06:22
PeterPascal
1K
unser Bäumchen. Dieses Kölsche Weihnachtslied wird gesungen von "Hot und Hötchen" (Hut und Hütchen) hier der originale Text zum Mitsingen: Hellichovend kom eran, d'r Papp dä wor op Jöck, de Mamm hatt …Mehr
unser Bäumchen.

Dieses Kölsche Weihnachtslied wird gesungen von
"Hot und Hötchen" (Hut und Hütchen)
hier der originale Text zum Mitsingen:

Hellichovend kom eran, d'r Papp dä wor op Jöck,
de Mamm hatt üvverall jesok un sat: „Wo es dä Jeck?“
Do feel ihr en, hä mot jo noch e Bäumche kaufe jonn,
op Hellichovend, typisch Schäng, wä wollt, sollt dat verstonn.
Et woten vier, et woten fünf, de Dämmerung trok al dop,
do kom jet Kleines kromm un scheif de Stroß zom Hus erop.
Ich hatt en dann als eets erkannt un reef: Et Bäumche kütt!
Die Mamm, die sat, als sie et soch: „Mein Jott, dat jitt et nit!“

Unser Bäumche, oh Tannebaum,
unser Bäumche, dat wor ne Draum!
Unser Bäumche verjeß ich nie,
nä su ne schöne Baum wie dä krijje mer niemols mih!


Dä Papp dä wor janz stolz un sat: „Es dä nit wunderschön?“
Die Mamm die wor am lache: „Jo winnistens esse jrön.“
Dat Bäumche wor noch nit ens huh, dofür unheimlich kromm.
Die Mamm die sat: „Dat scheife Ding, dat kriß de nie zom stonn.“
D'r Papp janz drüsch: „Nu wat ens af, hä es jo noch janz rüh,
wenn do ens alles dran es, erkenns de dä nit mih.“
Dat Bäumche links, en Fläsch Schabau, räts unger'm Ärm jeklemmp,
dat wor et letzte, wat ich soh, als hä en't Zemmer jing.

Unser Bäumche, oh Tannebaum,
unser Bäumche, dat wor ne Draum!
Unser Bäumche verjeß ich nie,
nä su ne schöne Baum wie dä krijje mer niemols mih!


De Dür die schloß hä immer af, et durf im keiner ren,
denn keiner sollt dat Wunder, dat do passierte, sinn.
Zoeets wor hä am säje, dä Baum wor doch su klein,
dann hot m'r en plötzlich näle, ich dach dä Baum jing en.
En Zickl lang wor et dann janz stell, kei Tönche us däm Raum,
op eimol hot m'r en singe, janz laut: „Oh Tannenbaum.“
Ich jläuv jetzt dät hä en schmöcke, met Jlöckcher un esu,
„Es ist ein Ros entsprungen“ kom falsch un vill ze huh.

Unser Bäumche, oh Tannebaum,
unser Bäumche, dat wor ne Draum!
Unser Bäumche verjeß ich nie,
nä su ne schöne Baum wie dä krijje mer niemols mih!


Op eimol jov et dann nen Knall, jetz wod et furchtbar stell,
„Zu Betlehem jeboren“ kom leis met vill Jeföhl.
Noh zwei Stund kome endlich rus, et schlemmste wor jedonn,
ich lot en an, hä sät och jet, ich kunnt en nit verstonn.
Öm aach Uhr wor Bescherung, d'r Papp wie immer fit,
en singem beste Anzoch, de Mamm em schwatze Kleid.
Hä dät mem Jlöckche lügge, dann sunge mer e Leed,
un sochen dann dat Bäumche met Käze en d'r Eck.

Unser Bäumche, oh Tannebaum,
unser Bäumche, dat wor ne Draum!
Unser Bäumche verjeß ich nie,
nä su ne schöne Baum wie dä krijje mer niemols mih!


Et wor noch kleiner als vürher, doch wirklich wunderschön,
stund kätzejrad un nit mih kromm, ein Wunder war jeschehn.
Ich hatt e Rädche kräje, minge allerjrößte Draum,
dann jov et Ovendesse unger däm schöne Baum.
Wat ich dann eets vill späder vun im erfahre han,
vum Papp, dä hück nit mih met uns Chreßdaach fiere kann,
dat wat ich für e Wunder heelt wor'n zwei Näl en d'r Wand,
vun do en Kood rund öm d'r Baum, dröm hätt hä feste Stand.

Unser Bäumche, oh Tannebaum,
unser Bäumche, dat wor ne Draum!
Unser Bäumche verjeß ich nie,
nä su ne schöne Baum wie dä krijje mer niemols mih!