Św. Jan Paweł II Wielki naśladował św. Pawła Apostoła.

Św. Paweł Apostoł przemawiając na Areopagu do pogan, określił ich jako ludzi pod każdym względem bardzo religijnych (Dz 17, 22), natomiast pogańskie bożki nazwał "świętościami" (Dz 17, 23), a nawet zacytował fragment hymnu do pogańskiego bożka Zeusa: "Jesteśmy bowiem z Jego rodu" (Dz 17, 28).

Była to retoryka używana od czasów starożytnych (captatio benevolentiae - patrz educalingo.com/…/captatio-benevo…; patrz także: akademiaretoryki.pl/captatio-benevo…).

Podobnie postępował św. Jan Paweł II, ponieważ nie da się ewangelizować pogan obrażając ich poprzez wyrażenie pogardy wobec fałszywych przekonań (to przynosi skutek odwrotny od zamierzonego).

Jednocześnie św. Jan Paweł II w sposób bezkompromisowy głosił Ewangelię całemu światu i nauczał, że męczeństwo jest najwyższym potwierdzeniem nienaruszalnej świętości prawa Bożego.

Zupełnie czym innym jest wniesienie wizerunku bożka (np. Pachamamy) do wnętrza katolickiej świątyni i świadomy udział w pogańskiej ceremonii. Gdy taki czyn dokonany jest świadomie i dobrowolnie staje się aktem bałwochwalstwa (nie ma wewnętrznego aktu idolatrii, gdy nie ma takiej świadomości i decyzji).

_____________________________________

Dzieje Apostolskie 17, 22-28:

Mężowie ateńscy - przemówił Paweł stanąwszy w środku Areopagu widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. On z jednego [człowieka] wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwie czasy i granice ich zamieszkania, aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: "Jesteśmy bowiem z Jego rodu"..

Przypis:

"Jesteśmy bowiem z Jego rodu" - Jest to tekst z hymnu Kleantesa do Zeusa oraz z poematu Aratosa z Soloi w Cylicji.

Źródło tekstu biblijnego wraz z przypisem: biblia.deon.pl

_____________________________________

Aneks: Św. Franciszek z Asyżu:

Pochwalon bądź, o mój Panie, przez panią naszą, matkę Ziemię, Bo ona nas odżywia i dogląda, i wytwarza różne owoce, i kolorowe kwiaty, i trawy

www.franciszkanie.pl

Warto przeczytać:

Nie ma wewnętrznego aktu idolatrii, gdy nie ma takiej świadomości i decyzji).

Źródło grafiki: www.pfn.org.pl/…/swiety-jan-pawe…