzy Przyjaciele,

Z uczuciem pozdrawiam członków Fundacji Pave The Way podczas waszej wizyty w Watykanie, dziękując panu Kruppowi za miłe słowa, które do mnie w waszym imieniu skierował. W tym roku będziemy świętować 40-lecie deklaracji Nostra Aetate Soboru Watykańskiego II, która znacząco przyczyniła się do umocnienia żydowsko-katolickiego dialogu. Niech to będzie okazja by ponowić nasze poświęcenie rosnącemu porozumieniu i współpracy w służbie budowy świata jeszcze bardziej opartego na szacunku do Bożego obrazu w każdej istocie ludzkiej. Dla was wszystkich upraszam obfite błogosławieństwo Wszechmocnego a zwłaszcza dar pokoju. Szalom alechem.”

Jeszcze radośniejsze gromkie brawa wypełniły aulę. (…) Potem kilku członków Zarządu, wśród nich ja, wstaliśmy by przekazać papieżowi dar. Była to rzeźba w szkle przedstawiająca dwie otwarte dłonie trzymające kulę ziemską. Oznaczała nagrodę humanitaryzmu dla papieża. Z wdzięcznością ją przyjął. Wstali trzej rabini i podeszli do niego. Odmówili modlitwę i pobłogosławili go. To był pierwszy raz w pamięci Watykanu gdy papież został pobłogosławiony a nie na odwrót. Potem pobłogosławił nasze zgromadzenie.

Dwunastu kantorów zaczęło śpiewać modlitwy, które napełniły salę optymizmem i nadzieją. Papież fizycznie wyciągnął swą dłoń do członków Fundacji. Jeden po drugim, chwytaliśmy jego dłoń i patrzyliśmy sobie w oczy. Potem wydarzyło się coś cudownego. Papież Jan Paweł II poprosił by całe zgromadzenie wystąpiło by mógł im również podać dłonie. Członkowie domu papieskiego rozpoczęli przekazywanie nam wszystkim podarków. (…) Nie zdawaliśmy sobie wówczas z tego sprawy, ale przed napisaniem tego artykułu zostałem poinformowany że nasza delegacja odbyła ostatnią prywatną audiencję u Papieża Jana Pawła II przed jego śmiercią w kwietniu (…)”

za: https://www.dentaleconomics.com/science-tech/article/16394857/rabbis-bless-pope-in-the-vatican