Św. Cecylia z Rzymu 22 listopada.

Najstarsze źródła i dawne teksty hagiograficzne wyróżniają się tym, że przekazują najciekawsze anegdoty i szczegółowe rysy duchowości opisywanych mężów i niewiast Bożych, notując niejednokrotnie dialogi, które nie pojawiają się we współczesnych popularnych opracowaniach. Z nich właśnie korzystał bizantyński hagiograf Symeon Metafrastes spisując żywot św. Cecylii, którego tekst, oprócz samych źródeł, posłużył księdzu Skardze przy opisie pięknej historii Cecylii i jej świętego małżonka Waleriana. O nawróceniu Waleriana opowiada ponadto bł. Jakub de Voragine, autor słynnego hagiograficznego dzieła Złota legenda (Legenda aurea) powstałego w XIII wieku.

Obywatelka rzymska Caecilia była córką pogańskiego patrycjusza, lecz poznawszy w młodym wieku światło prawdziwej wiary Chrystusowej nie tylko przyjęła je, lecz całym sercem oddała się źródłu tego światła, Synowi Bożemu Jezusowi Chrystusowi, ślubując mu dozgonną czystość i nie pragnąc innego oblubieńca poza Nim samym. Na szyi nosiła wypisany fragment Ewangelii i trwała w nieustannej bogomyślności, rozważając tajemnice życia, śmierci i zmartwychwstania Zbawiciela.

Pragnęła pozostać nieskalaną do końca życia, inna wszakże była wola rodziców. Zjawiskowo piękna Cecylia został została zaręczona z równie dobrze jak ona urodzonym młodzieńcem imieniem Walerian. Jakież było jej przerażenie, gdy dotarło do niej, iż ślub jest nieunikniony. Uciekała się w gorliwej modlitwie do pomocy świętych Aniołów i Apostołów Pańskich, a gdy w noc poślubną została z oblubieńcem sam na sam, szukała ostatniej deski ratunku, by uchronić ślubowaną Bogu czystość.

Wiedziała, że poganin nie zrozumie religijnych motywów jej postępowania, ale wtem przyszła jej do głowy natchniona myśl. Przyznała się do swojego ślubu i powiedziała, że jest przy niej anioł, który strzeże jej czystości. Młody oblubieniec z jednej strony zdumiał się, z drugiej jednak poczuł pewną obawę. Był gotów.... Św. Cecylia z Rzymu