latinitatis amicis salutem dico plurimam.

verba sacerdotis venerabilis Vindobonensis, qui „Tradiwaberl“ nomen sibi imposuit, novissima perscrutans rationem maxime, orationem minus probandam puto. etsi dictum, quod est „quia prima, quia unica, quia ultima“, mihi fuit plane ignotum nec iam inveniri a me potuit in libris doctis vel fontibus interretialibus, tamen mihi persuasum est vocem „quia“ theodisce redditam numquam accipere notionem a Tradiwaberl propositam, qualis est „als (wäre), wie wenn (wäre)“. quam notionem, ut scitis, praebet vox „quasi“ specie dissimilis, vero litteris fere similis ac „quia“. confuditne, rogo vos, Tradiwaberl - certe motu proprio suaque voluntate, scilicet personam „presbyteris proletarii“ capiti induens! - coniunctionem „quia“ cum altera „quasi“, ita ut sit intellegendum „quasi prima esset missa (vel dies)“ eqs.? an huius elliptikòs
dicti est alius sensus? si enim non verbum „missa“ suppleremus subiectum, sed e. g. „spes“ vel „fides“ vel „Ecclesia“, sententiae structura esset haec: „quia prima fuit (spes), quia unica est (spes), quia ultima erit (spes)“. quibus enuntiatis secundariis per „quia“ introductis tunc possimus subiungere primarium tale, quale „ideo missam (latinam!) celebrare opus est cottidianam“.

quid cogitatis vos, amici, de re?