Na kolanach przed Panem Bogiem - 26 cytatów z Piśma Świętego

„Liturgia chrześcijańska (…) zgina kolana przed ukrzyżowanym i wywyższonym Panem. To właśnie jest centrum rzeczywistej kultury – kultury prawdy” (Kard. J. Ratzinger, Duch liturgii).

Klękanie przed Panem Bogiem jest od Boga.

Nieklękanie przed Panem Bogiem jest od diabła.

Pismo Święte i Tradycja skłaniają do klękania przed Panem Bogiem.

Poplecznicy szatana skłaniają do niezginania kolan przed Panem Bogiem.

„Niezdolność klęczenia okazuje się (…) istotą elementu diabolicznego” (Kard. J. Ratzinger, Duch liturgii).

Kapłanów wiernych Pismu Świętemu i Tradycji słuchajmy z uwagą.

Popleczników szatana nie słuchajmy wcale. Szkoda czasu.

Nasz Ojciec Święty Benedykt XVI – Pierwszy Liturg Kościoła! – pisał jako kardynał: „Postawa klęcząca chrześcijan nie jest formą inkulturacji istniejących już zwyczajów, lecz przeciwnie – jest wyrazem kultury chrześcijańskiej, która przemienia istniejącą kulturę w oparciu o nowe, głębsze poznanie i doświadczenie Boga. Zwyczaj klękania nie pochodzi z jakiejś bliżej nieokreślonej kultury – pochodzi z Biblii i biblijnego poznania Boga” (Kard. J. Ratzinger, Duch liturgii).

W Starym Testamencie i w Nowym Testamencie jest mowa o klękaniu przed Panem Bogiem. Wybrane fragmenty Pisma Świętego niech będą dla nas wezwaniem do codziennego klękania przed Panem Bogiem i do umocnienia tych, którzy to czynią. Sekret świętości zaczyna się od uniżenia się przed Panem Bogiem!

Sam Pan Jezus modlił się na kolanach:

„A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się” (Łk 22, 41).

Stary Testament:

„Wtedy człowiek ów padł na kolana i, oddawszy pokłon Panu rzekł: «Niech będzie błogosławiony Pan»” (Rdz 24, 26).

„I błogosławiło całe zgromadzenie Pana, Boga swych przodków, klękając i oddając pokłon do ziemi w hołdzie Panu i królowi” (1 Krn 29, 20).

„Wstąpił wówczas na nie, upadł na kolana, wobec całego zgromadzenia izraelskiego, a wyciągnąwszy ręce ku niebu, rzekł: «Panie, Boże Izraela, nie ma takiego Boga, jak Ty, na niebie ani na ziemi, tak zachowującego przymierze i łaskę względem Twoich sług, którzy czczą Cię z całego swego serca” (2 Krn 6, 13-14).

„Jozafat więc upadł na kolana twarzą ku ziemi, i wszyscy mieszkańcy Judy i Jerozolimy padli przed Panem, aby Go uczcić” (2 Krn 20, 18).

„Król i wszyscy, którzy byli przy nim, upadli ze czcią na kolana i oddali pokłon. Król Ezechiasz i naczelnicy rozkazali lewitom wysławiać Pana słowami Dawida i «Widzącego» Asafa. Oni zaś wysławiali aż do radosnego uniesienia, padali na kolana i oddawali pokłon” (2 Krn 29, 29-30).

„W czasie ofiary wieczornej wstałem z upokorzenia swego, w rozdartej szacie i płaszczu padłem na kolana, wyciągnąłem dłonie do Pana, Boga mojego” (Ezd 9, 5).

„Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi” (Ne 8, 6).

„Tłum między sobą pomieszany padał na kolana” (2 Mch 3, 21).

„Wszyscy uczynili to i błagali na kolanach miłosiernego Pana ze łzami i w postach przez trzy dni bez przerwy” (2 Mch 13, 12).

„Wejdźcie, uwielbiajmy, padnijmy na twarze

i zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył” (Ps 95, 6).

„Pokrzepcie ręce osłabłe,

wzmocnijcie kolana omdlałe!” (Iz 35, 3).

„Tak, przede Mną się zegnie wszelkie kolano” (Iz 45, 23).

„Trzy razy dziennie padał na kolana modląc się i uwielbiając Boga, tak samo jak to czynił przedtem” (Dn 6, 11).

Nowy Testament:

„Gdy przyszli do tłumu, podszedł do Niego pewien człowiek i padając przed Nim na kolana, prosił: «Panie, zlituj się nad moim synem!»” (Mt 17, 14-15).

„Wtedy przyszedł do Niego trędowaty i upadając na kolana, prosił Go: «Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić»” (Mk 1, 40).

„Gdy wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»” (Mk 10, 17).

„A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: «Panie, nie poczytaj im tego grzechu!»” (Dz 7, 60).

„Po usunięciu wszystkich, Piotr upadł na kolana i modlił się” (Dz 9, 40).

„Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi” (Dz 20, 36).

„Na wybrzeżu padliśmy na kolana i modliliśmy się” (Dz 21, 5).

„Na moje życie – mówi Pan – przede Mną klęknie wszelkie kolano” (Rz 14, 11).

„aby na imię Jezusa

zgięło się każde kolano

istot niebieskich i ziemskich i podziemnych” (Flp 2, 10).

„Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi” (Ef 3, 14-15).

„Dlatego wyprostujcie opadłe ręce i osłabłe kolana!” (Hbr 12, 12).

„Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daje łaskę. Bądźcie więc poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was. Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was” (Jk 4, 6-7.10).

Jeszcze raz słowo naszego Papieża:

„Upadnięcie na kolana w wierze jest prawidłowym i płynącym z wnętrza, koniecznym gestem. Kto uczy się wierzyć, ten uczy się także klękać, a wiara lub liturgia, które zarzuciłyby modlitewne klęczenie, byłyby wewnętrznie skażone. Tam, gdzie owa postawa zanikła, tam ponownie trzeba nauczyć się klękać, abyśmy modląc się, pozostawali we wspólnocie Apostołów i męczenników, we wspólnocie całego kosmosu, w jedności z samym Jezusem Chrystusem” (Kard. J. Ratzinger, Duch liturgii).

Pan Bóg nas uczy i Następca św. Piotra nas uczy.

Pyszałek naukę zbojkotuje.

Mądry naukę przyjmie, zrealizuje. Przed Panem Bogiem uklęknie. Codziennie.

Sekret świętości zaczyna się od uniżenia się przed Panem Bogiem!

Żródło sacerdoshyacinthus.com/…/na-kolanach-prz…
henryk33 udostępnia to
624
Na kolanach przed Panem Bogiem - 26 cytatów z Piśma Świętego
Nemo potest duobus dominis servire !
„Obowiązek miłości, wyrażający się w adoracji eucharystycznej, jest także lekarstwem, które może uzdrowić człowieka z jego różnych bożków.
Tylko ten, kto potrafi klęknąć przed Bogiem żywym, jest zdolny egzorcyzmować – począwszy od własnego serca – agresję i niemoralność, egoizm i strach, nienawiść, bezbożność i wiele jeszcze innych rozpasanych demonów, których zgubna obecność jest tak widoczna …Więcej
„Obowiązek miłości, wyrażający się w adoracji eucharystycznej, jest także lekarstwem, które może uzdrowić człowieka z jego różnych bożków.

Tylko ten, kto potrafi klęknąć przed Bogiem żywym, jest zdolny egzorcyzmować – począwszy od własnego serca – agresję i niemoralność, egoizm i strach, nienawiść, bezbożność i wiele jeszcze innych rozpasanych demonów, których zgubna obecność jest tak widoczna w naszych czasach, że nawet nie trzeba tego udowadniać”

(Kard. James Robert Knox).
Nemo potest duobus dominis servire !
Klękam
Wierzący przed Panem Bogiem klęka.
Pan Bóg jest Nieskończony. Majestat Wszechobecny, Wszechmocny, Wszechżyciodajny, Bez Początku i Końca. JEST.
Człowiek jest mały – jak nicość. Pyłek w niezmierzonym oceanie Bóstwa.

Klękam.
Im bardziej Bóg udziela się duszy, im bardziej się do niej przelewa przez dary Ducha Świętego, tym bardziej rzuca ją na kolanaWięcej
Klękam

Wierzący przed Panem Bogiem klęka.

Pan Bóg jest Nieskończony. Majestat Wszechobecny, Wszechmocny, Wszechżyciodajny, Bez Początku i Końca. JEST.

Człowiek jest mały – jak nicość. Pyłek w niezmierzonym oceanie Bóstwa.


Klękam.

Im bardziej Bóg udziela się duszy, im bardziej się do niej przelewa przez dary Ducha Świętego, tym bardziej rzuca ją na kolana
6 więcej komentarzy od Nemo potest duobus dominis servire !
Nemo potest duobus dominis servire !
O nieodzownym klękaniu przed Chrystusem
Nasz Papież Benedykt XVI pisał przed laty, jeszcze jako kardynał:
upadnięcie na kolana w wierze jest prawidłowym i płynącym z wnętrza, koniecznym gestem.
Kto uczy się wierzyć, ten uczy się także klękać, a wiara lub liturgia, które zarzuciłyby modlitewne klęczenie, byłyby wewnętrznie skażone.

Tam, gdzie owa postawa zanikła, tam ponownie trzeba nauczyć się …Więcej
O nieodzownym klękaniu przed Chrystusem

Nasz Papież Benedykt XVI pisał przed laty, jeszcze jako kardynał:

upadnięcie na kolana w wierze jest prawidłowym i płynącym z wnętrza, koniecznym gestem.

Kto uczy się wierzyć, ten uczy się także klękać, a wiara lub liturgia, które zarzuciłyby modlitewne klęczenie, byłyby wewnętrznie skażone.


Tam, gdzie owa postawa zanikła, tam ponownie trzeba nauczyć się klękać, abyśmy modląc się, pozostawali we wspólnocie Apostołów i męczenników, we wspólnocie całego kosmosu, w jedności z samym Jezusem Chrystusem

(Kard. J. Ratzinger, Duch liturgii).
Nemo potest duobus dominis servire !
Obrona przed złym: radość i gest egzorcyzmujący.
*
Kardynał Joseph Ratzinger w swoim dziele sanctus.com.pl/szczegoly/446/duch_liturgii napisał:
„Wspomnieć także można opowiadanie zaczerpnięte z apoftegmatów Ojców Pustyni o tym, jak to diabeł został zmuszony przez Boga do pokazania się niejakiemu opatowi Apollonowi.
Diabeł był czarny, brzydki, o przerażająco wątłych członkach, przede wszystkim …
Więcej
Obrona przed złym: radość i gest egzorcyzmujący.

*
Kardynał Joseph Ratzinger w swoim dziele sanctus.com.pl/szczegoly/446/duch_liturgii napisał:

„Wspomnieć także można opowiadanie zaczerpnięte z apoftegmatów Ojców Pustyni o tym, jak to diabeł został zmuszony przez Boga do pokazania się niejakiemu opatowi Apollonowi.

Diabeł był czarny, brzydki, o przerażająco wątłych członkach, przede wszystkim jednak nie miał kolan. Niezdolność klęczenia okazuje się zatem istotą elementu diabolicznego”.

Ergo: osobom dręczonym przez złego i osobom, które są w stanie grzechu śmiertelnego radzę częstą modlitwę na klęcząco.
Nemo potest duobus dominis servire !
Świeccy szafarze i szafarki Komunii Św.
Jest to działanie masonerii kościelnej, której celem ostatecznym jest zniszczenie Kościoła przez zniszczenie Ofiary Mszy Św., podważanie autorytetu Papieża i wymuszanie na nim faktów dokonanych zaakceptowania niedopuszczalnych zmian, a gdyby nawet nie wyraził na to zgody, to działanie tak, jakby ta zgoda miała miejsce.
Dziś nikt nie przejmuje się, że …
Więcej
Świeccy szafarze i szafarki Komunii Św.

Jest to działanie masonerii kościelnej, której celem ostatecznym jest zniszczenie Kościoła przez zniszczenie Ofiary Mszy Św., podważanie autorytetu Papieża i wymuszanie na nim faktów dokonanych zaakceptowania niedopuszczalnych zmian, a gdyby nawet nie wyraził na to zgody, to działanie tak, jakby ta zgoda miała miejsce.

Dziś nikt nie przejmuje się, że Najświętsze Ciało Pańskie jest bezczeszczone i biczowane rękoma kapłanów, którzy wysługują się świeckimi szafarzami, sami ''odpoczywając'' w fotelach.


Wybacz im Jezu i przemień ich zatwardziałe serca.
Nemo potest duobus dominis servire !
Wielki Prymas Polski, Kardynał Stefan Wyszyński o godnym przyjmowaniu Komunii Świętej.
Jak żył Kard.Stefan Wyszyński, te wszystkie zmiany i nadużycia tak mocno nie galopowały.
Śp. Ks. Kardynał Stefan Wyszyński wielokrotnie zwracając się do duchowieństwa przestrzegał, aby nie odważyli się podawać Komunii Św. na stojąco czy do ręki, szczególnie często wpajał to nowo wyświęconym kapłanom.
Sam …Więcej
Wielki Prymas Polski, Kardynał Stefan Wyszyński o godnym przyjmowaniu Komunii Świętej.

Jak żył Kard.Stefan Wyszyński, te wszystkie zmiany i nadużycia tak mocno nie galopowały.

Śp. Ks. Kardynał Stefan Wyszyński wielokrotnie zwracając się do duchowieństwa przestrzegał, aby nie odważyli się podawać Komunii Św. na stojąco czy do ręki, szczególnie często wpajał to nowo wyświęconym kapłanom.

Sam twierdził, że nigdy nie dopuści, aby Komunia Św. była podawana na stojąco i do ręki a tym bardziej przez „szafarzy” świeckich, gdyż doskonale już wiedział, jakie potworne owoce przyniosło to na Zachodzie.

Dlatego przed śmiercią zwrócił się do biskupów, aby nie wzorowali się na Zachodzie i nie wprowadzali tych gorszących praktyk w Polsce.

Cytat:


177 Konferencja Plenarna Episkopatu Polski obradująca w Warszawie w dniach 10 i 11 grudnia 1980 r. mając na uwadze wskazania Stolicy Apostolskiej oraz stan odnowy liturgii w naszym kraju wydaje niniejsze przepisy wykonawcze, które obowiązują duchowieństwo diecezjalne i zakonne.

PRZEPISY OGÓLNE

1. Wszyscy kapłani powinni się zapoznać z Listem Ojca św. Jana Pawła II o Tajemnicy i kulcie Eucharystii oraz z Instrukcją Kongregacji ds. Sakramentów i Kultu Bożego z dnia 3 kwietnia 1980 r. Dokumenty te należy ogłosić w organach diecezjalnych. Powinny one stać się przedmiotem refleksji na kongregacjach duchowieństwa.

PRZEPISY SZCZEGÓŁOWE

Przyjmowanie Komunii świętej


Zgodnie Z uchwałą Konferencji Plenarnej Episkopatu, w diecezjach Polski przyjmuje się Komunię św. z rąk celebransa do ust w postawie klęczącej. Przepisy te należy zachować także w Mszach dla grup specjalnych. W szczególnych okolicznościach, w których uklęknięcie jest bardzo utrudnione np. przy tłumnym udziale wiernych i ścisku, albo gdy wierni uczestniczą we Mszy św. poza kościołem po deszczu, można przyjąć Komunię św. stojąco. Nie można wymagać klękania od ludzi obciążonych kalectwem, lub chorobą.

177 Konferencja Plenarna Episkopatu Polski
Warszawa, dnia 11 grudnia 1980 r.
+ Stefan Kardynał Wyszyński
Prymas Polski
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Gdy Prymas Polski Kardynał Stefan Wyszyński zmarł w maju 1981 r. rozpasanie i nieprzestrzeganie Uchwały zaczęło postępować bardzo szybko, prostowanie kolan wiernym poszło błyskawicznie. Teraz nie sposób dotrzeć do wszystkich tych słów Prymasa Wyszyńskiego.

Warto postawić kilka pytań:

Czy istnieje w Polsce uchwała Episkopatu Polski, która pozbawiła Uchwałę nr. 177 mocy obowiązującej ?

Według jakich kryteriów wierni mają odróżniać, które uchwały Konferencji Episkopatu nie obowiązują wiernych, mimo że zostały wydane w oparciu o zalecenia Papieża ?

Dlaczego biskupi, którzy przyjęli Uchwałę nr. 177, od samego początku samowolnie odstąpili od jej przestrzegania, nie przedstawiając przy tym żadnych argumentów teologiczno - doktrynalnych, mających swe źródło w Tradycji i Piśmie Świętym ?

Komu zależy by w Kościele Katolickim panowało zamieszanie na tym tle ?

Jeżeli nam się wydaje, że w Kościele jest wszystko w porządku, to czemu Matka Boża w Objawieniach mówi, że jej Syn jest bardzo mocno obrażany
?
Nemo potest duobus dominis servire !
O nieodzownym klękaniu przed Chrystusem
Już za dwa dni Kościół będzie się radował z narodzenia Pana Jezusa. Fakt narodzin Syna Bożego jako bezbronnego Dziecięcia rozbraja nas.
Delikatność i czułość Boga wobec człowieka wyraziła się w tej Tajemnicy w sposób najwyższy, najpiękniejszy. Czy można wobec tej Tajemnicy przejść obojętnie? Czy można wobec tej Tajemnicy nie uklęknąć – z delikatnością i …Więcej
O nieodzownym klękaniu przed Chrystusem

Już za dwa dni Kościół będzie się radował z narodzenia Pana Jezusa. Fakt narodzin Syna Bożego jako bezbronnego Dziecięcia rozbraja nas.

Delikatność i czułość Boga wobec człowieka wyraziła się w tej Tajemnicy w sposób najwyższy, najpiękniejszy. Czy można wobec tej Tajemnicy przejść obojętnie? Czy można wobec tej Tajemnicy nie uklęknąć – z delikatnością i czułością? Przecież „to Dziecię to nasz Bóg!”.

Człowiek, który wobec Boga zachowuje postawę szacunku, czci i adoracji – klęka. To naturalne, oczywiste, nieodzowne.

„Adoracja jest jednym z tych zasadniczych aktów, które dotyczą całego człowieka. Stąd w obecności Boga żywego nie wolno porzucić gestu ugięcia kolan” (Kard. J. Ratzinger, Duch liturgii).

Mądre zwierzęta upadały przed Nowonarodzonym. Za kilka dni będziemy śpiewać: „bydlęta klękają”. I co? Bydlęta klękały. A człowiek?

Czy dzisiaj niejeden katolik nie stał się dwudziestopierwszowiecznym prostakiem?

Nadmuchanym godnościowymi dyskursami pyszałkiem? Kto i po co dąży do wyprostowania nam nóg przed Panem Bogiem?

Wezmę do ręki starą kantyczkę, starą książeczkę do nabożeństwa i będę czytał… mądre, stare, katolickie, polskie kolędy. Nauczą mnie mądrości, czci i zginania kolan przed Panem Bogiem.

„Padnijmy na kolana, to Dziecię to nasz Bóg!”.

„Padli przed Nim na kolana i uczcili swego Pana”.

„Nad Nim anieli w locie stanęli i pochyleni klęczą”.

„I oto, mnodzy ludzie ubodzy
radzi oglądać Pana
pełni natchnienia, pewni zbawienia
upadli na kolana”.

„A odchodząc poklękali, czołem Mu bili”.

„Tam witali w żłobie Pana
poklękali na kolana
i oddali dary, co z sobą wzięli”.

„Na kolana wół i osioł przed Nim klękają”.

„I my czekamy na Ciebie, Pana,
a skoro przyjdziesz na głos kapłana,
padniemy na twarz przed Tobą,
wierząc, żeś jest pod osłoną chleba i wina”.

Nasz Papież Benedykt XVI pisał przed laty, jeszcze jako kardynał: „upadnięcie na kolana w wierze jest prawidłowym i płynącym z wnętrza, koniecznym gestem. Kto uczy się wierzyć, ten uczy się także klękać, a wiara lub liturgia, które zarzuciłyby modlitewne klęczenie, byłyby wewnętrznie skażone. Tam, gdzie owa postawa zanikła, tam ponownie trzeba nauczyć się klękać, abyśmy modląc się, pozostawali we wspólnocie Apostołów i męczenników, we wspólnocie całego kosmosu, w jedności z samym Jezusem Chrystusem” (Kard. J. Ratzinger, Duch liturgii).

W Boże Narodzenie wierzący katolik przyjmie Pana Jezusa utajonego w białej milczącej Hostii – klęcząc.

W czasie każdej Mszy Świętej wierzący katolik przyjmie Pana Jezusa utajonego w białej milczącej Hostii – klęcząc.

„Ja, proch mizerny, przed Twą możnością
z wojskiem Aniołów klękam z radością”.


Klękam z radością.

Źródło: novushiacynthus.blogspot.ro/…/o-nieodzownym-k…
Nemo potest duobus dominis servire !
Pismo Święte i Tradycja skłaniają do klękania przed Panem Bogiem.
Poplecznicy szatana skłaniają do niezginania kolan przed Panem Bogiem.
Więcej
Pismo Święte i Tradycja skłaniają do klękania przed Panem Bogiem.

Poplecznicy szatana skłaniają do niezginania kolan przed Panem Bogiem.
m.rekinek
Walka z klękaniem - skąd się bierze - ks. prof. Waldemar Chrostowski
m.rekinek
,,Sekret świętości zaczyna się od uniżenia się przed Panem Bogiem!"
gra-stokrotka
WLASNIE TAK! PO NIESKONCZONE TAK. PRZED BOGIEM NA KOLANA W OSTAWIE ZEWNETRZNEJ A TAKZE WEWNETRZNEJ.BOGU CZESC I CHWALA,BOGU NSSZEMU UWIELBIENIE.