Św. Tomasz Apostoł 3 lipca

W Piśmie Świętym Nowego Testamentu znajdziemy czternaście wzmianek o świętym Tomaszu, większość w Ewangeliach, jedną zaś w Dziejach Apostolskich. Sama Ewangelia świętego Jana wspomina o nim cztery razy. Tomasz, zwany też Didymosem, występuje na kartach Ewangelii jako człowiek pozornie pełen sprzeczności. Z jednej strony przed wyruszeniem Pana do Jeruzalem mówi on do współuczniów: „Pójdźmy i my, abyśmy z nim umarli”, z drugiej niedowierza im, gdy opowiadają o zmartwychwstaniu Pańskim, stąd przylgnął do niego przydomek niewiernego Tomasza. Raz więc gotów jest iść ze Zbawicielem na śmierć, innym razem mówi, iż nie uwierzy we wszechmoc Pana, jeśli nie otrzyma dowodu.

Kościół Święty podaje nieco może zaskakującą wykładnię owego zwątpienia Tomaszowego – zwraca bowiem uwagę na jego wartość jako rozumowe poszukiwanie Pana Boga, a nie poprzestawanie na opinii innych osób. W takim kontekście „niewierny Tomasz” staje się pierwszym apologetą Kościoła – daje niejako wzór przyszłej apologetyki, czyli dziedziny nauki zajmującej się rozumowym i historycznym dowodzeniem prawdziwości objawionej religii. Jego zwątpienie staje się dla nas wzmocnieniem i dowodem wiary. Mówił o tym święty Grzegorz Wielki w jednej ze swych homilii, przypadającej na dzień wspomnienia tegoż Apostoła: „Więcej mianowicie nam Tomasza niewiara do wiary służy niż wiara wiernych uczniów, ponieważ kiedy ten do wiary został doprowadzony przez dotyk, nasz rozum odłożył wszelką wątpliwość i umocnił się w wierze”.

Tomasz popełnił równocześnie... Św. Tomasz Apostoł