„Powinniśmy być bardziej posłuszni Bogu niż ludziom”

Obecnie duchowni przez posłuszeństwo państwu przed Bogiem, stali się tak samo zabójcami , ale dusz - to powyższe można tez do nich odnieść zwłaszcza gdy reklamują zabójczą terapie genetyczną - związana z aborcją

(Dzieje 5:29). Czasami to, co nakazał przełożony, jest przeciw Bogu. Dlatego przełożonym nie należy być posłusznym we wszystkim.

Kapłani, zakonnicy, słuchajcie, jesteście zobowiązany do odrzucenia niesprawiedliwych czynów, nawet jeśli pochodzą one z LEGALNEGO autorytetu. O ileż bardziej odnosi się to do niesprawiedliwych czynów bezprawnej władzy. Tak czy inaczej, musisz to zrobić. Tomasz z Akwinu wyjaśnia:
„Posłuszeństwo nie jest cnotą teologiczną , ponieważ jej bezpośrednim przedmiotem nie jest Bóg , ale nakaz jakiegokolwiek przełożonego, wyrażony lub wywnioskowany, a mianowicie proste słowo przełożonego, wskazujące na jego wolę, i którego posłuszny podmiot jest niezwłocznie posłuszny, zgodnie z Tytusa 3:1 , „Przypominaj im, że powinni podporządkować się zwierzchnim władzom, słuchać ich i okazywać gotowość do wszelkiego dobrego czynu” itp. Jest to jednak cnota moralna , ponieważ jest częścią sprawiedliwości o ile zachowuje środek między nadmiarem a niedoborem. Nadmiar tego jest mierzony nie pod względem ilości , ale innych okoliczności, o ile człowiek jest posłuszny albo komu nie powinien, albo w sprawach, których słuchać nie powinien, jak stwierdziliśmy powyżej w odniesieniu do religii ( II-II:92:2 ).”

Artykuł 5. Czy poddani zobowiązani są we wszystkim być posłuszni swoim przełożonym?
Zarzut 1. Wydaje się, że poddani zobowiązani są we wszystkim do posłuszeństwa swoim przełożonym. Apostoł mówi ( Kolosan 3:20 ): „Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim”, a dalej ( Kolosan 3:22 ): „Słudzy, posłuszni we wszystkim panom według ciała” Dlatego w podobny sposób inne podmioty zobowiązane są we wszystkim być posłuszne swoim przełożonym.

Zarzut 2. Co więcej, przełożeni stoją między Bogiem a swoimi poddanymi, zgodnie z Księgą Powtórzonego Prawa 5:5 „Byłem wówczas pośrednikiem i stałem między Panem a wami, aby pokazać wam Jego słowa”. Teraz nie ma przejścia od skrajności do skrajności, z wyjątkiem tego, co stoi pomiędzy. Dlatego nakazy przełożonego należy szanować jak nakazy Boga , dlatego Apostoł mówi ( Gal 4,14 ): „ i jak mimo próby, na jaką moje niedomaganie cielesne was wystawiło, nie wzgardziliście mną ani nie odtrąciliście, ale mnie przyjęliście jak anioła Bożego, jak samego Chrystusa Jezusa.”i ( 1 Tesaloniczan 2:13 ):„Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale - jak jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was wierzących.”. Dlatego jak człowiek jest zobowiązany do posłuszeństwa Bogu we wszystkim, tak też jest zobowiązany do posłuszeństwa swoim przełożonym.

Zarzut 3. Ponadto, tak jak zakonnicy, składając śluby, składają śluby czystości i ubóstwa , tak też składają śluby posłuszeństwa. Teraz zakonnik musi we wszystkim zachowywać czystość i ubóstwo . Dlatego czy też jest zobowiązany do posłuszeństwa we wszystkim. Wręcz przeciwnie, jest napisane ( Dz 5,29 ): „Powinniśmy być bardziej posłuszni Bogu niż ludziom”. Teraz czasami rzeczy nakazane przez przełożonego są przeciwko Bogu . Dlatego przełożonym nie należy we wszystkim być posłusznym.

Odpowiadam, że, jak to wyżej powiedziano (art. 1 i 4), ten, kto jest posłuszny, jest poruszany na rozkaz tego, kto mu rozkazuje, przez pewną konieczność sprawiedliwości, tak jak rzecz naturalna jest poruszana mocą swego poruszyciela przez naturalną konieczność. To, że rzecz naturalna nie jest poruszana przez swego poruszyciela, może się zdarzyć na dwa sposoby. Po pierwsze, z powodu przeszkody wynikającej z silniejszej mocy jakiegoś innego poruszyciela; w ten sposób drewno nie jest spalane przez ogień, jeśli interweniuje silniejsza siła wody. Po drugie, z powodu braku porządku w ruchu względem jego poruszyciela, ponieważ, chociaż podlega on działaniu tego ostatniego pod jednym względem, to jednak nie podlega mu pod każdym względem. W podobny sposób istnieją dwa powody, dla których poddany nie może być zobowiązany do posłuszeństwa swojemu przełożonemu we wszystkim. Po pierwsze z powodu rozkazu wyższej władzy. Jak bowiem mówi glosa do Rz 13,2: "Kto się sprzeciwia [Wulgata: 'Ten, który się sprzeciwia'] władzy, sprzeciwia się też rozporządzeniu Bożemu" (por. św. Augustyn, De Verb. Dom. viii). "Jeśli komisarz wyda rozkaz, czy masz się do niego zastosować, jeśli jest on sprzeczny z poleceniem prokonsula? Jeśli zaś prokonsul rozkaże jedno, a cesarz co innego, czyż zawahasz się, by zlekceważyć pierwszego i służyć drugiemu? Jeśli więc cesarz rozkaże jedno, a Bóg co innego, musisz zlekceważyć to pierwsze i być posłusznym Bogu." Po drugie, poddany nie jest zobowiązany do posłuszeństwa swemu przełożonemu, jeśli ten ostatni nakazuje mu coś, w czym nie jest mu poddany. Seneka bowiem powiada (De Beneficiis iii): "Błędem jest przypuszczać, że niewola spada na całego człowieka, gdyż lepsza jego część jest z niej wyłączona". Jego ciało jest poddane i przypisane do jego pana, ale jego dusza jest jego własnością. W związku z tym w sprawach dotyczących wewnętrznego poruszenia woli człowiek nie jest zobowiązany do posłuszeństwa wobec bliźniego, lecz wobec samego Boga.

Jednakże człowiek jest zobowiązany do posłuszeństwa swemu bliźniemu w rzeczach, które muszą być dokonane zewnętrznie za pomocą ciała, a ponieważ z natury wszyscy ludzie są równi, nie jest on zobowiązany do posłuszeństwa drugiemu człowiekowi w sprawach dotyczących natury ciała, na przykład w tych, które odnoszą się do utrzymania jego ciała lub spłodzenia jego dzieci. Dlatego też słudzy nie są zobowiązani do posłuszeństwa swoim panom, a dzieci swoim rodzicom, w kwestii zawierania małżeństw, pozostawania w stanie dziewictwa i tym podobnych. Ale w sprawach dotyczących rozporządzania czynami i sprawami ludzkimi, poddany jest zobowiązany do posłuszeństwa swemu zwierzchnikowi w zakresie jego władzy; na przykład żołnierz musi być posłuszny swemu generałowi w sprawach dotyczących wojny, sługa swemu panu w sprawach dotyczących wykonywania obowiązków swej służby, syn swemu ojcu w sprawach dotyczących prowadzenia swego życia i opieki nad gospodarstwem domowym i tak dalej.

Odpowiedź na Zarzut 1. Kiedy Apostoł mówi "we wszystkich rzeczach", odnosi się do spraw, które są w zakresie władzy ojca lub pana.

Odpowiedź na Zarzut 2. Człowiek jest poddany Bogu po prostu w odniesieniu do wszystkich rzeczy, zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych, dlatego też jest Mu zobowiązany do posłuszeństwa we wszystkim. Natomiast niżsi nie podlegają przełożonym we wszystkim, lecz tylko w pewnych sprawach i w szczególny sposób, w odniesieniu do których przełożony stoi między Bogiem a swoimi podwładnymi, podczas gdy w innych sprawach podwładny podlega bezpośrednio Bogu, przez którego jest nauczany bądź przez prawo naturalne, bądź przez prawo pisane.

Odpowiedź na Zarzut 3. Zakonnicy wyznają posłuszeństwo co do zwykłego sposobu życia, w którym podlegają swoim przełożonym; dlatego też są zobowiązani do posłuszeństwa tylko w tych sprawach, które mogą należeć do zwykłego sposobu życia, a to posłuszeństwo wystarcza do zbawienia. Jeśli zaś będą skłonni do posłuszeństwa także w innych sprawach, to będzie to należało do nadmiaru doskonałości; pod warunkiem jednak, że takie rzeczy nie będą przeciwne Bogu lub regule, którą wyznają, gdyż w takim przypadku posłuszeństwo byłoby bezprawne.

Możemy więc wyróżnić posłuszeństwo trojakiego rodzaju: pierwsze, wystarczające do zbawienia, które polega na posłuszeństwie wtedy, gdy jest się do niego zobowiązanym; drugie, posłuszeństwo doskonałe, które jest posłuszne we wszystkich rzeczach zgodnych z prawem; trzecie, posłuszeństwo niedyskretne, które jest posłuszne nawet w rzeczach niezgodnych z prawem. nonvenipacem.com/…fore-superiors-are-not-to-be-obeyed-in-all-things/