„Wsłuchaj się w ciszę, a usłyszysz Boga”
Św. Augustyn

Boga możemy poznawać i doświadczać przede wszystkim w ciszy. Potrzebujemy wszyscy spokojnego zanurzenia się w Panu. W Pierwszej Księdze Królewskiej czytamy takie słowa: Gwałtowna wichura rozwalająca góry i druzgocąca skały [szła] przed Panem; ale Pan nie był w wichurze. A po wichurze - trzęsienie ziemi: Pan nie był w trzęsieniu ziemi. Po trzęsieniu ziemi powstał ogień: Pan nie był w ogniu. A po tym ogniu - szmer łagodnego powiewu (1Krl 19, llb-12). Pan objawia się człowiekowi w lekkim powiewie.

Milczenie jest podstawą spotkania żywego Pana. Może doświadczyć tego ten, kto znajdzie czas, aby „pobyć” z Chrystusem. Żyjemy dziś w ciągłym huku, zabieganiu. Tym bardziej potrzebujemy ciszy. Cisza wnosi pokój w przestrzeń życia człowieka. Bóg jest milczeniem. Milczący. Bliski...

Karol Wojtyła w poemacie Pieśń o Bogu ukrytym pisał:

Dalekie wybrzeża ciszy zaczynają się
tuż za progiem
Nie przefruniesz tamtędy jak ptak.
Musisz stanąć i patrzeć coraz głębiej
i głębiej,
Aż nie zdołasz już odchylić duszy od dna.

Tak. Jeśli człowiek chce poznać Boga musi przejść owy próg, za którym zaczyna się cisza. Dlatego jak najczęściej módlmy się w ciszy, która wnosi pokój w życie człowieka, który zanurzony w świecie mediów, szumu informacji potrzebuje „oddechu ciszy".

Trapista, Thomas Merton modlił się słowami: Mój Boże, do Ciebie jednego tylko mogę mówić, bowiem nikt inny mnie nie zrozumie. Nikogo z tej ziemi nie potrafię zabrać ze sobą w ów obłok, gdzie przebywam w Twoim świetle - to jest w Twej ciemności, w której błądzę w zawstydzeniu (Thomas Merton, Rozmowy z milczeniem, Kraków 2004,s 35)

Owocem ciszy jest modlitwa
Owocem modlitwy jest wiara
Owocem wiary jest miłość
Owocem miłości jest służba
Owocem służby jest pokój
/Matka Teresa
Siostry Misjonarki Miłości/

Moi drodzy! Te myśli nie są zbyt wzniosłe. My często usprawiedliwiamy się w życiu duchowym, że nie potrafimy się dobrze modlić tak jak Ojciec Pio, Merton czy s. Faustyna czy Matka Teresa z Kalkuty. Ale gdyby oni też tak powiedzieli, czy zostali by świętymi? W teologii duchowości podkreśla się, że najlepszą formą modlitwy jest modlitwa bez formy. Człowiek ma towarzyszyć Jezusowi! Towarzyszyć bez względu na odczucia - czy jest mi dobrze czy źle. Mam być! Dlatego warto po prostu zacząć praktykować modlitwę w ciszy trwając bez słów. Najlepszym miejscem jest oczywiście świątynia z Najświętszym Sakramentem, ale może to być też dom, swój pokój, gdzie np. przed snem ktoś milczy przed Panem.
Pamiętajmy, że jeśli wychodzi się z huku, to człowiek w ciszy odkrywa kim jest. Bóg układa nasze dni, chwile, spotkania. Nie burzmy zatem Jego planów, ale w ciszy je odkrywajmy. Jest nam potrzebna modlitwa wspólnotowa, ale także i osobista w ciszy. Popatrzmy na Jezusa, który często odchodził na miejsca osobno i tam się modlił, przebywał w sobie z Ojcem. Zatem przejdźmy przez ten próg, za którym zaczynają się dalekie wybrzeża ciszy...
Ks. Tomasz Rąpała

pustkow.freehost.pl/czytelnia/nk.php

Ja jestem spełnieniem i ciszą, Światłem świata i Życiem, Pokojem prawdziwym, prawością serca waszego, współczuciem i zmiłowaniem, łagodnością i uzdrowieniem; Ja - Bóg wasz, w oczyszczonym domu duszy waszej zakładam Swoje Królowanie.
Zespolenie nasze jest tak ścisłe, że poprzez ściany ciała waszego widoczny staję się Światu, bo to wy - sobą - świadczycie jakim jestem Ja Sam.
"ANNA" ( Anna Dąmbska ) - Pozwólcie ogarnąć się Miłości
kierownik duchowny ks.prof.dr.hab. Jan Sieg

Bogu niech beda dzieki za wszystko co spotyka nas w naszym zyciu ... Co prowadzi do uswiecania naszej duszy przez wypalanie w ogniu milosierdzia Bozego! Bog jest WIELKI i CHWALA MU ZAWSZE I WSZEDZIE ! Bog zaplac Inko za twoje pokorne modlitwy i za "Taka cisze", w ktorej jestesmy my i nasz Bog Ojciec . Mocno trwajmy w Jego Swietej Lasce , ktora niech zawsze bedzie z nami wszystkimi na wieki , wiekow ... Amen.

Bracie, który nie wiesz, na co czekasz,
który trzymasz się kurczowo tego, czego w sobie nie cenisz.
Jak rozbitek nie wiesz, co robić.
Jak rozbitek czujesz pustkę wśród gromady.
Jak rozbitek chodzisz po omacku,pośród blasku neonów i łukowych lamp.
Jest takie czekanie, które już jest spotkaniem.
Jest taka ciemność, która już jest światłością.
Jest taka cisza, cisza w której, cisza w której słyszysz NIESŁYSZALNEGO...