CIASTECZKOWY
A ja zadam pytanie? Skąd byśmy znali zasady miłości, gdyby nie posłuszeństwo? Bo przecie bez posłuszaęnstwa każdyby se twierdził, ze miłością jest co innego. Jeden uważa, że miłością jest aborcja, a drugi, że miłością jest zachowanie życia dziecka...
ASle to inna sprawa. Ty natomiast pisząc o zwolennikach posłuszeństwa wypaczasz ich- a więc także mój pogląd, upraszczasz i stereotypizujesz. Bo żem wyraźnie pisał w swej wypowiedzi nt. ks. Natanka i kard. Dziwisza i tej całej sprawy, że są sytuacje, gdy można wypowiedzieć posłuszeństwo. Pisałem też dlaczego sytuacja ks. Piotra się do nich nie zalicza.

zadam wam pytanie: które przykazanie jest największe posłuszeństwa? czy miłości?. dam głupi przykład ale realny, jeśli by wasz przełożony kazał ci latać na golasa wkoło kościoła i wołać pokuty itp to co byś zrobił, tak bronicie ślepego posłuszeństwa że co siostramaria lub ksiądz carpediem lub brat fr giovanni co byś zrobił? to jest wbrew miłości więc od takich decyzji się odwołuję i ich nie wypełnia, bo wielkie zgorszenie byś zrobił lub wyśmianie i wyszydzenie z religii i anty powołanie dla młodych, więc co z tym ślepym posłuszeństwem waszym

Dziękuję za cytaty. Mogę dodać inne z Dzienniczka. Proszę tylko nie zakładać, że ksiądz Pio0tr jest grzeszny i nie zarzucać mu pychy. Można mówić, że nie powinien sprzeciwiać się w tej sytuacji przełożonemu. Ale przecież może być zawsze tak- i powinniśmy to zakładać, że osoba ta ma głębokie przeświadczenie, że ma obowiązek wypowiedzieć posłuszeństwo. I nawet jeśli się myli, nawet, jeśli trwa w karze kościelnej, to przed Bogiem może zyskać, bo działała zgodnie z przekonaniem.
Trzeba z jednej strony przekonywać do posłuszeństwa, z drugiej- zakładać, że ks. Piotr jest raczej przed Bogiem usprawiedliwony, bo nie jest świadom złośći tego, co robi, że jest przekonany o konieczności, obowiązku moralnym takiego, a nie innego ruchu. Trzeba też zauważyć, że to nieposłuszeństwo jest wynikiem wcześniejszych, niesprawiedliwych decyzji i osądzeń i starać się je przed biskupem wyprostować- tak samo zakładając, że biskupi nie mają winy, że działają w dobrej wierze. BO jeśli widzę, że ktoś robi źle, ktośm kogos niesłusznie ocenił, to moją winą będzie jeśli nie będę się starał mu tego powiedzieć. Moją. Nie mogę patrzeć na to, czy on ma winę, czy nie. Muszę zakładać, zae zarówno biskupi, jak i ks. Piotr mają całkiem czyste sumienie. Słabość ludzkiego umysłu sprawia, zę każdy z nas może dążyć niestrudzenie całą swą wolą do sprawiedliwości, a jednocześnie popełnić niesprawiedliwość.
NIe każdy błąd człowieka jest winą. BYwa i błąd, który- przez intencje i starania dobre- staje się zasługą. A raczej te intencje są zasługą, a błędu się człowiekowi nie poczytuje- bo człowiek z całej siły stara się go unikać. Musimy upominać, ale nie osądzać o grzeszność. Upominać zakłądając, że człowiek nie wie, ze popełnił błąd, dlatego trzeba go wesprzeć w realizacji jego dobrych intencji. Wszyscy powinniśmy sobie tak pomagać. Jak ktoś chce dobrze naostrzyć nóż, a widzisz, że go jeszcze bardziej tępi, to powiedz, bez osądzania, z wdzięcznością za to, ze chce, by jego chcenie mogło się zrealizować.