Piętnastu arcybiskupów i biskupów obecnych 28 grudnia na spotkaniu świątecznym w Rzeszowie, skierowało do abp. Marka Jędraszewskiego, metropolity krakowskiego, otwarty list poparcia i solidarności. „Solidaryzujemy się z Tobą wobec krzywdzących ataków jakie musi znosić Obrońca Prawdy ewangelicznej” – napisali hierarchowie podkreślając, że „zawsze godną chwały jest rzeczą opowiadanie się po stronie …More
Piętnastu arcybiskupów i biskupów obecnych 28 grudnia na spotkaniu świątecznym w Rzeszowie, skierowało do abp. Marka Jędraszewskiego, metropolity krakowskiego, otwarty list poparcia i solidarności. „Solidaryzujemy się z Tobą wobec krzywdzących ataków jakie musi znosić Obrońca Prawdy ewangelicznej” – napisali hierarchowie podkreślając, że „zawsze godną chwały jest rzeczą opowiadanie się po stronie antropologii chrześcijańskiej, która w człowieku widzi obraz samego Boga”.
Bp tarnowski napisał list o o tym jak widzi stan życia parafialnego w swojej diecezji, trzeba przyznać że "pańskie oko" widzi problemy i stara się im zaradzić.Tak powinno być,owce muszą czuć nad sobą troskliwą rękę pasterza i gospodarza wtedy są zdrowsze i mniej podatne na choroby. Fundamentem wspólnoty jest Eucharystia przeżywana w gronie parafian, którzy tworzą jedną wspólnotę liturgiczną pod …More
Bp tarnowski napisał list o o tym jak widzi stan życia parafialnego w swojej diecezji, trzeba przyznać że "pańskie oko" widzi problemy i stara się im zaradzić.Tak powinno być,owce muszą czuć nad sobą troskliwą rękę pasterza i gospodarza wtedy są zdrowsze i mniej podatne na choroby.
Fundamentem wspólnoty jest Eucharystia przeżywana w gronie parafian, którzy tworzą jedną wspólnotę liturgiczną pod przewodnictwem własnego proboszcza. W tym kontekście pragnę przypomnieć, że sakramenty święte zasadniczo powinno się przyjmować w swojej parafii. Przy obecnym ciągłym przemieszczaniu się ludzi i migracji zarobkowej bywa to nieraz problematyczne. Trzeba jednak dążyć do tego, na ile jest to możliwe, aby budować więź ze swoją parafią poprzez zaangażowanie się w niej w życie liturgiczne i sakramentalne. Jeśli zabraknie tej więzi, to po pewnym czasie nastąpi swoista „bezdomność religijna” – żaden dom Boży i żadna rodzina parafialna nie będzie tą własną; nie przygarnie na trwałe.
