kard. Collins o prawie do zabijania w KANADZIE. W KANADZIE wchodzi w zycie prawo do zabijania ludzi chorych, psychicznie chorych, starych, z utrata pamieci, tez i dzieci ponizej 18 roku zycia. Lekarze …Więcej
kard. Collins o prawie do zabijania w KANADZIE.
W KANADZIE wchodzi w zycie prawo do zabijania ludzi chorych, psychicznie chorych, starych, z utrata pamieci, tez i dzieci ponizej 18 roku zycia.
Lekarze, pielegniarki i inna pomoc maja byc wylaczeni z regulacji tzw. Criminal Code, przez co nie beda pociagani do odpowiedzialnosci karnej,
KATOLICY ! Przez lata juz trwa procedura zabijania dzieci nienarodzonych co idzie w miliony. Nie ma tez zadnego wsparcia /takze ze strony archidiecezji Toronto/ dla wspanialych dzielnych meczennic MARY WAGNER i LINDY GIBBONS z Toronto. ZAMILCZA SIE ich swiadectwo wiary i wieloletnie wiezienia za obrone Zycia Poczetego.
Brak reakcji ze strony spoleczenstwa, ale tez i katolickiego duchowienstwa powoduja, ze DIABEL czuje sie WOLNY w dzialaniu.
Dzisiaj przchodzi po ciebie, aby w ramach Twojego pobytu w szpitalu, domach starcow, zakladach dla psychicznie chorych zaoferowac ci SMIERC !
OBUDZ SIE !
Diabel i jego wyslannicy w bialych kitlach IDA PO CIEBIE!
W imie MILOSIERDZIA !
Oświadczenie Kardynała Thomasa Collinsa
Dotyczące Eutanazji / Wspomaganego Samobójstwa – 1 marca 2016 roku
„Nigdy nikomu, także na żądanie, nie dam zabójczego środka ani też nawet nie udzielę w tym względzie rady…”
– Przysięga Hipokratesa
“Nie będziesz zabijał.” Księga Wyjścia 20:13
„Rozważasz samobójstwo? Pomożemy Ci!” Był czas, gdy taka reklama wskazała na telefon zaufania, gdzie ktoś czekał by dać Ci radą i nadzieję w sytuacji, gdzie ból wydawał się nie do zniesienia. Jednakże teraz żyjemy w innych czasach. W ciągu zaledwie kilku miesięcy wspomagane samobójstwo – wraz ze swoją groźną rzeczywistością ukrywającą się za niewinnie brzmiącymi i zwodniczymi terminami jak „Umieranie z Pomocą Medyczną” –zostanie uznane, w majestacie prawa, za dopuszczalną opcję w naszym kraju. W czasie, kiedy rząd federalny przygotowuje ustawodawstwo w celu wdrożenia decyzji Sądu Najwyższego, ważne jest, aby rozważyć skutki tej istotnej zmiany w naszym prawie.
Śmierć przychodzi do nas wszystkich, czasem nagle, a czasem powoli. Chociaż pacjenci korzystają z leków, które kontrolują ból, są oni w pełni usprawiedliwieni, gdy odmawiają uciążliwego i nieadekwatnego leczenia, które jedynie przedłuża nieuchronny proces umierania. Ale umierania to nie to samo, co zabijanie. Jesteśmy wdzięczni lekarzom, pielęgniarkom i innym za to, że oferują pomoc medyczną pacjentom, którzy umierają, ale zabicie przez nich pacjenta nigdy nie jest uzasadnione.
W całym naszym kraju lekarze, którzy poświęcili swoje życie na leczenie pacjentów wkrótce zostaną poproszeni, by robić coś zupełnie przeciwnego. Nie będą proszeni, by ulżyć cierpiącym zapewniając odpowiednie leczenie i troskliwą opiekę, ale by ich uśmiercić. W rzeczywistości zabicie pacjenta nie będzie uważane za przestępstwo, ale będzie postrzegane jako pewnego rodzaju opieka zdrowotna, regulowana przez prawo.
W dniu 25 lutego 2016 roku, komisja parlamentarna przedstawiła 21 zaleceń prawodawcom, którzy będą przygotowywali to niepokojące prawo. Powinny one szokować nas do głębi, zwłaszcza jeśli uważamy, beztrosko i błędnie, że zmiany w prawie wpłyną tylko na te nieliczne osoby, które cierpią na poważne choroby fizyczne, które przeżyły już długie lata i zbliżają się do śmierci. W rzeczywistości, zalecenia obejmują:
Propozycję, by już za trzy lata umożliwić dostęp do eutanazji / wspomaganego samobójstwa osobom nieletnim (poniżej 18 roku życia).
Dać możliwość osobom, u których zdiagnozowano takie choroby jak demencja, uprzedniego zaplanowania swojej śmierci.
Nacisk, by osoby z zaburzeniami psychicznymi kwalifikowały się do eutanazji / wspomaganego samobójstwa.
Wymóg, że każda instytucja, która otrzymuje wsparcie finansowe ze środków publicznych, w tym szpitale katolickie, długoterminowe zakłady opieki i hospicja, umożliwiała eutanazję / wspomagane samobójstwo, zmuszając je w ten sposób do odrzucenia tych samych zasad, które są podstawą ich ogromnej służby dla nas wszystkich.
Wymóg, aby lekarze, którzy nie chcą zabić pacjenta upewnili się, że ktoś inny to zrobi. Żaden inny kraj na świecie nie wymaga takiego naruszenia sumienia.
Niesprawiedliwe jest zmuszanie ludzi do działania wbrew własnemu sumieniu, tylko po to by mogli wykonywać zawód lekarza lub, w przypadku zakładu opieki zdrowotnej, w celu zakwalifikowania do dofinansowania ze środków publicznych. Nie ma w tym tolerancji wobec różnorodności religijnej. To dyskryminacja religijna, która karze tych, którzy tak wiernie służą każdemu, kto zwraca się o pomoc i którzy czynili tak zanim Kanada jeszcze istniała. To jest nieuczciwe w stosunku do tych, którzy w dobrej wierze nie mogą wykonywać pewnych procedur, takich jak pomoc w zabijaniu pacjentów.
Kiedy państwo wykracza poza swoją prawowitą aczkolwiek ograniczoną rolę i tym samym tłumi w ten sposób sumienie, przypomina mi się pewien człowiek. Kiedy pracodawca kazał mu zrobić coś wbrew jego sumieniu, on odważnie odpowiedział: „Pan mnie zatrudnia, ale pan mnie nie posiada na własność.”
Opieka paliatywna jest obecnie dostępna jedynie dla 30% Kanadyjczyków. To tragedia nie do przyjęcia. Zamiast dostarczać sposobów, aby przyspieszyć śmierć, powinniśmy zapewniać opiekę paliatywną każdemu Kanadyjczykowi, większe wsparcie dla osób chorych psychicznie i pomoc dla osób skłonnych do samobójstwa.
Niektórzy ludzie są przekonani, że w pewnym momencie ich życie nie ma już żadnej „wartości” ponieważ nie są oni w stanie funkcjonować tak jak kiedyś. Ich obawy zasługują na nasz szacunek i współczucie, ale to mało stabilny fundament dla polityki społecznej. Nasza wartość jako ludzi nie pochodzi od tego, co możemy zrobić, ale od tego, kim jesteśmy. To pochodzi z wnętrza, z naszej wrodzonej godności istoty ludzkiej. Jeśli godność człowieka zaczniemy określać mianem tego jak dobrze jest on w stanie funkcjonować, to nasze społeczeństwo wkracza na niebezpieczny teren gdzie ludzie są traktowani jak przedmioty, których można się pozbyć, gdy są bezużyteczne.
Pamiętając o wrodzonej godności każdej osoby, warto, by każda rodzina w kraju przeprowadziła trudną, ale konieczną rozmowę o rzeczywistości śmierci. Musimy zrozumieć destrukcyjne skutki nadchodzących zmian prawnych i zaoferować prawdziwie kochające i miłosierne rozwiązania. Ponadto chrześcijanie powinni kierować się tymi słowami Jezusa, które od 2000 lat inspirują do heroicznych czynów w służbie miłości: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.” (Mt 25:40)
Kardynał Thomas Collins
1 marca, 2016 roku
W KANADZIE wchodzi w zycie prawo do zabijania ludzi chorych, psychicznie chorych, starych, z utrata pamieci, tez i dzieci ponizej 18 roku zycia.
Lekarze, pielegniarki i inna pomoc maja byc wylaczeni z regulacji tzw. Criminal Code, przez co nie beda pociagani do odpowiedzialnosci karnej,
KATOLICY ! Przez lata juz trwa procedura zabijania dzieci nienarodzonych co idzie w miliony. Nie ma tez zadnego wsparcia /takze ze strony archidiecezji Toronto/ dla wspanialych dzielnych meczennic MARY WAGNER i LINDY GIBBONS z Toronto. ZAMILCZA SIE ich swiadectwo wiary i wieloletnie wiezienia za obrone Zycia Poczetego.
Brak reakcji ze strony spoleczenstwa, ale tez i katolickiego duchowienstwa powoduja, ze DIABEL czuje sie WOLNY w dzialaniu.
Dzisiaj przchodzi po ciebie, aby w ramach Twojego pobytu w szpitalu, domach starcow, zakladach dla psychicznie chorych zaoferowac ci SMIERC !
OBUDZ SIE !
Diabel i jego wyslannicy w bialych kitlach IDA PO CIEBIE!
W imie MILOSIERDZIA !
Oświadczenie Kardynała Thomasa Collinsa
Dotyczące Eutanazji / Wspomaganego Samobójstwa – 1 marca 2016 roku
„Nigdy nikomu, także na żądanie, nie dam zabójczego środka ani też nawet nie udzielę w tym względzie rady…”
– Przysięga Hipokratesa
“Nie będziesz zabijał.” Księga Wyjścia 20:13
„Rozważasz samobójstwo? Pomożemy Ci!” Był czas, gdy taka reklama wskazała na telefon zaufania, gdzie ktoś czekał by dać Ci radą i nadzieję w sytuacji, gdzie ból wydawał się nie do zniesienia. Jednakże teraz żyjemy w innych czasach. W ciągu zaledwie kilku miesięcy wspomagane samobójstwo – wraz ze swoją groźną rzeczywistością ukrywającą się za niewinnie brzmiącymi i zwodniczymi terminami jak „Umieranie z Pomocą Medyczną” –zostanie uznane, w majestacie prawa, za dopuszczalną opcję w naszym kraju. W czasie, kiedy rząd federalny przygotowuje ustawodawstwo w celu wdrożenia decyzji Sądu Najwyższego, ważne jest, aby rozważyć skutki tej istotnej zmiany w naszym prawie.
Śmierć przychodzi do nas wszystkich, czasem nagle, a czasem powoli. Chociaż pacjenci korzystają z leków, które kontrolują ból, są oni w pełni usprawiedliwieni, gdy odmawiają uciążliwego i nieadekwatnego leczenia, które jedynie przedłuża nieuchronny proces umierania. Ale umierania to nie to samo, co zabijanie. Jesteśmy wdzięczni lekarzom, pielęgniarkom i innym za to, że oferują pomoc medyczną pacjentom, którzy umierają, ale zabicie przez nich pacjenta nigdy nie jest uzasadnione.
W całym naszym kraju lekarze, którzy poświęcili swoje życie na leczenie pacjentów wkrótce zostaną poproszeni, by robić coś zupełnie przeciwnego. Nie będą proszeni, by ulżyć cierpiącym zapewniając odpowiednie leczenie i troskliwą opiekę, ale by ich uśmiercić. W rzeczywistości zabicie pacjenta nie będzie uważane za przestępstwo, ale będzie postrzegane jako pewnego rodzaju opieka zdrowotna, regulowana przez prawo.
W dniu 25 lutego 2016 roku, komisja parlamentarna przedstawiła 21 zaleceń prawodawcom, którzy będą przygotowywali to niepokojące prawo. Powinny one szokować nas do głębi, zwłaszcza jeśli uważamy, beztrosko i błędnie, że zmiany w prawie wpłyną tylko na te nieliczne osoby, które cierpią na poważne choroby fizyczne, które przeżyły już długie lata i zbliżają się do śmierci. W rzeczywistości, zalecenia obejmują:
Propozycję, by już za trzy lata umożliwić dostęp do eutanazji / wspomaganego samobójstwa osobom nieletnim (poniżej 18 roku życia).
Dać możliwość osobom, u których zdiagnozowano takie choroby jak demencja, uprzedniego zaplanowania swojej śmierci.
Nacisk, by osoby z zaburzeniami psychicznymi kwalifikowały się do eutanazji / wspomaganego samobójstwa.
Wymóg, że każda instytucja, która otrzymuje wsparcie finansowe ze środków publicznych, w tym szpitale katolickie, długoterminowe zakłady opieki i hospicja, umożliwiała eutanazję / wspomagane samobójstwo, zmuszając je w ten sposób do odrzucenia tych samych zasad, które są podstawą ich ogromnej służby dla nas wszystkich.
Wymóg, aby lekarze, którzy nie chcą zabić pacjenta upewnili się, że ktoś inny to zrobi. Żaden inny kraj na świecie nie wymaga takiego naruszenia sumienia.
Niesprawiedliwe jest zmuszanie ludzi do działania wbrew własnemu sumieniu, tylko po to by mogli wykonywać zawód lekarza lub, w przypadku zakładu opieki zdrowotnej, w celu zakwalifikowania do dofinansowania ze środków publicznych. Nie ma w tym tolerancji wobec różnorodności religijnej. To dyskryminacja religijna, która karze tych, którzy tak wiernie służą każdemu, kto zwraca się o pomoc i którzy czynili tak zanim Kanada jeszcze istniała. To jest nieuczciwe w stosunku do tych, którzy w dobrej wierze nie mogą wykonywać pewnych procedur, takich jak pomoc w zabijaniu pacjentów.
Kiedy państwo wykracza poza swoją prawowitą aczkolwiek ograniczoną rolę i tym samym tłumi w ten sposób sumienie, przypomina mi się pewien człowiek. Kiedy pracodawca kazał mu zrobić coś wbrew jego sumieniu, on odważnie odpowiedział: „Pan mnie zatrudnia, ale pan mnie nie posiada na własność.”
Opieka paliatywna jest obecnie dostępna jedynie dla 30% Kanadyjczyków. To tragedia nie do przyjęcia. Zamiast dostarczać sposobów, aby przyspieszyć śmierć, powinniśmy zapewniać opiekę paliatywną każdemu Kanadyjczykowi, większe wsparcie dla osób chorych psychicznie i pomoc dla osób skłonnych do samobójstwa.
Niektórzy ludzie są przekonani, że w pewnym momencie ich życie nie ma już żadnej „wartości” ponieważ nie są oni w stanie funkcjonować tak jak kiedyś. Ich obawy zasługują na nasz szacunek i współczucie, ale to mało stabilny fundament dla polityki społecznej. Nasza wartość jako ludzi nie pochodzi od tego, co możemy zrobić, ale od tego, kim jesteśmy. To pochodzi z wnętrza, z naszej wrodzonej godności istoty ludzkiej. Jeśli godność człowieka zaczniemy określać mianem tego jak dobrze jest on w stanie funkcjonować, to nasze społeczeństwo wkracza na niebezpieczny teren gdzie ludzie są traktowani jak przedmioty, których można się pozbyć, gdy są bezużyteczne.
Pamiętając o wrodzonej godności każdej osoby, warto, by każda rodzina w kraju przeprowadziła trudną, ale konieczną rozmowę o rzeczywistości śmierci. Musimy zrozumieć destrukcyjne skutki nadchodzących zmian prawnych i zaoferować prawdziwie kochające i miłosierne rozwiązania. Ponadto chrześcijanie powinni kierować się tymi słowami Jezusa, które od 2000 lat inspirują do heroicznych czynów w służbie miłości: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.” (Mt 25:40)
Kardynał Thomas Collins
1 marca, 2016 roku
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
franciszek44
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
wiesia2000
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
niedziela, 31 styczeń 2016 12:18
List Mary Wagner w związku z legalizacją eutanazji
Napisane przez Mary Wagner
Drodzy chrześcijanie, Bracia i Siostry
Jako że wszyscy jesteśmy głęboko zaniepokojeni dzisiejszą sytuacją w naszym kraju i na świecie, chciałabym podzielić się przemyśleniami, które pomogły mnie samej. (Dziękuję Drodzy Przyjaciele, za sprawą których ten list czytacie).
Jakiś czas temu …Więcej
niedziela, 31 styczeń 2016 12:18
List Mary Wagner w związku z legalizacją eutanazji
Napisane przez Mary Wagner
Drodzy chrześcijanie, Bracia i Siostry
Jako że wszyscy jesteśmy głęboko zaniepokojeni dzisiejszą sytuacją w naszym kraju i na świecie, chciałabym podzielić się przemyśleniami, które pomogły mnie samej. (Dziękuję Drodzy Przyjaciele, za sprawą których ten list czytacie).
Jakiś czas temu miałam okazję do rozmowy z mądrą matką karmelitanką, i kiedy opowiadałam jej o moich obawach w związku z decyzją kanadyjskiego Sądu Najwyższego z 6 lutego, ona przypomniała, że arcybiskup Fulton Sheen zwykł napominać wiernych, aby radowali się z daru życia w trudnych czasach, które dają im doskonałą okazję do bycia świadkami Chrystusa.
Dała mi również wrześniowe wydanie magazynu "Traces" wskazując w nim na świadectwo ojca Ibrahima Alsabagha z Aleppo w Syrii, który pozostał wśród ubogich w samym środku ogarniętego chaosem regionu kontrolowanego przez państwo islamskie. Bardzo polecam ten tekst. W środku deprawacji, zniszczenia i terroru o. Alsabagha zachowuje niewzruszony pokój wewnętrzny, gdyż jego wzrok spoczywa na naszym Zmartwychwstałym Panie.
Ojciec Ibrahim pisze o kobiecie, która mieszkała w pobliżu, a która czuła się nieswojo, ponieważ domy, chrześcijan, którzy uciekli przed terrorem, zostały kupione czy wynajęte przez muzułmanów: poczuła, że zmieniło się coś ważnego - powietrze na ulicy, oczy ludzi... To powodowało jej niepokój. Powiedziałem jej - pisze o. Alsabagha - a może jest tak, że Bóg dopuszcza, by ludzie wokół nas, by całe otoczenie zmieniło się, aby dotarł do nas "zapach" Chrystusa; czy może jest to wspaniała misja, o którą prosi nas zmartwychwstały Bóg?. Bo jeśli tak, to nie ma powodu do niepokoju, ale trzeba pomyśleć czego od nas Zmartwychwstały Pan oczekuje, jak być świadkami wiary dla ludzi, których napotykamy".
Tutaj, w Kanadzie, gdzie stajemy wobec faktu zasadniczej zmiany spowodowanej przez decyzję Sądu Najwyższego dekryminalizującą samobójstwa wspomagane przez lekarzy, o. Ibrahim pokazuje, że nic nie dzieje się bez Bożego przyzwolenia. Nie jesteśmy zatem wezwani do narzekań i lamentu; Bóg powierza nam misję, by nieść Jego piękny "zapach" - Jego Światło i Miłość w tym przepięknym kraju, który zapomina o Zródle swego piękna i wielkości.
W jaki sposób rozumieć misję, jaką powierza nam nasz Pan? Ojciec Ibrahim, który uznaje własne cierpienie za "ważne i cenne", dla którego większym cierpieniem jest widok cierpienia bliźniego, daje nam następującą mądrą wskazówkę: Poprzez postawę głębokiego wsłuchania się w słowa Pana, w płacz niewinnych, jesteśmy w stanie poznać, co mamy robić. Dźwigając te ciężkie krzyże, musimy uczyć się od Jezusa, który podczas trzygodzinnej męki na krzyżu, wciąż myślał o innych.
Kim są ci inni, którzy najbardziej potrzebują naszej uwagi? Dyktat Sądu Najwyższego, aby włączyć lekarzy w prośbę pacjentów o samobójstwo, pozbawi wsparcia w najczarniejszej godzinie próby najbardziej bezbronne osoby; ludzi, którzy doszli do wniosku, że ich życie nie jest już warte życia. Otrzymają oni potwierdzenie tego od sądu. (Podobnie, jak dzieje się to w przypadku matki, która uznaje, że dziecko w jej łonie nie zasługuje na szansę by żyć.) Zostaną pozbawieni sprawiedliwości przez system ufundowany rzekomo na nadrzędności Boga i judeochrześcijańskich wartości.
Wobec tej największej niesprawiedliwości, czyż nasz obowiązek kochania i chronienia ich nie staje się jeszcze pilniejszy i bardziej konieczny?
Na razie samobójstwo wspomagane przez lekarzy nie zostało jeszcze zinstytucjonalizowane, tak jak to ma miejsce w przypadku brutalnego uśmiercania naszych najbardziej bezbronnych najmłodszych braci i sióstr; nasze społeczeństwo wciąż jeszcze postrzega samobójstwo jako coś strasznego; jako akt desperacji. To jednak może się szybko zmienić.
Rozważmy scenariusz, kiedy Ty lub ja spotykamy osobę gotową skoczyć z mostu, któż nie chciałby uczynić wszystko, aby takiej osobie pomóc, aby nie kończyła w ten sposób swego życia; pomóc pokonać desperację, okazać jej miłość i wsparcie jakiego potrzebuje, by na nowo odnaleźć wartość swego życia?
Jeśli taki scenariusz ilustruje oczywistą świadomość tego, że każde życie warte jest, by o nie do końca walczyć, to co sprawia, że mamy myśleć inaczej w przypadku gdy osoba o skłonnościach samobójczych prosi o "pomoc" lekarza?
Czy nasze przekonanie, że życie jest święte w takich okolicznościach przestaje obowiązywać?
Czy nasza odpowiedzialność za bliźniego znika pod dyktatem (instytucji) nadużywających swej władzy?
Oczywiście, że nie! Podjęta przez Sąd Najwyższy próba narzucenia Kanadyjczykom akceptacji samobójstwa "w pewnych okolicznościach", w żaden sposób nie usprawiedliwia samobójstwa czy jakiegokolwiek współdziałania przy nim.
Kiedy nasz rząd depce sprawiedliwość, czyż nie jesteśmy wezwani, by w dialogu i spotkaniach z innymi potwierdzać świętość każdego ludzkiego życia, nie licząc się przy tym z własnymi kosztami, ale ufając i wsłuchując w głos Boga?
Po przeczytaniu opinii zawartych w Proposal przesłanym do Canadian Medical Association przez Christian Medical and Dental Society przy poparciu Canadian Federation of Catholic Physicians Societies oraz Canadian Physicians for Life obawiam się, że te stowarzyszenia, pomimo deklarowanej chęci oporu przeciwko samobójstwom z pomocą lekarzy,uległy już defetyzmowi.
Proposal wyraża zgodę na udział w czymś, co uważam, za formalne współdziałanie w wyrażonym przez pacjenta życzeniu wspomaganego samobójstwa. Stwierdza się w nim mianowicie, że lekarze mają obowiązek udzielenia wyczerpującej informacji o wszystkich opcjach oraz doradzenia, w jaki sposób korzystać z systemu scentralizowanej informacji, poradnictwa i specjalistycznych skierowań. Ponadto pojawia się założenie, że w ramach autonomii osoby ludzkiej istnieje również prawo do odebrania sobie życia: ("Proposal") szanuje autonomię pacjenta w jego dostępie do wszystkich legalnych usług, jednocześnie chroniąc prawo wolności sumienia samych lekarzy. (Przypomnijmy tutaj normalną ludzką reakcję wobec kogoś kto chce zeskoczyć z mostu i porównajmy różnice).
Na dodatek język, jakim się posłużono wpisuje się w naciski mające wymusić akceptację samobójstwa z pomocą lekarza. Słowa mają znaczenie. Nie tylko te w "Proposal", ale również w mediach chrześcijańskich i katolickich, gdzie sformułowanie, "samobójstwo wspomagane przez lekarza" zostało zastąpione przez takie zwroty, jak: "śmierć z pomocą lekarza", "śmierć wspomagana", czy "medyczna pomoc w umieraniu". Język taki zaciemnia prawdę i przyczynia się do akceptacji zła; jak to ujęła kiedyś Matka Teresa, słowa, które nie niosą światła Chrystusa, zwiększają ciemności.
Jesteśmy chrześcijanami, wiemy, że Bóg nas nie opuści nawet w chwili śmierci; bez względu na okoliczności jesteśmy wezwani, by być w naszym życiu świadkami zmartwychwstałego Pana. Nasi bracia i siostry w innych częściach świata cierpią straszliwe prześladowania. Ojciec Ibrahim stwierdza: Nie wiemy kiedy to się skończy ale to nie ma znaczenia, rzeczą ważną jest nie to, by wiedzieć jak się ratować, lecz by być świadkiem Jezusa Chrystusa. Owszem, musimy myśleć o rozwiązaniu politycznym - o planie działania - ale naszym pierwszym obowiązkiem, jest być świadkami chrześcijańskiego życia i nieść krzyż z przebaczeniem, miłością i troską również o zbawienie innych.
Nasz Pan daje nam łaskę do wypełnienia powierzonej misji. Nie wzywa do defetyzmu czy moralnych kompromisów; nie prosi o ograniczanie złych następstw czy ucieczkę dla ratowania życia; wzywa nas do przeżywania życia w prawdzie z miłością, co obejmuje także sprzeciw wobec wprowadzania wspomaganego samobójstwa. Taki opór jest afirmacją świętości każdego ludzkiego życia. Wszyscy ludzie dobrej woli mogą przyłączyć się do nas w tej nieuchronnej walce o sprawiedliwość i poszanowanie osoby ludzkiej.
Jako chrześcijanie otrzymaliśmy coś więcej niż nadzieję na sprawiedliwość; mamy skarb Miłości, który nie sprowadza się jedynie do wypełniania obowiązków, Chrystus, który oddał życie za każdego z nas wzywa do udziału w jego nieskończonej nagrodzie: Kochajcie się wzajemnie tak, jak ja was umiłowałem (Jn. 15:12)
Nasi cierpiący bracia i siostry w Syrii prowadzeni przez swego pasterza ojca Ibrahima, są świadkami dla świata, że miłość jest silniejsza od śmierci. Tutaj w Kanadzie, kiedy walczymy z mrokami śmierci w innych postaciach, prośmy Ducha Świętego, by pomógł nam zawierzyć całkowicie i pokornie Światłu Życia, które jako jedyne może rozproszyć ciemności.
Módlmy się wzajemnie za siebie.
Niech Bóg Was Błogosławi
Mary Wagner
tłum. Goniec
Mary Wagner przebywa obecnie w areszcie śledczym w Milton pod Toronto oczekując na rozprawę w związku z próbą ratowania dzieci nienarodzonych w jednej z torontońskich przychodni aborcyjnych.
List Mary Wagner w związku z legalizacją eutanazji
Napisane przez Mary Wagner
Drodzy chrześcijanie, Bracia i Siostry
Jako że wszyscy jesteśmy głęboko zaniepokojeni dzisiejszą sytuacją w naszym kraju i na świecie, chciałabym podzielić się przemyśleniami, które pomogły mnie samej. (Dziękuję Drodzy Przyjaciele, za sprawą których ten list czytacie).
Jakiś czas temu miałam okazję do rozmowy z mądrą matką karmelitanką, i kiedy opowiadałam jej o moich obawach w związku z decyzją kanadyjskiego Sądu Najwyższego z 6 lutego, ona przypomniała, że arcybiskup Fulton Sheen zwykł napominać wiernych, aby radowali się z daru życia w trudnych czasach, które dają im doskonałą okazję do bycia świadkami Chrystusa.
Dała mi również wrześniowe wydanie magazynu "Traces" wskazując w nim na świadectwo ojca Ibrahima Alsabagha z Aleppo w Syrii, który pozostał wśród ubogich w samym środku ogarniętego chaosem regionu kontrolowanego przez państwo islamskie. Bardzo polecam ten tekst. W środku deprawacji, zniszczenia i terroru o. Alsabagha zachowuje niewzruszony pokój wewnętrzny, gdyż jego wzrok spoczywa na naszym Zmartwychwstałym Panie.
Ojciec Ibrahim pisze o kobiecie, która mieszkała w pobliżu, a która czuła się nieswojo, ponieważ domy, chrześcijan, którzy uciekli przed terrorem, zostały kupione czy wynajęte przez muzułmanów: poczuła, że zmieniło się coś ważnego - powietrze na ulicy, oczy ludzi... To powodowało jej niepokój. Powiedziałem jej - pisze o. Alsabagha - a może jest tak, że Bóg dopuszcza, by ludzie wokół nas, by całe otoczenie zmieniło się, aby dotarł do nas "zapach" Chrystusa; czy może jest to wspaniała misja, o którą prosi nas zmartwychwstały Bóg?. Bo jeśli tak, to nie ma powodu do niepokoju, ale trzeba pomyśleć czego od nas Zmartwychwstały Pan oczekuje, jak być świadkami wiary dla ludzi, których napotykamy".
Tutaj, w Kanadzie, gdzie stajemy wobec faktu zasadniczej zmiany spowodowanej przez decyzję Sądu Najwyższego dekryminalizującą samobójstwa wspomagane przez lekarzy, o. Ibrahim pokazuje, że nic nie dzieje się bez Bożego przyzwolenia. Nie jesteśmy zatem wezwani do narzekań i lamentu; Bóg powierza nam misję, by nieść Jego piękny "zapach" - Jego Światło i Miłość w tym przepięknym kraju, który zapomina o Zródle swego piękna i wielkości.
W jaki sposób rozumieć misję, jaką powierza nam nasz Pan? Ojciec Ibrahim, który uznaje własne cierpienie za "ważne i cenne", dla którego większym cierpieniem jest widok cierpienia bliźniego, daje nam następującą mądrą wskazówkę: Poprzez postawę głębokiego wsłuchania się w słowa Pana, w płacz niewinnych, jesteśmy w stanie poznać, co mamy robić. Dźwigając te ciężkie krzyże, musimy uczyć się od Jezusa, który podczas trzygodzinnej męki na krzyżu, wciąż myślał o innych.
Kim są ci inni, którzy najbardziej potrzebują naszej uwagi? Dyktat Sądu Najwyższego, aby włączyć lekarzy w prośbę pacjentów o samobójstwo, pozbawi wsparcia w najczarniejszej godzinie próby najbardziej bezbronne osoby; ludzi, którzy doszli do wniosku, że ich życie nie jest już warte życia. Otrzymają oni potwierdzenie tego od sądu. (Podobnie, jak dzieje się to w przypadku matki, która uznaje, że dziecko w jej łonie nie zasługuje na szansę by żyć.) Zostaną pozbawieni sprawiedliwości przez system ufundowany rzekomo na nadrzędności Boga i judeochrześcijańskich wartości.
Wobec tej największej niesprawiedliwości, czyż nasz obowiązek kochania i chronienia ich nie staje się jeszcze pilniejszy i bardziej konieczny?
Na razie samobójstwo wspomagane przez lekarzy nie zostało jeszcze zinstytucjonalizowane, tak jak to ma miejsce w przypadku brutalnego uśmiercania naszych najbardziej bezbronnych najmłodszych braci i sióstr; nasze społeczeństwo wciąż jeszcze postrzega samobójstwo jako coś strasznego; jako akt desperacji. To jednak może się szybko zmienić.
Rozważmy scenariusz, kiedy Ty lub ja spotykamy osobę gotową skoczyć z mostu, któż nie chciałby uczynić wszystko, aby takiej osobie pomóc, aby nie kończyła w ten sposób swego życia; pomóc pokonać desperację, okazać jej miłość i wsparcie jakiego potrzebuje, by na nowo odnaleźć wartość swego życia?
Jeśli taki scenariusz ilustruje oczywistą świadomość tego, że każde życie warte jest, by o nie do końca walczyć, to co sprawia, że mamy myśleć inaczej w przypadku gdy osoba o skłonnościach samobójczych prosi o "pomoc" lekarza?
Czy nasze przekonanie, że życie jest święte w takich okolicznościach przestaje obowiązywać?
Czy nasza odpowiedzialność za bliźniego znika pod dyktatem (instytucji) nadużywających swej władzy?
Oczywiście, że nie! Podjęta przez Sąd Najwyższy próba narzucenia Kanadyjczykom akceptacji samobójstwa "w pewnych okolicznościach", w żaden sposób nie usprawiedliwia samobójstwa czy jakiegokolwiek współdziałania przy nim.
Kiedy nasz rząd depce sprawiedliwość, czyż nie jesteśmy wezwani, by w dialogu i spotkaniach z innymi potwierdzać świętość każdego ludzkiego życia, nie licząc się przy tym z własnymi kosztami, ale ufając i wsłuchując w głos Boga?
Po przeczytaniu opinii zawartych w Proposal przesłanym do Canadian Medical Association przez Christian Medical and Dental Society przy poparciu Canadian Federation of Catholic Physicians Societies oraz Canadian Physicians for Life obawiam się, że te stowarzyszenia, pomimo deklarowanej chęci oporu przeciwko samobójstwom z pomocą lekarzy,uległy już defetyzmowi.
Proposal wyraża zgodę na udział w czymś, co uważam, za formalne współdziałanie w wyrażonym przez pacjenta życzeniu wspomaganego samobójstwa. Stwierdza się w nim mianowicie, że lekarze mają obowiązek udzielenia wyczerpującej informacji o wszystkich opcjach oraz doradzenia, w jaki sposób korzystać z systemu scentralizowanej informacji, poradnictwa i specjalistycznych skierowań. Ponadto pojawia się założenie, że w ramach autonomii osoby ludzkiej istnieje również prawo do odebrania sobie życia: ("Proposal") szanuje autonomię pacjenta w jego dostępie do wszystkich legalnych usług, jednocześnie chroniąc prawo wolności sumienia samych lekarzy. (Przypomnijmy tutaj normalną ludzką reakcję wobec kogoś kto chce zeskoczyć z mostu i porównajmy różnice).
Na dodatek język, jakim się posłużono wpisuje się w naciski mające wymusić akceptację samobójstwa z pomocą lekarza. Słowa mają znaczenie. Nie tylko te w "Proposal", ale również w mediach chrześcijańskich i katolickich, gdzie sformułowanie, "samobójstwo wspomagane przez lekarza" zostało zastąpione przez takie zwroty, jak: "śmierć z pomocą lekarza", "śmierć wspomagana", czy "medyczna pomoc w umieraniu". Język taki zaciemnia prawdę i przyczynia się do akceptacji zła; jak to ujęła kiedyś Matka Teresa, słowa, które nie niosą światła Chrystusa, zwiększają ciemności.
Jesteśmy chrześcijanami, wiemy, że Bóg nas nie opuści nawet w chwili śmierci; bez względu na okoliczności jesteśmy wezwani, by być w naszym życiu świadkami zmartwychwstałego Pana. Nasi bracia i siostry w innych częściach świata cierpią straszliwe prześladowania. Ojciec Ibrahim stwierdza: Nie wiemy kiedy to się skończy ale to nie ma znaczenia, rzeczą ważną jest nie to, by wiedzieć jak się ratować, lecz by być świadkiem Jezusa Chrystusa. Owszem, musimy myśleć o rozwiązaniu politycznym - o planie działania - ale naszym pierwszym obowiązkiem, jest być świadkami chrześcijańskiego życia i nieść krzyż z przebaczeniem, miłością i troską również o zbawienie innych.
Nasz Pan daje nam łaskę do wypełnienia powierzonej misji. Nie wzywa do defetyzmu czy moralnych kompromisów; nie prosi o ograniczanie złych następstw czy ucieczkę dla ratowania życia; wzywa nas do przeżywania życia w prawdzie z miłością, co obejmuje także sprzeciw wobec wprowadzania wspomaganego samobójstwa. Taki opór jest afirmacją świętości każdego ludzkiego życia. Wszyscy ludzie dobrej woli mogą przyłączyć się do nas w tej nieuchronnej walce o sprawiedliwość i poszanowanie osoby ludzkiej.
Jako chrześcijanie otrzymaliśmy coś więcej niż nadzieję na sprawiedliwość; mamy skarb Miłości, który nie sprowadza się jedynie do wypełniania obowiązków, Chrystus, który oddał życie za każdego z nas wzywa do udziału w jego nieskończonej nagrodzie: Kochajcie się wzajemnie tak, jak ja was umiłowałem (Jn. 15:12)
Nasi cierpiący bracia i siostry w Syrii prowadzeni przez swego pasterza ojca Ibrahima, są świadkami dla świata, że miłość jest silniejsza od śmierci. Tutaj w Kanadzie, kiedy walczymy z mrokami śmierci w innych postaciach, prośmy Ducha Świętego, by pomógł nam zawierzyć całkowicie i pokornie Światłu Życia, które jako jedyne może rozproszyć ciemności.
Módlmy się wzajemnie za siebie.
Niech Bóg Was Błogosławi
Mary Wagner
tłum. Goniec
Mary Wagner przebywa obecnie w areszcie śledczym w Milton pod Toronto oczekując na rozprawę w związku z próbą ratowania dzieci nienarodzonych w jednej z torontońskich przychodni aborcyjnych.
wiesia2000
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Swieta Maryjo, Matko Boza - modl sie za nami grzesznymi
teraz i w godzine smierci naszej. Amen
Sáncte Míchael Archángele, defénde nos in proélio, cóntra nequítiam et insídias diáboli ésto præsídium. Ímperet ílli Déus, súpplices deprecámur: tuque, prínceps milítiæ cæléstis, Sátanam aliósque spíritus malígnos, qui ad perditiónem animárum pervagántur in múndo, divína virtúte, in inférnum …Więcej
Swieta Maryjo, Matko Boza - modl sie za nami grzesznymi
teraz i w godzine smierci naszej. Amen
Sáncte Míchael Archángele, defénde nos in proélio, cóntra nequítiam et insídias diáboli ésto præsídium. Ímperet ílli Déus, súpplices deprecámur: tuque, prínceps milítiæ cæléstis, Sátanam aliósque spíritus malígnos, qui ad perditiónem animárum pervagántur in múndo, divína virtúte, in inférnum detrúde. Ámen
teraz i w godzine smierci naszej. Amen
Sáncte Míchael Archángele, defénde nos in proélio, cóntra nequítiam et insídias diáboli ésto præsídium. Ímperet ílli Déus, súpplices deprecámur: tuque, prínceps milítiæ cæléstis, Sátanam aliósque spíritus malígnos, qui ad perditiónem animárum pervagántur in múndo, divína virtúte, in inférnum detrúde. Ámen
stanislawp
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Tym prawem do eutanazji bp się przestraszył bo sam już podlega warunkom tego prawa...
ale gdy zezwolił na pracę w niedzielę to się nie przejmował katolikami!
no przecież i on pracuje w niedzielę... to co go tam obchodzą pracownicy w sklepach?
ale gdy zezwolił na pracę w niedzielę to się nie przejmował katolikami!
no przecież i on pracuje w niedzielę... to co go tam obchodzą pracownicy w sklepach?
KTOZ JAK BOG
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Tam, gdzie czlowiek Boga sie zaparl, gdzie zyje jakby Bog nie istnial - wchodzi na miejsce Boga - SZATAN, ojciec klamstwa, zabojca....
Dzisiejszy swiat oszalal na punkcie adoracji ciala, hedonizmu i latwego korzystania z kazdego dnia, z zycia.
Zaszedl az tak daleko, ze Bog przestal mu byc potrzebny,
a jest wrecz ZAWADA.
Kanada jest tylko jednym z przykladow.
*Potezne homoseksualne Pride parades …Więcej
Tam, gdzie czlowiek Boga sie zaparl, gdzie zyje jakby Bog nie istnial - wchodzi na miejsce Boga - SZATAN, ojciec klamstwa, zabojca....
Dzisiejszy swiat oszalal na punkcie adoracji ciala, hedonizmu i latwego korzystania z kazdego dnia, z zycia.
Zaszedl az tak daleko, ze Bog przestal mu byc potrzebny,
a jest wrecz ZAWADA.
Kanada jest tylko jednym z przykladow.
*Potezne homoseksualne Pride parades kazdego roku /zwlaszcza Toronto//milonowe uczestnictwo /,
*Promocja dewiacji w szkolach publicznych i osrodkach/klubach dla dzieci i mlodziezy,
*aborcja az do ostatniego momentu dziecka w lonie matki pod plaszczem rzadu,
*korupcja rzadzacych i ich udzial w biznesie prostytucyjnym/narkotykowym ,
*brak jakiejkolwiek reakcji spolecznej i archidiecezji torontonskiej na przesladowanie katolikow, zwlaszcza dopominajacych sie prawa do zycia dla nienarodzonych dzieci
/Mary Wagner, Linda Gibbons- wieloletnie wiezienia/,
Coz zatem?
Pismo swiete, a zwlaszcza sam Pan nasz Jezus Chrystus mowi wyraznie
o KARZE za GRZECHY, za odstepstwa, za bluznierstwa...
Dzisiejszy swiat oszalal na punkcie adoracji ciala, hedonizmu i latwego korzystania z kazdego dnia, z zycia.
Zaszedl az tak daleko, ze Bog przestal mu byc potrzebny,
a jest wrecz ZAWADA.
Kanada jest tylko jednym z przykladow.
*Potezne homoseksualne Pride parades kazdego roku /zwlaszcza Toronto//milonowe uczestnictwo /,
*Promocja dewiacji w szkolach publicznych i osrodkach/klubach dla dzieci i mlodziezy,
*aborcja az do ostatniego momentu dziecka w lonie matki pod plaszczem rzadu,
*korupcja rzadzacych i ich udzial w biznesie prostytucyjnym/narkotykowym ,
*brak jakiejkolwiek reakcji spolecznej i archidiecezji torontonskiej na przesladowanie katolikow, zwlaszcza dopominajacych sie prawa do zycia dla nienarodzonych dzieci
/Mary Wagner, Linda Gibbons- wieloletnie wiezienia/,
Coz zatem?
Pismo swiete, a zwlaszcza sam Pan nasz Jezus Chrystus mowi wyraznie
o KARZE za GRZECHY, za odstepstwa, za bluznierstwa...
franciszek44
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
"miales hamie zloty rog
ostal ci sie
INO SZNUR"
Jesli nie przeciwstawisz sie Diablu i Jego slugom,
jesli dalej bedziesz spac -
on sam
pewnego dnia
stanie
w TWOICH DRZWIACH !
DO modlitwy !
Do pokuty !
Do postu !
JEZUS i MARYJAWięcej
"miales hamie zloty rog
ostal ci sie
INO SZNUR"
Jesli nie przeciwstawisz sie Diablu i Jego slugom,
jesli dalej bedziesz spac -
on sam
pewnego dnia
stanie
w TWOICH DRZWIACH !
DO modlitwy !
Do pokuty !
Do postu !
JEZUS i MARYJA
ostal ci sie
INO SZNUR"
Jesli nie przeciwstawisz sie Diablu i Jego slugom,
jesli dalej bedziesz spac -
on sam
pewnego dnia
stanie
w TWOICH DRZWIACH !
DO modlitwy !
Do pokuty !
Do postu !
JEZUS i MARYJA
franciszek44
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
No coz biznes cmentarny oraz tzw. funeral homes zacieraja rece.
a Najbardziej zaciera, ten,
ktory pewnego dnia rzucil Bogu wyzwanie
NIE BEDE SLUZYL.
Diabel, Ojciec Klamstwa !
JEZUS i MARYJAWięcej
No coz biznes cmentarny oraz tzw. funeral homes zacieraja rece.
a Najbardziej zaciera, ten,
ktory pewnego dnia rzucil Bogu wyzwanie
NIE BEDE SLUZYL.
Diabel, Ojciec Klamstwa !
JEZUS i MARYJA
a Najbardziej zaciera, ten,
ktory pewnego dnia rzucil Bogu wyzwanie
NIE BEDE SLUZYL.
Diabel, Ojciec Klamstwa !
JEZUS i MARYJA
No, to już różni psychopaci w lekarskich i pielęgniarskich mundurkach zacierają ręce z radości. Doktor Kevorkian się kłania. Zakładam się, że liczba zgonów w szpitalach kanadyjskich wzrośnie eksponencjalne. Trzeba będzie przygotować więcej ampułek z pavulonem.
wiesia2000
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Planowa eksterminacja chorych, słabych, tzw. nieuzytecznych czyli nie przynoszących zysku, znana jest w historii.
Najbardziej w starożytnej pogańskiej Sparcie,gdzie dzieci niepełnosprawne, chore zrzucano do przepasci.
W historii mamy tez niemiecki hitlerowski system, który dokonywal specyficznej selekcji przydatnych od nieprzydatnych /politycznie, zdrowotnie, narodowo/.
Także system komunistyczny …Więcej
Planowa eksterminacja chorych, słabych, tzw. nieuzytecznych czyli nie przynoszących zysku, znana jest w historii.
Najbardziej w starożytnej pogańskiej Sparcie,gdzie dzieci niepełnosprawne, chore zrzucano do przepasci.
W historii mamy tez niemiecki hitlerowski system, który dokonywal specyficznej selekcji przydatnych od nieprzydatnych /politycznie, zdrowotnie, narodowo/.
Także system komunistyczny, który „kulakow, burzujow, kaplanow /Lenin:” religia jest narkotykiem”/, oddzielal jako nieużytecznych, nieprodukcyjnych, durniow od produkcyjnych i użytecznych..
Dzisiejsze eksperymenty/Holandia, Szwecja, Belgia, teraz Kanada/
sa wiec jakby dopowiedzeniem poprzednich doswiadczen.
Tak. W specyficznie ostrzejszej i bardziej wyrafinowanej formie.
Sa to Czasy Ostateczne.
To skutek ODRZUCENIA BOGA przez wielu,
to skutek braku CZCI BOGA ze strony wielu.
Najbardziej w starożytnej pogańskiej Sparcie,gdzie dzieci niepełnosprawne, chore zrzucano do przepasci.
W historii mamy tez niemiecki hitlerowski system, który dokonywal specyficznej selekcji przydatnych od nieprzydatnych /politycznie, zdrowotnie, narodowo/.
Także system komunistyczny, który „kulakow, burzujow, kaplanow /Lenin:” religia jest narkotykiem”/, oddzielal jako nieużytecznych, nieprodukcyjnych, durniow od produkcyjnych i użytecznych..
Dzisiejsze eksperymenty/Holandia, Szwecja, Belgia, teraz Kanada/
sa wiec jakby dopowiedzeniem poprzednich doswiadczen.
Tak. W specyficznie ostrzejszej i bardziej wyrafinowanej formie.
Sa to Czasy Ostateczne.
To skutek ODRZUCENIA BOGA przez wielu,
to skutek braku CZCI BOGA ze strony wielu.
KTOZ JAK BOG
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
KTOZ JAK BOG
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
wiecej : /stowarzyszenie lekarzy kanadyjskich- akceptujacy glos w sprawie zabijania ludzi chorych, psychicznie chorych, z tzw. demencja/utrata pamieci/, a nawet dzieci ponizej 18 roku zycia:
shawglobalnews.files.wordpress.com/…/cma-framework_a…
shawglobalnews.files.wordpress.com/…/cma-framework_a…
Jeszcze jeden komentarz od KTOZ JAK BOG
KTOZ JAK BOG
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Wiecej - niestety tylko w jezyku angielskim:
globalnews.ca/…/how-should-doct…
globalnews.ca/…/how-should-doct…