Tych, co walcząc, odeszli,
nieraz płacząc w cierpieniu,
w niepamięci wód fali –
choć Ty, Matko, pamiętasz,
by kres przyszedł boleści
wesprzyj w ich oczyszczeniu,
aby nieba doznali,
gdzieś Ty jest – Wniebowzięta. Choć ogłosił wiktorię ponad nimi świat swoją i od piersi odstawił niczym chorych co w trądzie, Ty znasz Pani ich boje – – Matkowałaś ich bojom a Twój Syn je objawi na ostatnim swym sądzie. Tych co walczą wciąż nadal, dokładając do szali, choć chybocze się flaga, wrogów ciśnie wkrąg ława, nim rozlegnie się: biada by w swej walce wytrwali, czerpiąc radość ze zmagań, wspomóż Pani łaskawa. Tych co w chwale są, w niebie, bo chwalebnie tu żyli, wiedź Hetmanko przed trony Trójcy, która króluje, aby w wielkiej potrzebie łask nam moc uprosili, gdy szukamy obrony, gdy nam sił już brakuje. A. de Correggio - Wniebowzięcie NMP