Jak łza łzę zmienia w strapionym oku,
Lub iskra iskrę,gdy dom się pali,
Tak w tęsknym życiu Najświętszej Panny
Chwila za chwilą,dzień za dniem płynie,
Po mroku nocy idzie brzask ranny
I w toni czasu jak tamten ginie.
Tylko tęsknota zawsze taż sama
Czasu i miejsca zmian się nie boi.

To też Maryja tęskni za grobem,
Co Ją połączy z Synem na nowo,
Goręcej niźli za chwały tronem,
Choć wie,że będzie Niebios Królową.
Raczże o Pani i nas zapalić
Tą świętą żądzą ujrzenia Pana,
Byśmy wraz z Tobą mogli Go chwalić,
Gdy śmierć szczęśliwa będzie nam dana.

Abp Z. Sz. Feliński Tęsknota Maryi