Synu,kiedy odejdziesz,wzbierająca głębio odwieczna,
w której wszystko ujrzałem -
Ojcze,miłość oznacza konieczność
wzbierania chwałą.

Synu,spójrz,niedaleko od Twojej jasności
jest kłosów dojrzałych pęcznienie -
Przyjdzie dzień,gdy odejmą Ci blask,
Kiedy jasność Twą wydam ziemi.

Ojcze,spójrz,niedalekie od mojej miłości
jest me spojrzenie,
którym ogarniam odwiecznie
ten dzień wzbierającej zieleni.

Ręce Twoje odejmą z mych ramion -
Synu,widzisz to unicestwienie,
Twój blask, gdy przyjdzie dzień,
wydam kłosom pęczniejącej ziemi.

Ojcze,ręce odjęte z Twych ramion
spoję z drzewem odartym z zieleni,
bladym światłem pszenicznym nasycę
ten blask,który w kłosy zamienisz.

Synu,kiedy odejdziesz,Miłość odwieczna,
któż ogarnie Cię nurtem najbliższym?

Ojcze,opuszczam Twoje wejrzenie wzbierające zalewem słonecznym,
obieram oczy ludzkie -
obieram oczy ludzkie zalane światłem pszenicznym.

Karol Wojtyła Pieśń o Bogu ukrytym