Walka z ofiarą Mszy Świętej , sekty charyzmatyczne.

obronaeucharystii.com/…/uderzyli-w-najs…
„Program „Wielka Tajemnica Wiary” zakłada zmianę istoty(Mszy Św.): wycięty zostanie m. innymi najważniejszy aspekt Tajemnicy Eucharystii, jakim jest Ofiara. Zastąpiony zostanie braterską ucztą w spożywaniu Ciała i Krwi Pańskiej – docelowo zostanie tylko wymiar wspólnoty, czyli orzeszek bez środka…. A przecież aspekt Ofiary jest najważniejszym wymiarem tego Misterium.”...”Rozpoczęto kilkuletnie przygotowanie do zmiany sensu i znaczenia Najświętszego Sakramentu. Po to, by po całkowitym sprofanowaniu (głównie w zmianach w wyznawaniu wiary), doprowadzić do ohydy spustoszenia.”

Francuskie pismo „Vers demain” opublikowało w 1970 roku następującą wiadomość: „Są trzy fazy masońsko-diabelskiego planu”:

1. Wszystkimi środkami należy osiągnąć, żeby w Rzymsko-katolickich kościołach
przyjmowano Komunię na stojąco.
2. Należy osiągnąć to, aby chleb był kładziony komunikującym do ręki, żeby powoli
zanikała wiara i pobożność, i tak dojść do trzeciego etapu.
3. Tak przygotowani wierni zostaną przygotowani do wiary, że Eucharystia jest tylko
symbolem posiłku i w końcu symbolem powszechnego braterstwa” (Maj M82).

Kościół idzie w kierunku heretyckich ruchów zielonoświątkowych, czyli „wyrzuca” prawdziwą obecność Chrystusa w ofierze Mszy Świętej - czyli dosłownie wyrzuca Samego Chrystusa. Ta herezja (że Msza Św. to tylko uczta) była i jest promowana przez ruchy charyzmatyczne i charyzmatyków - fałszywych proroków, można ich rozpoznać po mowie , poniżej jest przedstawiony ich plan na przykładzie „neokatechumenatu”

KS. PROF. MICHAŁ PORADOWSKI - „NEOKATECHUMENAT”

Na samym początku neokatechumenat działał jako ruch charytatywny na czele którego stały dwie osoby: Kiko Arguello i Carmen Hermandez. W miarę jak przybywali zwolennicy i opiekunowie, tak iż z ruch charytatywny stał się rodzajem sekty religijnej wewnątrz Kościoła, o czym różni jego opiekunowie, głównie biskupi, niewiele wiedzieli, jako iż przez kierowników tego ruchu wypracowane instrukcje religijne nie zostały aż do dzisiaj opublikowane i są znane tylko wtajemniczonym, gdyż dostępne wyłącznie kierownikom owego ruchu, będąc wydane jako maszynopis do użytku prywatnego, liczące 373stronice. Jest to tzw. „katecheza”, której analiza wykazuje, że nie ma ów ruch neokatechumenalny nic wspólnego z nauką oficjalną Kościoła. Co więcej, jest zbiorem najrozmaitszych herezji, głównie protestanckich. Wspomniana „katecheza” jest zaprzeczeniem nauki tradycyjnej Kościoła.

Owa „katecheza” Ruchu Neokatechumenalnego została szczegółowo przestudiowana przez księdza włoskiego Enricco Zoffili, który na ten temat napisał i wydał kilka książek, a główną z nich jest „ERESIE DEL MOVIMENTO NEOCATECUMENALE” – SAGGIO CRITICO – 1991. Tenże autor wydał także studium porównawcze pod tytułem „MAGISTERO DEL PAPA E KATECHESI DI KIKO”, wykazując sprzecznośd między nauką Papieża i katechezą Kiko.
We wspomnianej „Katechezie”, zarezerwowanej tylko dla „wtajemniczonych”, znajduje się wiele stwierdzeń
heretyckich, z których, w tej pierwszej części naszej krytyki, zostaną na razie wzięte pod uwagę tylko następujące:

1. Człowiek nie może nie grzeszyć.
2. Nawrócenie polega jedyni na uznaniu swej nędzy moralnej.
3. Grzech nie obraża Pana Boga, bo jest czymś normalnym w życiu człowieka.
4. Chrystus Pan dokonał odkupienia wszystkich ludzi nie przez Swą mękę i śmierć na Krzyżu, lecz
przez Swe Zmartwychwstanie.
5. Kościół nie został założony przez Chrystusa Pana, lecz przez pierwotną wspólnotę wiernych, jak
wszystkie religie, stąd też są one sobie równe i każdy może się zbawić niezależnie od wiary, którą
wyznaje.
6. Kapłaństwo nie ma nic wspólnego ze święceniami, gdyż każdy chrześcijanin jest kapłanem przez
Chrzest, a więc także i kobiety są kapłankami.
7. Msza Święta, zwana przez ową „Katechezę” Eucharystią nie jest ofiarą, stąd też nie jest potrzebny
ołtarz, bo wystarczy stół.
8. Eucharystia jest tylko ucztą – biesiadą, a nie ofiarą.
9. Konsekracja chleba i wina jest tylko symbolem Zmartwychwstania Chrystusa.
10. Msza Święta nie jest celebrowana przez kapłana, lecz przez Zgromadzenie.
11. Nie istnieje obecność rzeczywista Chrystusa Pana w Eucharystii, stąd też nie usprawiedliwiają się
akty adoracji, przyklękania itp.
12. Sakrament pokuty utożsamia się z sakramentem Chrztu i spowiedź powinna być publiczna wobec
Zgromadzenia, a nie wobec kapłana.
13. Wszyscy ludzie są grzeszni, więc nie może istnieć „stan łaski”.
14. Chrystus Pan nie może być naśladowany
15. Chrystus Pan wymaga, aby każdy chrześcijanin nienawidził swych rodziców, braci i krewnych.
16. Aby być chrześcijaninem trzeba najpierw wyzbyć się wszelkich dóbr na korzyść wspólnoty neokatechumenalnej.
17. Dobra wspólne mogą być używane i nadużywane; nie usprawiedliwia się żadna asceza, ani też
powściągliwość.
18. Wszyscy będą zbawieni dzięki miłosierdziu Boga; nie istnieje piekło, ani czyściec, więc modlitwy za zmarłych są niepotrzebne.
19. Historia Kościoła kończy się z edyktem cesarza Konstantyna i zaczyna się na nowo dopiero dzięki
Drugiemu Soborowi Watykańskiemu.
20. Biblia interpretuje się sama (a nie przez Kościół).

Jak z powyższego widać, Ruch Neokatechumenalny jest zbiorem najrozmaitszych herezji, jakie ukazywały się wciągu
dziejów Kościoła, a głównie jest syntezą nauki różnych sekt protestanckich.
Niektóre tych zaleceń było i jest wprowadzane stopniowo w tzw. ruchach charyzmatycznych (oazy, odnowa w Duchu Świętym) a teraz oficjalnie przez Kościół, czyli masoneria idzie dalej w tworzeniu fałszywego Kościoła .

Papież Paweł VI mówił:
„Są dzisiaj w Kościele siły, wśród nich także księża i osoby poświęcone Bogu,
które sprawiają mu więcej szkody niż najwięksi wrogowie zewnętrzni.
Sam Szatan wtargnął do świątyni Boga".

Chcą go obwołać doktorem Kościoła - to niech sobie przypomną co mówił ; Jan Paweł II Homilia wygłoszona w kościele Rzymsko-katolickim pod wezwaniem Najświętszego Imienia Maryi w Rzymie 1 marca 1989 r.

Ludzkość żyje tak, jakby Bóg w ogóle nie istniał

... Dlatego konieczne jest okazanie pokory, gdyż nigdy nie powinniśmy zapomnieć o tym, Kto przed nami stoi! Tak
jak w kontaktach międzyludzkich przyjęte są pewne formy uprzejmości, to w stosunku do Boga chcemy o nich zapomnieć? Dlatego ostrzegam ponownie przed wszelkimi formami braku należnego
szacunku, jak np. zakazane w moim biskupstwie podawanie Komunii św. na dłoń oraz postawa stojąca podczas wielu części liturgii Mszy Świętej. Prowadzi to do utraty właściwego poczucia doniosłości tego zgromadzenia. To jest nic innego jak śmierć naszego Pana i Zbawcy, któremu wszystko zawdzięczamy. Zamartwiamy się o ludzką ocenę, boimy się, że zostaniemy wyśmiani, boimy się niekorzystnych dla nas skutków naszej oceny przez innych, a nie boimy się Boga?
Nie odwołuję tego, co powiedział jeden z moich poprzedników: „dzieje się to na waszą odpowiedzialność. Drodzy
biskupi zagranicznych biskupstw, modlę się za was, abyście na czas zrozumieli,
że droga, którą obraliście jest niewłaściwa”. W tym miejscu, moi umiłowani Kapłani, umiłowani
Bracia i Siostry, dozwolone jest przyjmowanie komunii na język i w postawie klęczącej. Wszystko, co zostało wprowadzone i jest rozpowszechniane przez obcych jest niedozwolone. Mówię to jako wasz Biskup! Jan Paweł II

breviarium.blogspot.com/…/swiatowe-neodni…
breviarium.blogspot.com/…/gdzie-szafarek-…