Kiedy spojrzymy na świętość z psychologicznego punktu widzenia – osoby, które ją osiągnęły, jawią się bardzo często jako – mówiąc po dzisiejszemu – ludzie sukcesu. Zdecydowanie dążący do celu, który sobie postawili, a którym jest wieczne szczęście; gotowi postawić cały świat na głowie, byle tylko przysporzyć chwały umiłowanemu Bogu w Trójcy jedynemu. Owa z Bożej mocy pochodząca siła świętości czyni już na tej ziemi małych wielkimi; mnich zamieszkujący odludną dolinę staje się dzięki niej duchowym przywódcą europejskiego rycerstwa i godzi spory królów i papieży (Bernard z Clairvaux); ona to daje ufność, że cel powzięty dla chwały Bożej, zostanie z Bożą pomocą zrealizowany – ufność tę widzimy choćby u świętego Franciszka z Paoli, który nie mając grosza przy duszy, a jedynie łopatę, umyślił zbudować kościół i dopiął swego w niedługim czasie, spotykając życzliwe osoby, ofiarujące swą pracę i pieniądze.
Jednym z czołowych przykładów owej świętej determinacji jest XI-wieczny błogosławiony – …Więcej