Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał (Łk 10, 16).

Na jakim fundamencie zbudował Chrystus swój Kościół?
Chrystus, jak uczy Sobór Watykański II, "założył Kościół w Apostołach i zbudował na Świętym Piotrze, pierwszym wśród Apostołów, a sam Jezus Chrystus jest tej budowli kamieniem węgielnym" (LG 19).
Jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus (Ef 2, 20).

Chrystus posłał Apostołów do wszystkich narodów, "aby mając udział w Jego władzy, wszystkie ludy czynili uczniami Jego, uświęcali je i sprawowali nad nimi duchowe rządy oraz w ten sposób krzewili Kościół... aż do skończenia świata" (LG 19). Przed swym Wniebowstąpieniem powiedział im:
Dana Mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt 28, 18-20).

Tak, Chrystus ustanowił św. Piotra głową Kościoła. "Jednego tylko Piotra - uczy Sobór - wyznaczył Pan na Opokę i Klucznika Kościoła i jego tylko ustanowił Pasterzem całej swojej trzody" (LG 22). Gdy Szymon Piotr wyznał Chrystusowi, że jest "Mesjaszem, Synem Boga żywego", Ten rzekł mu:
"Ty jesteś Piotr [czyli skalaj, i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie" (Mt 16, 18-19).
A po swym Zmartwychwstaniu Chrystus powiedział św. Piotrowi: "Paś baranki moje!... Paś owce moje!" (J 21, 15-17).

Tak, Chrystus chciał, aby Apostołowie mieli swoich następców, jak to oni sami dobrze zrozumieli. "Boskie posłannictwo powierzone przez Chrystusa Apostołom trwać będzie do końca wieków", dlatego "Apostołowie zatroszczyli się o to, by ustanowić swoich następców" (LG 20). Czynili to przez włożenie rąk na tych, których wybrali (por. 1 Tm 4, 14; 2 Tm 1, 6). Św. Paweł żegnając "starszych Kościoła" w Efezie powiedział im:
"Uważajcie... na całe stado, w którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią" (Dz 20, 28).

Przez całe wieki rządził i rządzi dziś Kościołem Chrystusowym Biskup Rzymski, czyli Papież (po grecku "papas" - ojciec), jako następca św. Piotra, wraz z pozostającymi z nim w łączności Biskupami, następcami Apostołów. Biskup Rzymski jest następcą św. Piotra, ponieważ ten Apostoł założył swą stolicę w Rzymie i tam umarł śmiercią męczeńską. Jan Paweł łł jest 263 następcą św. Piotra.

Jaką władzę ma Biskup Rzymski, czyli Papież?
"Biskup Rzymski z racji swego urzędu, mianowicie Zastępcy Chrystusa i Pasterza całego Kościoła, ma pełną, najwyższą i powszechną władzę nad Kościołem i władzę tę ma prawo wykonywać w sposób nieskrępowany" (LG 22). Papież jest namiestnikiem Chrystusa, to znaczy sprawuje swoją władzę w imieniu i zastępstwie Chrystusa.

Biskupi sprawują swój urząd "w łączności i pod zwierzchnictwem Papieża..., będąc wszyscy złączeni w jedno Kolegium, czyli ciało w stosunku do całego Kościoła Bożego", a "pojedyńczo wykonują go w odniesieniu do wyznaczonych sobie części trzody Pańskiej", czyli diecezji (CD 3), gdzie pełnią bezpośrednio funkcję pasterską nauczania, uświęcania i rządzenia. Władza kolegialna Biskupów sprawowana jest w sposób uroczysty na Soborze powszechnym (dotąd w historii Kościoła było 21 takich soborów), a zwyczajnie wedle sposobów i zasad ustalonych przez Papieża, m. in. na Radzie, zwanej Synodem Biskupów.

Prymat Papieża służy temu, by zgodnie z wolą Chrystusa utrzymać jedność w Kościele. Właśnie jak uczy Sobór Watykański II, "żeby episkopat [Biskupi] był jeden i niepodzielny, Chrystus postawił nad innymi Apostołami św. Piotra i w nim ustanowił trwałą i widzialną zasadę wiary i fundament jedności i wspólnoty" (LG 18). Już w II wieku pisał św. Ireneusz, biskup lioński: "Z tym Kościołem (rzymskim) dla jego naczelnego zwierzchnictwa musi się zgadzać każdy Kościół, tj. wszyscy zewsząd wierni".
Czy Kościół katolicki ma dar nieomylności?
Tak, Chrystus wyposażył swój Kościół w nieomylność w określaniu nauki wiary i obyczajów, która "ma taki zakres, jak i depozyt [skarbiec] boskiego Objawienia". "Nieomylnością tą z tytułu swego urzędu cieszy się Biskup Rzymski, Głowa Kolegium Biskupiego, gdy jako najwyższy pasterz i nauczyciel... ogłasza definitywnym aktem naukę dotyczącą wiary i obyczajów... Nieomylność obiecana Kościołowi przysługuje także Kolegium Biskupiemu, gdy wraz z Następcą Piotra sprawuje ono najwyższy urząd nauczycielski" (LG 25). Orzeczenia nieomylne Urzędu Nauczycielskiego Kościoła nazywamy dogmatami.
Pan Jezus powiedział do Piotra: Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci" (Łk 22, 32).
Jaki ma być stosunek wiernych do Papieża i Biskupów?
"Biskupom nauczającym w łączności z Papieżem należy się od wszystkich cześć jako świadkom boskiej i katolickiej prawdy; wierni zaś winni zgadzać się ze zdaniem swego biskupa w sprawach wiary i obyczajów, wyrażonym w imieniu Chrystusa, i trwać przy nim w religijnej uległości. Tę zaś zbożną uległość woli i rozumu w sposób szczególny okazywać należy autentycznemu urzędowi nauczycielskiemu Biskupa Rzymskiego nawet wtedy, gdy nie przemawia on "z katedry"" (LG 25), czyli w sposób uroczysty, dogmatyczny.
Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał (Łk 10, 16).
Papież i Biskupi w pytaniach i odpowiedziach - Adonai.pl