Ocalenie tylko w Chrystusie Królu - ks. M. Bąk. youtube.com/watch?v=F9th5nMoPpUWięcej
Ocalenie tylko w Chrystusie Królu - ks. M. Bąk.
youtube.com/watch?v=F9th5nMoPpU
youtube.com/watch?v=F9th5nMoPpU
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
CHWAŁA BOGU W TRÓJCY ŚWIĘTEJ JEDYNEMU
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
DROGA DO NIEBA
DZIEŁO KARDYNAŁA BONY,
W RODZAJU TOMASZA À KEMPIS,
TŁUMACZONE Z ŁACIŃSKIEGO
PRZEZ
X. A. S. KRASIŃSKIEGO
Biskupa Wileńskiego, Św. Teologii Doktora
––––––
Treść
Dedykacja
Tłumacz do czytelnika
Rozdział I. O najwyższym celu człowieka. Jaka droga wiedzie do niego
Rozdział II. O obraniu przewodnika. Jakim ten być powinien
Rozdział III. O oczyszczeniu się z grzechów. Rozmyślanie …Więcej
DROGA DO NIEBA
DZIEŁO KARDYNAŁA BONY,
W RODZAJU TOMASZA À KEMPIS,
TŁUMACZONE Z ŁACIŃSKIEGO
PRZEZ
X. A. S. KRASIŃSKIEGO
Biskupa Wileńskiego, Św. Teologii Doktora
––––––
Treść
Dedykacja
Tłumacz do czytelnika
Rozdział I. O najwyższym celu człowieka. Jaka droga wiedzie do niego
Rozdział II. O obraniu przewodnika. Jakim ten być powinien
Rozdział III. O oczyszczeniu się z grzechów. Rozmyślanie o śmierci i wieczności jest najskuteczniejszym na chorobę duszy lekarstwem
Rozdział IV. O niewstrzemięźliwości
Rozdział V. O rozwiązłości
Rozdział VI. O łakomstwie. Jego cechy. Porównanie ubogiego z bogatym. Próżność i zawód w bogactwach
Rozdział VII. O gniewie
Rozdział VIII. O zazdrości
Rozdział IX. O pysze, wyniosłości i próżnej chwale
Rozdział X. O panowaniu nad ciałem i zmysłami
Rozdział XI. O straży języka
Rozdział XII. O uczuciach wewnętrznych
Rozdział XIII. O miłości
Rozdział XIV. Czego pragnąć, a czego unikać potrzeba
Rozdział XV. O radości i smutku
Rozdział XVI. O nadziei i rozpaczy
Rozdział XVII. O bojaźni
Rozdział XVIII. O władzach umysłowych
Rozdział XIX. O postępie w cnotach
Rozdział XX. O osobności
Rozdział XXI. O wierze, nadziei i miłości
Rozdział XXII. O roztropności
Rozdział XXIII. O sprawiedliwości i bogobojności
Rozdział XXIV. Przywiązanie do rodzeństwa. Uszanowanie starszych. Posłuszeństwo. Wdzięczność
Rozdział XXV. O prawdzie. O prostocie. O rzetelności
Rozdział XXVI. O przyjaźni
Rozdział XXVII. O szczodrobliwości i wspaniałości
Rozdział XXVIII. O mocy duszy
Rozdział XXIX. O wielkości duszy
Rozdział XXX. O cierpliwości
Rozdział XXXI. O wstrzemięźliwości
Rozdział XXXII. O łagodności i łaskawości
Rozdział XXXIII. O skromności
Rozdział XXXIV. O pokorze
Rozdział XXXV. O doskonałości
–––––––––––
Droga do nieba. Dzieło kardynała Bony, w rodzaju Tomasza à Kempis, tłumaczone z łacińskiego przez X. A. S. Krasińskiego Biskupa Wileńskiego, Ś. Teologii Doktora. Wydanie drugie. Wilno. Nakład Maurycego Orgelbranda. 1863, str. II+226+II. (1)
(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pozwolenie Władzy Duchownej:
Z polecenia JW. Biskupa Delkoneńskiego, Sufragana Trockiego, Rządzącego Diecezją Wileńską i Kawalera, Jana Cywińskiego, czytałem przekład z języka łacińskiego na polski, dzieło Kardynała Jana Bony, w którym nic nie zawiera się przeciwnego nauce Rzymsko-Katolickiego Kościoła.
Datt. 1845, Grudnia 23 dnia.
X. Józef Krukowski,
Kanclerz Diecezji Wileńskiej.
Świadectwo to WJX. Krukowskiego, Kanclerza Diecezji Wileńskiej, potwierdzam.
Wilno, d. 24 Grudnia, 1845 r.
Biskup Rządzący Diecezją Wileńską,
X. Jan Cywiński.
N. 320.
Na mocy polecenia JW. Pasterza, niniejszą książkę przeczytałem, i jako w duchu Bożym ułożoną, sądzę być nader zbawienną i godną przedrukowania.
Wilno, 21 Lutego 1860 r.
X. Antoni Żyszkowski,
Pr. Officjał.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Przypisy:
(1) "Bona Jan, kardynał, urodził się 12 października 1609 r. w Mondovi w Piemoncie jako potomek starożytnej rodziny francuskiej. Ojciec przeznaczył go na żołnierza. On jednak, czując powołanie do życia duchownego wstąpił w piętnastym roku życia do kongregacji reformatów św. Bernarda (Bernardini), złożył 2 sierpnia 1627 śluby zakonne, i wybrany został po kolei przeorem, opatem i trzykrotnie generałem swego zakonu. Ofiarowane sobie przez księcia Sabaudii biskupstwo Asti odrzucił, natomiast oddawał Kościołowi za Aleksandra VII i Klemensa IX, jako członek Kongregacji indeksu, obrzędów, inkwizycji, odpustów i relikwij swą uczonością cenne usługi, za które Klemens IX mianował go 1669 r. kardynałem-kapłanem tituli S. Salvatoris in Lauro. Miejsce tego tytułu zajął za Klemensa X tytuł ówczesnego klasztoru reformatów S. Bernardi alle Terme. Tam rezydując umarł 28 października 1674 r. Jako pisarz historyczny cennych rozpraw do Spicilegium d'Archery'ego, do Acta Sanctorum i wydań rozmaitych Ojców Kościoła. Daleko większą sławę zdobył jednak sobie jako autor liturgiczny i ascetyczny. Główne jego prace liturgiczne są: Psallentis ecclesiae harmonia. Tractatus historicus, symbolicus, asceticus de divina psalmodia etc., Romae i Rerum liturgicarum libri II, Romae 1687. Jako autor ascetyczny Bona wsławił się przede wszystkim swymi dziełami: Via compendii ad Deum per motus anagogicos et preces jaculatorias, Romae 1687 i Principia et documenta vitae christianae". – Kazimierz Pufke. (Artykuł z: "Podręczna Encyklopedia Kościelna" opracowana pod kierunkiem ks. ks. Stan. Galla, Jana Niedzielskiego, Henr. Przezdzieckiego, Ant. Szlagowskiego, Ant. Tauera i redaktora ks. Zygmunta Chełmickiego. B-C. Tom V–VI. Warszawa 1905, ss. 44-45). (2)
(2) Por. 1) Jan kard. Bona OCist., a) Manuductio ad coelum, medullam continens Sanctorum Patrum, et veterum philosophorum. b) Opuscula ascetica selecta. c) O rozpoznawaniu duchów. d) Strzeliste akty wiary.
2) Inne przekłady Manuductio ad coelum na język polski: a) Kardynała Jana Bony Przewodnik do nieba. Przełożył ks. Dr. Jan Bernacki. Tarnów 1900. b) Przewodnik do nieba wyborniejsze zawierający zdania Ojców świętych Kościoła i filozofów dawnych, ułożony przez Jana Bona; tł. z jęz. łac. przez S. S. [Stanisław Snarski]. T. 1-2. Wilno 1844. c) Przewodnia do nieba prowadząca, drogę nieomylną przez skuteczny sposób do doyścia zbawienia otwierająca. Z francuskiego na polski język przez Damę przetłumaczona. Roku Pańskiego 1744. Do druku podana. W Lublinie w Drukarni Collegium Societatis Jesu 1745.
3) Tomasz à Kempis, De imitatione Christi. O naśladowaniu Jezusa Chrystusa.
4) O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia.
5) O. Jan Tauler OP, Ustawy duchowe. Dzieło z XIV wieku.
6) O. J. Petitdidier SI, Ćwiczenia duchowne według normy św. Ignacego Loyoli.
7) Św. Alfons Maria Liguori, Doktor Kościoła, O wielkim środku modlitwy do dostąpienia zbawienia i otrzymania od Boga wszystkich łask, jakich pragniemy.
8) Ks. Wawrzyniec Scupoli, Utarczka duchowa czyli nauka poznania, pokonania samego siebie, i dojścia do prawdziwej doskonałości chrześcijańskiej.
9) Bp Jan Piotr Camus, Duch świętego Franciszka Salezego, czyli wierny obraz myśli i uczuć tego Świętego.
10) Ks. Alfons Rodriguez SI, O doskonałości chrześcijańskiej.
11) Ks. Karol Żelazowski, Bądźcie doskonałymi. (Na podstawie dzieła Scaramelli'ego pod tytułem "Direttorio ascetico").
(Przypisy od red. Ultra montes).
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMXV-MMXVIII, Kraków 2015-2018
DZIEŁO KARDYNAŁA BONY,
W RODZAJU TOMASZA À KEMPIS,
TŁUMACZONE Z ŁACIŃSKIEGO
PRZEZ
X. A. S. KRASIŃSKIEGO
Biskupa Wileńskiego, Św. Teologii Doktora
––––––
Treść
Dedykacja
Tłumacz do czytelnika
Rozdział I. O najwyższym celu człowieka. Jaka droga wiedzie do niego
Rozdział II. O obraniu przewodnika. Jakim ten być powinien
Rozdział III. O oczyszczeniu się z grzechów. Rozmyślanie o śmierci i wieczności jest najskuteczniejszym na chorobę duszy lekarstwem
Rozdział IV. O niewstrzemięźliwości
Rozdział V. O rozwiązłości
Rozdział VI. O łakomstwie. Jego cechy. Porównanie ubogiego z bogatym. Próżność i zawód w bogactwach
Rozdział VII. O gniewie
Rozdział VIII. O zazdrości
Rozdział IX. O pysze, wyniosłości i próżnej chwale
Rozdział X. O panowaniu nad ciałem i zmysłami
Rozdział XI. O straży języka
Rozdział XII. O uczuciach wewnętrznych
Rozdział XIII. O miłości
Rozdział XIV. Czego pragnąć, a czego unikać potrzeba
Rozdział XV. O radości i smutku
Rozdział XVI. O nadziei i rozpaczy
Rozdział XVII. O bojaźni
Rozdział XVIII. O władzach umysłowych
Rozdział XIX. O postępie w cnotach
Rozdział XX. O osobności
Rozdział XXI. O wierze, nadziei i miłości
Rozdział XXII. O roztropności
Rozdział XXIII. O sprawiedliwości i bogobojności
Rozdział XXIV. Przywiązanie do rodzeństwa. Uszanowanie starszych. Posłuszeństwo. Wdzięczność
Rozdział XXV. O prawdzie. O prostocie. O rzetelności
Rozdział XXVI. O przyjaźni
Rozdział XXVII. O szczodrobliwości i wspaniałości
Rozdział XXVIII. O mocy duszy
Rozdział XXIX. O wielkości duszy
Rozdział XXX. O cierpliwości
Rozdział XXXI. O wstrzemięźliwości
Rozdział XXXII. O łagodności i łaskawości
Rozdział XXXIII. O skromności
Rozdział XXXIV. O pokorze
Rozdział XXXV. O doskonałości
–––––––––––
Droga do nieba. Dzieło kardynała Bony, w rodzaju Tomasza à Kempis, tłumaczone z łacińskiego przez X. A. S. Krasińskiego Biskupa Wileńskiego, Ś. Teologii Doktora. Wydanie drugie. Wilno. Nakład Maurycego Orgelbranda. 1863, str. II+226+II. (1)
(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pozwolenie Władzy Duchownej:
Z polecenia JW. Biskupa Delkoneńskiego, Sufragana Trockiego, Rządzącego Diecezją Wileńską i Kawalera, Jana Cywińskiego, czytałem przekład z języka łacińskiego na polski, dzieło Kardynała Jana Bony, w którym nic nie zawiera się przeciwnego nauce Rzymsko-Katolickiego Kościoła.
Datt. 1845, Grudnia 23 dnia.
X. Józef Krukowski,
Kanclerz Diecezji Wileńskiej.
Świadectwo to WJX. Krukowskiego, Kanclerza Diecezji Wileńskiej, potwierdzam.
Wilno, d. 24 Grudnia, 1845 r.
Biskup Rządzący Diecezją Wileńską,
X. Jan Cywiński.
N. 320.
Na mocy polecenia JW. Pasterza, niniejszą książkę przeczytałem, i jako w duchu Bożym ułożoną, sądzę być nader zbawienną i godną przedrukowania.
Wilno, 21 Lutego 1860 r.
X. Antoni Żyszkowski,
Pr. Officjał.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Przypisy:
(1) "Bona Jan, kardynał, urodził się 12 października 1609 r. w Mondovi w Piemoncie jako potomek starożytnej rodziny francuskiej. Ojciec przeznaczył go na żołnierza. On jednak, czując powołanie do życia duchownego wstąpił w piętnastym roku życia do kongregacji reformatów św. Bernarda (Bernardini), złożył 2 sierpnia 1627 śluby zakonne, i wybrany został po kolei przeorem, opatem i trzykrotnie generałem swego zakonu. Ofiarowane sobie przez księcia Sabaudii biskupstwo Asti odrzucił, natomiast oddawał Kościołowi za Aleksandra VII i Klemensa IX, jako członek Kongregacji indeksu, obrzędów, inkwizycji, odpustów i relikwij swą uczonością cenne usługi, za które Klemens IX mianował go 1669 r. kardynałem-kapłanem tituli S. Salvatoris in Lauro. Miejsce tego tytułu zajął za Klemensa X tytuł ówczesnego klasztoru reformatów S. Bernardi alle Terme. Tam rezydując umarł 28 października 1674 r. Jako pisarz historyczny cennych rozpraw do Spicilegium d'Archery'ego, do Acta Sanctorum i wydań rozmaitych Ojców Kościoła. Daleko większą sławę zdobył jednak sobie jako autor liturgiczny i ascetyczny. Główne jego prace liturgiczne są: Psallentis ecclesiae harmonia. Tractatus historicus, symbolicus, asceticus de divina psalmodia etc., Romae i Rerum liturgicarum libri II, Romae 1687. Jako autor ascetyczny Bona wsławił się przede wszystkim swymi dziełami: Via compendii ad Deum per motus anagogicos et preces jaculatorias, Romae 1687 i Principia et documenta vitae christianae". – Kazimierz Pufke. (Artykuł z: "Podręczna Encyklopedia Kościelna" opracowana pod kierunkiem ks. ks. Stan. Galla, Jana Niedzielskiego, Henr. Przezdzieckiego, Ant. Szlagowskiego, Ant. Tauera i redaktora ks. Zygmunta Chełmickiego. B-C. Tom V–VI. Warszawa 1905, ss. 44-45). (2)
(2) Por. 1) Jan kard. Bona OCist., a) Manuductio ad coelum, medullam continens Sanctorum Patrum, et veterum philosophorum. b) Opuscula ascetica selecta. c) O rozpoznawaniu duchów. d) Strzeliste akty wiary.
2) Inne przekłady Manuductio ad coelum na język polski: a) Kardynała Jana Bony Przewodnik do nieba. Przełożył ks. Dr. Jan Bernacki. Tarnów 1900. b) Przewodnik do nieba wyborniejsze zawierający zdania Ojców świętych Kościoła i filozofów dawnych, ułożony przez Jana Bona; tł. z jęz. łac. przez S. S. [Stanisław Snarski]. T. 1-2. Wilno 1844. c) Przewodnia do nieba prowadząca, drogę nieomylną przez skuteczny sposób do doyścia zbawienia otwierająca. Z francuskiego na polski język przez Damę przetłumaczona. Roku Pańskiego 1744. Do druku podana. W Lublinie w Drukarni Collegium Societatis Jesu 1745.
3) Tomasz à Kempis, De imitatione Christi. O naśladowaniu Jezusa Chrystusa.
4) O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia.
5) O. Jan Tauler OP, Ustawy duchowe. Dzieło z XIV wieku.
6) O. J. Petitdidier SI, Ćwiczenia duchowne według normy św. Ignacego Loyoli.
7) Św. Alfons Maria Liguori, Doktor Kościoła, O wielkim środku modlitwy do dostąpienia zbawienia i otrzymania od Boga wszystkich łask, jakich pragniemy.
8) Ks. Wawrzyniec Scupoli, Utarczka duchowa czyli nauka poznania, pokonania samego siebie, i dojścia do prawdziwej doskonałości chrześcijańskiej.
9) Bp Jan Piotr Camus, Duch świętego Franciszka Salezego, czyli wierny obraz myśli i uczuć tego Świętego.
10) Ks. Alfons Rodriguez SI, O doskonałości chrześcijańskiej.
11) Ks. Karol Żelazowski, Bądźcie doskonałymi. (Na podstawie dzieła Scaramelli'ego pod tytułem "Direttorio ascetico").
(Przypisy od red. Ultra montes).
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMXV-MMXVIII, Kraków 2015-2018
MEDALIK ŚW. BENEDYKTA
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
To mój ulubiony Boży Kapłan.
