*** NA CHWAŁĘ BOGA 1 *** Ks. Jacek Bałemba SDB

Uniżenie przed Chrystusem

Na rynku księgarskim ukazała się moja kolejna książka:
Ks. Jacek Bałemba SDB, Uniżenie przed Chrystusem fundamentalnym wyrazem uznania Jego królewskości, seria W blasku Tradycji 1, Wydawnictwo św. Tomasza z Akwinu, Warszawa 2014, ss. 48, ISBN 978-83-86535-63-7, cena 10.00 zł.

W oparciu o klarownie czyste katolickie źródła opracowanie łączy zakorzenienie w Tradycji z kultem Chrystusa Króla i uniżeniem przed Jego majestatem wyrażającym się m.in. w postawie klęczącej.

Reprodukcja dzieła Luca Signorelli Komunia Apostołów czytelna i nie wymagająca komentarza.

W czasach pomieszania powszechnego, jakie wtargnęły w sam środek Kościoła, katolicy polscy otrzymują do ręki kolejną pomoc wzmacniającą w niezrównanym trudzie wierności i duchowej walce w obronie czystości wiary i katolickiego kultu.

Książka jest pierwszą pozycją w planowanym cyklu „W blasku Tradycji”.

Zamówienia można już składać tutaj:
Wydawnictwo św. Tomasza z Akwinu
02-764 Warszawa, ul. Egejska 5/24
tel. 22 651 88 17 lub 601 519 847
e-mail: savoir@savoir-vivre.com.pl (dr Stanisław Krajski)
.
szczegóły TUTAJ →
.
Spis treści:
Ks. Leopold Powierża CSMA, Słowo wstępne
Uniżenie przed Chrystusem fundamentalnym wyrazem uznania Jego królewskości
1. Elementarne umocowania merytoryczne i metodologiczne
2. Tożsamość Chrystusa Króla w Słowie Bożym i doktrynie Kościoła
3. Tożsamość Chrystusa Króla w liturgii Kościoła
4. Uniżenie przed Chrystusem Królem
5. Postawa klęcząca elementarnym wyrazem uniżenia przed Chrystusem Królem
6. Apel do katolickich środowisk
7. Konkluzja
Te Deum laudamus
Bibliografia

Fragment Rozdziału 1:
„Jako jeden z pierwszorzędnych i nieodzownych elementów, będących klarownym znakiem rozpoznania prawdy o Chrystusie Królu i prawdy o Jego społecznym panowaniu, jawi się uniżenie przed Chrystusem. Postawa będąca fundamentalnym wyrazem rozpoznania i uznania Jego królewskości. Rozpoznana prawda zawarta w doktrynie (lex credendi) i świętej liturgii (lex orandi) domaga się właściwej postawy duchowej – odpowiedzi dawanej życiem (lex vivendi). W ten sposób dokonuje się synteza właściwa świętym: prawda zawarta i rozpoznana w prawowitej ortodoksyjnej doktrynie katolickiej i w świętej liturgii zostaje przez człowieka przyjęta i wprowadzona w czyn, zgodnie ze słowami Apostoła: Estote autem factores verbi – «Wprowadzajcie zaś słowo w czyn» (Jk 1, 22). Rozpoznana i uznana prawda o Chrystusie Królu i prawda o Jego społecznym panowaniu znajdują dopełnienie i adekwatną odpowiedź w uniżeniu człowieka, katolika, Polaka przed majestatem Chrystusa Króla.
Prezentując dzisiaj wspomnianą tematykę, wchodzimy w samo centrum kwestii wiary oraz misji Kościoła. W kontekście pewnych współczesnych akcentów duszpasterskich, decyzji i ujęć doktrynalnych są powody do postawienia pytań poważnych. Tylko tytułem zasygnalizowania – dwa pytania i jedno sformułowanie: Kto i dlaczego boi się Chrystusa Króla i Jego powszechnego królowania? Z jakiego powodu ta kwestia wzbudza zaniepokojenie niektórych środowisk? Niepokoi stwierdzenie Deklaracji końcowej Sympozjum Religia Vaticanum II, które miało miejsce w Paryżu w 2002 roku: «Tradycyjna idea chrześcijaństwa (poprzez społeczne panowanie Pana naszego Jezusa Chrystusa) jawi się jako przedawniona, skoro Kościół oficjalnie przyłącza się do liberalnej wizji sekularyzacji Państwa, jako jedynej zdolnej sprzyjać jedności rodzaju ludzkiego (por. politykę konkordatową Pawła VI z państwami katolickimi po Soborze)»”.
.
Fragment Rozdziału 5:

„Gdzie mamy najpełniejszy dostęp do Jezusa Chrystusa Króla? Jezus Chrystus z pełnią bóstwa i człowieczeństwa, i godności królewskiej jest obecny w świętej liturgii Kościoła. W czasie Mszy Świętej następuje transsubstancjacja, czyli trwała i nieodwracalna przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Odtąd jest On obecny w Najświętszym Sakramencie vere, realiter, substantialiter – prawdziwie, rzeczywiście, substancjalnie, z Ciałem i Krwią, duszą i bóstwem. (…)

Jeżeli zwycięży w nas nonszalancja i strywializowanie Komunii Świętej, i sposobu jej przyjmowania, grozi nam niebezpieczeństwo, że nawet najmądrzejsze dyskursy o Chrystusie Królu i Chrystusowym królowaniu oraz pomysły intronizowania Chrystusa w sferze publicznej staną się tylko mnożeniem słów. Wyartykułujmy to klarownie: debata o Chrystusie Królu i Chrystusowym panowaniu społecznym, która pomijałaby tę kwestię, byłaby fragmentaryczna, niepełna, niedopowiedziana, niedokończona, pozbawiona ostatecznych konsekwencji duchowych. Debata o Chrystusie Królu i Chrystusowym panowaniu społecznym nie może pominąć tej kwestii! Święta liturgia Kościoła, jak przypomniał w encyklice Mediator Dei papież Pius XII, jest kultem publicznym.

Postawa zgiętych kolan przed Chrystusem Królem, obecnym i przychodzącym do nas w Najświętszym Sakramencie, jest zatem publicznym, społecznym, postrzegalnym i wyrazistym znakiem naszej wiary.

Postawa zgiętych kolan przed Chrystusem Królem, obecnym i przychodzącym do nas w Najświętszym Sakramencie, podczas Mszy Świętej, jest publicznym, społecznym, postrzegalnym i wyrazistym znakiem uniżenia przed Panem, który nie waha się potęgę swego królewskiego majestatu ukrywać w niepozornej, białej i milczącej hostii.
Postawa zgiętych kolan przed Chrystusem Królem, obecnym i przychodzącym do nas w Najświętszym Sakramencie, jest publicznym, społecznym, postrzegalnym i wyrazistym znakiem pokornego uznania Jego królewskiego panowania”.
.

Ze Słowa wstępnego ks. Leopolda Powierży CSMA:
„Cenną pomocą w skutecznym organizowaniu usprawiedliwionej obrony Wiary będzie między innymi gromadzenie dokumentów Magisterium Kościoła, Pisma Świętego (np. wersja łacińsko-polska) oraz dzieł apologetycznych wielkich Świętych Kościoła Rzymskokatolickiego. Wśród dokumentów Magisterium znajdziemy taką perełkę jak encyklika papieża Piusa XI Quas primas o społecznym panowaniu Jezusa Chrystusa. Znawcy tematu twierdzą, że Quas primas jest najbardziej przemilczaną encykliką w dziejach Kościoła i nawet dzisiaj w pewnych środowiskach można być «ofukniętym» za jej przypominanie. Nie zawsze tak było. Polska w roku 1937 zorganizowała przełamanie blokady milczenia o Quas primas, organizując w Poznaniu Pierwszy Międzynarodowy Kongres Chrystusa Króla, któremu przewodniczył jako legat papieski Sługa Boży kardynał August Hlond, prymas Polski. Po wielu dekadach, w ramach uprawnionej obrony Wiary i Tradycji, 15 czerwca 2013 roku w Krakowie odbyło się sympozjum poświęcone społecznemu panowaniu Chrystusa Króla. To Sympozjum stało się również miejscem przełomu, który polegał na intelektualnej diagnozie ruiny wielu dziedzin życia w Polsce.

Pośród wielu znakomitych odczytów i wykładów poczesne miejsce zajmuje referat Ks. Jacka Bałemby SDB Uniżenie przed Chrystusem fundamentalnym wyrazem uznania Jego krolewskości. Wszyscy spontaniczni obrońcy Wiary Świętej znajdą tu odpowiedzi i podpowiedzi, jak skutecznie promować królowanie naszego Pana Jezusa Chrystusa. Pragnę też zwrócić uwagę Szanownego Czytelnika na inne teksty i wypowiedzi tego skromnego polskiego Salezjanina. Pod osłoną surowej metodologii, cierpliwego wywodu i powściągliwej narracji znajdziemy soczyste owoce żywej wiary, skarby pobożności i wytchnienie dla katolickiej duszy. Nie dziw się, że będę promował te dzieła. Zawierają one i bogactwo Pisma Świętego (podane w monstrancji języka liturgii świętej), i bogactwo Magisterium Kościoła (który, jak wiesz, istniał również przed rokiem 1957). Autor Elementarza katolika, Uniżenia przed Bogiem centralną kwestią kultury przyprawia o drżenie sumienia niejedną polską duszę, kiedy opisuje postawę klęczącą podczas przyjmowania Komunii Świętej”.

Książka zawiera poprawiony i rozszerzony tekst referatu, jaki wygłosiłem 15 czerwca 2013 roku w Krakowie, podczas sympozjum Społeczne panowanie Chrystusa Króla.

.

treści katolickie: sacerdoshyacinthus.com verbumcatholicum.com twitter.com/sachyacinthus YouTube
CHWAŁA BOGU W TRÓJCY ŚWIĘTEJ JEDYNEMU
woj_tek udostępnia to
12
woj_tek i jeszcze 2 użytkowników linkuje do tego wpisu
Nemo potest duobus dominis servire !
.
Dla uniknięcia profanacji przy udzielaniu Komunii św. kapłani są zobowiązani używać pateny.
Natomiast przy podawaniu do ręki zawsze pozostają okruszyny Hostii św. (choćby najmniejsze, niewidoczne gołym okiem) na dłoniach, stąd spadają na ziemię, mogą znaleźć się w kieszeni, w toalecie, na ulicy itp.
Każdorazowo dochodzi do czynu świętokradczego. Przy tej formie każdy z ulicy może łatwo zdobyć …
Więcej
.
Dla uniknięcia profanacji przy udzielaniu Komunii św. kapłani są zobowiązani używać pateny.

Natomiast przy podawaniu do ręki zawsze pozostają okruszyny Hostii św. (choćby najmniejsze, niewidoczne gołym okiem) na dłoniach, stąd spadają na ziemię, mogą znaleźć się w kieszeni, w toalecie, na ulicy itp.

Każdorazowo dochodzi do czynu świętokradczego. Przy tej formie każdy z ulicy może łatwo zdobyć Hostię w celu jej zbezczeszczenia (np. czarne msze satanistyczne) co stało się zjawiskiem nagminnym na Zachodzie.

Podobne przypadki miały miejsce w starożytności. Dlatego papieże, mając to na uwadze, od samego początku potępiali ten obrzęd.
Nemo potest duobus dominis servire !
.
Postawa zgiętych kolan przed Chrystusem Królem, obecnym i przychodzącym do nas w Najświętszym Sakramencie, podczas Mszy Świętej, jest publicznym, społecznym, postrzegalnym i wyrazistym znakiem uniżenia przed Panem, który nie waha się potęgę swego królewskiego majestatu ukrywać w niepozornej, białej i milczącej hostii.
Postawa zgiętych kolan przed Chrystusem Królem, obecnym i przychodzącym do …Więcej
.
Postawa zgiętych kolan przed Chrystusem Królem, obecnym i przychodzącym do nas w Najświętszym Sakramencie, podczas Mszy Świętej, jest publicznym, społecznym, postrzegalnym i wyrazistym znakiem uniżenia przed Panem, który nie waha się potęgę swego królewskiego majestatu ukrywać w niepozornej, białej i milczącej hostii.

Postawa zgiętych kolan przed Chrystusem Królem, obecnym i przychodzącym do nas w Najświętszym Sakramencie, jest publicznym, społecznym, postrzegalnym i wyrazistym znakiem pokornego uznania Jego królewskiego panowania”.
Jeszcze jeden komentarz od Nemo potest duobus dominis servire !
Nemo potest duobus dominis servire !
Ofiara Mszy Świętej
„Przenajświętszy Sakrament jest nie tylko sakramentem, ale jest ponadto nieustającą Ofiarą Nowego Testamentu, którą Jezus Chrystus pozostawił swemu Kościołowi, aby była składana Bogu przez ręce Jego kapłanów (…).
Msza Święta jest Ofiarą Ciała i Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa sprawowaną na naszych ołtarzach pod postaciami chleba i wina dla upamiętnienia ofiary krzyżowej (…). …Więcej
Ofiara Mszy Świętej

„Przenajświętszy Sakrament jest nie tylko sakramentem, ale jest ponadto nieustającą Ofiarą Nowego Testamentu, którą Jezus Chrystus pozostawił swemu Kościołowi, aby była składana Bogu przez ręce Jego kapłanów (…).

Msza Święta jest Ofiarą Ciała i Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa sprawowaną na naszych ołtarzach pod postaciami chleba i wina dla upamiętnienia ofiary krzyżowej (…).

Ofiara Mszy Świętej jest ze swej istoty tą samą ofiarą, co ofiara krzyżowa, gdyż ten sam jest Jezus Chrystus, który ofiarował siebie na krzyżu, ofiarowuje się przez ręce swych kapłanów na naszych ołtarzach”.

Z Katechizmu Św. Piusa X.

treści katolickie:
sacerdoshyacinthus.com
verbumcatholicum.com
twitter.com/sachyacinthus

YouTube