Temat tzw. sześciu głównych prawd wiary wraca jak bumerang, budząc olbrzymie kontrowersje i spory teologiczne. Przy tej okazji zawsze pojawiają się głosy krytyków, iż jest to tekst szkodliwy i sprzeczny z duchem Ewangelii. Szczególny opór budzi zwłaszcza druga z prawd – „Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobro wynagradza, a za zło karze”. Dlaczego niektórym tak bardzo zależy, aby formuły te wyrzucić do kosza? Czy aby nie wpisuje się to w szerszy problem dostosowywania prawdy o Bogu do własnych oczekiwań pod płaszczykiem powrotu do „czystej Ewangelii”?  

Dykasteria Nauki Wiary przypomniała, że nie można zmieniać formuły i materii sakramentów. W wydanej tydzień temu nocie „Gestis verbisque” dawne Święte Oficjum przestrzega, że tego rodzaju nadużycia skutkują nieważnością sakramentów. Sprawa jest więc jest nadzwyczaj poważna, bo w obliczu plagi „radosnej twórczości” części duchownych, ryzyko niezaistnienia sakramentu jest jak najbardziej realne. Stąd wypada przypomnieć najprostszą instrukcję obsługi mszału (a także innych ksiąg liturgicznych Kościoła) – czarne czytać, czerwone robić. Gwoli wyjaśnienia – czarną czcionką zapisany jest tekst modlitw, natomiast czerwoną wskazówki dla celebransa, np. dotyczące wykonywanych gestów. To w zupełności wystarczy, aby wyeliminować niebezpieczeństwo nieważności sakramentu.