Niebo gwiazdami świetnymi natknione
Jest majestatu chwałą napełnione,
Pełne są morza i ziemskie okręgi
Pańskiej potęgi.

Otchłanie spodnie i piekielne gmachy
Zewsząd objęły sprawiedliwe strachy,
Naród zaś ludzki dla swojej krewkości
Pełen litości.

Tylko ty sama, o błogosławiona
Matko, przedwiecznym Bogiem napełniona,
Pełnaś jest łaski, pełna darów onych
Niewysłowionych.

Tyś jedna wszytkich we wszytkim przebrała,
Jeszcze natenczas, gdyś się poczynała,
Bowiem cię pierwej łaska uprzedziła,
Niżeliś żyła.

Gdy świat zatonął okryty potopem,
Ty, Gołębico, niezwyczajnym tropem
Pierwsza przyniosłaś do korabiu dziwną
Różdżkę oliwną.

Ty sama bystro w niezmrużonym wzroku
Przypatrujesz się słonecznemu oku,
Ciebie niebieskie przez morskie straszydła
Przeniosły skrzydła.

Tyś nieprzebrana studnia boskich chęci,
Z ciebie ozdoby mają swoje święci,
Niechajże nasze napełnią próżności
Twe zupełności.

A przetoż ogniem przeczystej światłości
Rozganiaj z grzesznych serc brzydkie ciemności,
Abyśmy w wiecznej nie zamierzkli nocy
Dla twej pomocy.
Józef Bartłomiej Zimorowic (1597 - 1677)

Santa María de Guadalupe, Mística Rosa, intercede por la Iglesia, protege al Soberano Pontífice, oye a todos los que te invocan en sus necesidades.
Así como pudiste aparecer en el Tepeyac y decirnos:
"Soy la siempre Virgen María, Madre del verdadero Dios",
alcánzanos de tu Divino Hijo la conservación de la Fe. Tu eres nuestra dulce esperanza en las amarguras de esta vida.
Danos un amor ardiente y la gracia de la perseverancia final.
Amén.