1. Kuszenie do złego – zły duch usiłuje oddalić człowieka od Boga poprzez sprowadzenie człowieka na drogę grzechu. Dzieje się to poprzez kuszenie. Takiemu działaniu poddani są wszyscy ludzie, także Jezus cierpiał pokusy diabelskie. Stąd wynika konieczność czuwania, modlitwy i unikania okazji do grzechu, a także podjęcia walki duchowej.
2. Dręczenie (nękanie) diabelskie to działanie demona na daną osobę poprzez cierpienia i przekleństwa na poziomie zdrowia fizycznego, życia osobistego i zawodowego, komplikacje spraw materialnych.
3. Opresje demoniczne – to różne formy zewnętrznego nękania przez szatana, jak np. niewytłumaczalne zjawiska, hałasy, przemieszczanie przedmiotów, odgłosy niewiadomego pochodzenia,
4. Posiadanie diabelskie (obsesje) – zaburzenia w zachowaniu człowieka wyrażające się w braku równowagi duchowej, psychicznej i emocjonalnej wskutek ataków szatana. Zły duch powoduje takie udręki wewnętrzne by sparaliżować duchowo człowieka. Mogą objawiać się poprzez natarczywe myśli, koszmary senne, próby samobójcze, samookaleczenia itd.
5. Nawiedzenie diabelskie – nękanie wskutek praktyk okultystycznych dotykających miejsc, w których się one odbywały oraz wykorzystanych przedmiotów (narzędzi magicznych, amuletów itd.). Dotyczy to także zainfekowania urokiem lub przekleństwem rzeczy, mieszkań i zwierząt.
6. Opętanie diabelskie – wejście złego ducha w człowieka i zawładnięcie jego ciałem (nie duszą!). W pewnych okolicznościach (np. wobec świętości) diabeł manifestuje swoją obecność poprzez agresywne gesty, wulgarność, obrazoburstwo. Może wystąpić m.in. wskutek paktu szatańskiego (dobrowolne oddanie się diabłu), poprzez trwanie w grzechu, i rzucania przekleństw i uroków itd. Często oznaką działania zła jest bezpłodność, chodź nie to jest jego głównym celem. Demony dążą bowiem przede wszystkim do tego, byśmy stali się „bezpłodni” duchowo, czasem atakuje także sferę cielesną. Demon może dawać o sobie znać również po przez różne zjawiska w otoczeniu.

Kontakt mistyczny a kontakt
okultystyczny
Dotykajàc zagadnienia kontaktu z duszami
czyścowymi należy stanowczo rozróżnić
kontakt mistyczny od kontaktu
okultystycznego, wróżbiarskiego.
Czym innym jest możliwość,że dusza
czyśćcowa może za zezwoleniem Bożym,
prosić o wsparcie, modlitwą, . czy
cierpienie ofiarowane w jej intencji, a czym
innym seanse wywoływania duchów, czy
próba przywoływania dusz zmarłych, czego
Pismo Św. kategorycznie zakazuje: „Nie
znajdzie się pośród ciebie nikt kto by uprawiał :wróżby, gusła, przepowiednie
i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał
duchów i widma, zwracał się do umarłych.
Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy,
kto to czyni. […] Dochowasz pełnej
wierności Panu Bogu swemu. Te narody,
które ty wydziedziczysz słuchały wróżbitów
i wywoływały umarłych, lecz tobie nie
pozwala na to Pan, Bóg twój” (Pwt 18,10-
14; por. KpΠ 19,31; 20,5). Kościół przez
wszystkie wieki zabraniał surowo takich
praktyk wiedzàc, iż są chęcią panowania
człowieka nad Bogiem oraz wprowadzają
go w zgubny kontakt ze złym duchem (por.
KKK 2116-2117). Księża egzorcyści ukazują
dręczenia a także opętania, do których
doszło po praktykach wróżbiarskich czy
seansach wywoływania duchów.