O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER SECUNDUS

Admonitiones ad interna trahentes

KSIĘGA DRUGA

Upomnienia skłaniające ku życiu wewnętrznemu

––––––

CAPUT VIII.

De familiari amicitia Jesu

ROZDZIAŁ VIII.

O poufałej przyjaźni Jezusa

1. Quando Jesus adest, totum bonum est, nec quidquam difficile videtur; quando vero Jesus non adest, totum durum est. Quando Jesus intus non loquitur, consolatio vilis est; si autem Jesus unum tantum verbum loquitur, magna consolatio sentitur. Nonne Maria Magdalena statim surrexit de loco, in quo flevit, quando Martha illi dixit: Magister adest et vocat te? Felix hora, quando Jesus te vocat de lacrymis ad gaudium spiritus! Quam aridus et durus es sine Jesu! Quam insipiens et vanus, si cupis aliquid extra Jesum! Nonne hoc est majus damnum, quam si totum perderes mundum?

1. Kiedy Jezus jest z nami, wszystko jest dobre, i nic się trudnym nie zdaje; kiedy zaś nie ma Jezusa z nami, wszystko jest trudne i twarde. Kiedy Jezus nie przemawia wewnątrz nas, lichą jest wszelka pociecha: lecz kiedy rzeknie choć jedno słowo, wnet czujemy pociechę wielką, cudowną. Czyż Maria Magdalena nie zaraz powstała z miejsca płaczu swego, kiedy Marta powiedziała jej: Nauczyciel przyszedł i woła cię? (1) Szczęśliwa godzina, w której Jezus woła od łez do wesela duszy! O jakżeś oschły i nieczuły bez Jezusa! O jakżeś bezrozumny i próżny, jeżeli pragniesz czego oprócz Jezusa! Nie jestże to większą szkodą, niż gdybyś postradał świat cały?

2. Quid potest tibi mundus conferre sine Jesu? Esse sine Jesu gravis est infernus, et esse cum Jesu dulcis paradisus. Si fuerit tecum Jesus, nullus poterit nocere inimicus. Qui invenit Jesum, invenit thesaurum bonum, immo bonum super omne bonum. Et qui perdit Jesum, perdit nimis multum et plus quam totum mundum. Pauperrimus est, qui vivit sine Jesu, et ditissimus, qui bene est cum Jesu.

2. Cóż ci świat dać może bez Jezusa? Być bez Jezusa, jest to okrutne piekło; a być z Jezusem jest to raj najsłodszy. Jeśli Jezus z tobą, żaden ci nieprzyjaciel szkodzić nie zdoła. Kto znajduje Jezusa, znajduje skarb dobry i dobro nad wszelkie dobro. A kto traci Jezusa, traci zbyt wiele, i więcej niż świat cały. Najnędzniejszy jest ten, który żyje bez Jezusa; a najbogatszy ten, kto żyje z Jezusem.

3. Magna ars est scire conversari cum Jesu, et scire Jesum tenere magna prudentia. Esto humilis et pacificus, et erit tecum Jesus. Sis devotus et quietus, et permanebit tecum Jesus. Potes cito fugare Jesum et gratiam ejus perdere, si volueris ad exteriora declinare. Et si illum effugaveris et perdideris, ad quem fugies, et quem tunc quaeres amicum? Sine amico non potes bene vivere, et si Jesus non fuerit tibi prae omnibus amicus, eris nimis tristis et desolatus. Fatue igitur agis, si in aliquo altero confidis, aut laetaris. Eligendum est magis, totum mundum habere contrarium, quam Jesum offensum. Ex omnibus ergo caris sit Jesus solus dilectus specialis.

3. Wielka to jest mądrość, umieć obcować z Jezusem; i wielka roztropność, umieć Jezusa zatrzymać w sobie. Bądź pokorny i cichy, a Jezus będzie z tobą. Bądź pobożny i spokojny, a Jezus zostanie z tobą. Prędko odbiegniesz Jezusa, i utracisz łaskę Jego, jeśli się ku rzeczom zewnętrznym nakłaniać zechcesz. A jeśli Go odbiegniesz i utracisz, do kogóż się ucieczesz, i gdzie znajdziesz przyjaciela? Bez przyjaciela nie możesz żyć szczęśliwie: a jeśli Jezus nie będzie ci przyjacielem nad wszystkich, będziesz zbyt opuszczony, smutny i strapiony. A więc po szalonemu czynisz, jeśli w czymkolwiek innym zakładasz ufność albo pociechę twoją. Lepiej jest mieć przeciwko sobie świat cały, aniżeli obrazić Jezusa. A więc z pomiędzy wszystkich drogich sercu twemu, niech sam Jezus będzie szczególnym wybranym, ukochanym twoim.

4. Diligantur omnes propter Jesum, Jesus autem propter se ipsum. Solus Jesus Christus singulariter est amandus, qui solus bonus et fidelis prae omnibus invenitur amicis. Propter ipsum et in ipso tam amici, quam inimici tibi sint cari; et pro omnibus his exorandus est, ut omnes ipsum cognoscant et diligant. Nunquam cupias singulariter laudari vel amari, quia hoc solius Dei est, qui similem sibi non habet. Nec velis, quod aliquis tecum in corde suo occupetur, neque tu cum alicujus occuperis amore; sed sit Jesus in te et in omni bono homine.

4. Kochajmy wszystkich dla Jezusa, a Jezusa dla Niego samego. Samego Jezusa Chrystusa, szczególniej kochać należy, bo On jeden dobry i wierny, i nad wszystkich przyjaciół. Dla Niego, i w Nim, przyjaciele i nieprzyjaciele niechaj ci mili będą: i za nich wszystkich módl się do Niego, aby wszyscy Go znali i kochali. Nigdy nie pragnij, aby cię szczególniej chwalono lub kochano, albowiem to należy tylko samemu Bogu, który sobie równego nie ma. Ani też żądaj, aby się kto zajmował tobą w sercu swoim, i sam się nie zajmuj czyją bądź miłością; lecz niech Jezus będzie w tobie i w każdym dobrym człowieku.

5. Esto purus et liber intus sine alicujus creaturae implicamento. Oportet te esse nudum, et purum cor ad Deum gerere, si vis vacare et videre, quam suavis sit Dominus. Et revera ad hoc non pervenies, nisi gratia ejus fueris praeventus et attractus, ut omnibus evacuatis et licentiatis solus cum solo uniaris. Quando enim gratia Dei venit ad hominem, tunc potens fit ad omnia; et quando recedit, tunc pauper et infirmus erit, et quasi tantum ad flagella relictus. In his non debes dejici nec desperare, sed ad voluntatem Dei aequanimiter stare, et cuncta supervenientia tibi ad laudem Jesu Christi perpeti; quia post hiemem sequitur aestas, post noctem redit dies, et post tempestatem magna serenitas.

5. Bądź wewnątrz czystym i wolnym i nie wikłaj się żadnym stworzeniem. Trzeba, ażebyś wszystko odrzucił, a czyste serce wznosił ku Bogu, jeśli chcesz być wolnym i doznać, jak Pan jest słodki. I zaiste, nie dojdziesz do tego, jeśli cię nie uprzedzi i nie pociągnie łaska Boża, tak dalece, ażebyś oderwawszy się od wszystkiego, i wszystko z serca wygnawszy, sam z Nim samym mógł się zjednoczyć. Albowiem, kiedy łaska Boża nawiedza człowieka, wtedy on wszystkiego jest mocen: a kiedy łaska ustępuje, wtedy człowiek jest znowu nędzny i ułomny, i jakoby oddany na samo biczowanie. Naówczas nie powinien ani upadać, ani rozpaczać; lecz równym umysłem poddawać się woli Bożej, i wszystko, co nań przyjdzie, znosić z pokorą dla chwały Jezusa Chrystusa: albowiem za nocą idzie dzień; po zimie następuje lato; a po burzy wielka pogoda.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 90-93.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 137-141.

Przypisy:

(1) Jan XI, 28.

Cracovia MMX, Kraków 2010

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: