Watykan. Jaki jest los dzieci, które umierają bez chrztu? Możemy mieć nadzieję, że idą do nieba. Do takich wniosków doszła Międzynarodowa Komisja Teologiczna.

Dokument pt. „Nadzieja zbawienia dla dzieci, które umierają bez chrztu” zaakceptował już papież Benedykt XVI. Liczący 41 stron tekst zostanie opublikowany na początku maja.

Watykańska komisja zajęła się tym problemem, kiedy jej przewodniczącym był jeszcze kard. Ratzinger. Temat pojawił się ze względów duszpasterskich. Liczba dzieci umierających bez chrztu rośnie z powodu religijnej obojętności rodziców, a także na skutek aborcji. Biskupi zwracali się często do Kongregacji Nauki Wiary z zapytaniem, w jaki sposób głosić nadzieję rodzicom dzieci zmarłych bez chrztu.

W nauczaniu Kościoła funkcjonowało pojęcie tzw. limbus puerorum, czyli otchłani przeznaczonej dla nieochrzczonych dzieci. Miał to być stan swego rodzaju zawieszenia między potępieniem a zbawieniem. Ta teoria rozwinęła się na Zachodzie głównie pod wpływem św. Augustyna i była wnioskiem z nauki o grzechu pierworodnym i prawdy o konieczności chrztu do zbawienia. Komisja Teologiczna zwróciła uwagę, że teoria limbus puerorum nie była jednak nigdy dogmatem wiary Kościoła, ale miała jedynie charakter opinii teologicznej.

Teologowie zwracają uwagę, że Biblia nie mówi wprost o losie dzieci umierających bez chrztu. Mówi wyraźnie o konieczności chrztu do zbawienia. Jednak to, co zostało nam objawione o miłosiernym Bogu, o zbawieniu w Chrystusie i o Kościele, daje podstawy do nadziei na zbawienie dzieci umierających bez chrztu. „Boża łaska dociera do wszystkich ludzi i Jego Opatrzność obejmuje wszystkich” – stwierdza dokument. „Bóg nie wymaga od nas rzeczy niemożliwych. Boża moc nie jest ograniczona do sakramentów (…). Bóg zatem może dać łaskę chrztu bez udzielania samego sakramentu, i ten fakt powinien być szczególnie wzięty pod uwagę, kiedy udzielenie sakramentu byłoby niemożliwe. Konieczność sakramentu nie jest absolutna. Absolutna jest natomiast ludzka potrzeba Prasakramentu, którym jest sam Chrystus. Całe zbawienie pochodzi od Niego i dlatego, w pewien sposób, przez Kościół”.

Autorzy dokumentu podkreślają, że mamy tu do czynienia z nadzieją, a nie z pewną wiedzą. Ta nadzieja nie powinna w żaden sposób prowadzić do lekceważenia sakramentu chrztu. Dokument komisji nie ma rangi oficjalnego nauczania Kościoła. Opracowanie teologów zaaprobowane przez Papieża jest jednak ważnym głosem pomagającym w odnajdywaniu odpowiedzi na pytania współczesnych chrześcijan.

gosc.pl/doc/801200.Nadzieja…

Kolejna karykatura chrzescijanstwa to karykaturalne wizje swietosci.W teorii mowimy ze naszym najwiekszym powołaniem jest powołanie do swietosci.Nie do kaplanstwa, nie do małzenstwa ale pierwszym powolaniem jest powołanie czlowieka do swietosci.Do swietego kaplanstwa, swietego malzenstwa etc.Problem zas lezy w tym ze najczesciej my ksieza a za nami ludzie swieccy pokazują karykaturalną wizje swietosci-a ona nie fascynuje.Dlaczego mlodziez i dorosli nie dostaja gesiej skorki na mysl , ze moga byc swietymi ?Nawet nie chca byc swietymi, no bo im pokazujemy karykature swietosci.Otoz karykatura swietosi jest atrakcyjna jedynie dla ludzi z zaburzeniami.Pierwsza karykatura to przekonanie ze swiety to taki ktos kto jest odludkiem , dziwakiem, pokutnikiem, męczennikiem, biczownikiem, kims umartwiajacym się, zadajacym sobie bol, cierpienie, ktos zapatrzony w niebo, odmawiajacy sobie wszystkiego, kto sie pozwala krzywdzić, wszystko przebacza, wobec wszystkich jest zyczliwy,taki cichutki, pokorniutki, lagodny dla tych co z niego kpią , go ponizają wlasciwie to nie wychodzi z kosciola i zyje Komunią jedynie i modlitwą, dla ktorego cialo jest wstretne a seks to juz diabeł..- to dopiero karykatura.wielu ksiezy a nawet katechetów propaguje swiętosc jako bycie taką fujarą bozą, i faktycznie trzeba byc typem patologicznym aby w to uwierzyć, ze jest to droga do swietosci.Bowiem w takiej sytuacji mowimy swiatu ze czlowek bardziej kocha cierpienie, ponizenie, bycie gnebionym niz samego siebie.Otoz to wszystko jest kpiną z chrzescijanstwa, z ideałow chrzescijanskich i ze swietosci.Zas druga skrajnosc to taka ze swiety to ktos doskonały.I to tez jest karykatura swiętosci.Tylko poprowadzona w druga stronę.Taki perfekcjonista który siła woli i wyrzeczen stal się takim nadczlowiekiem , takim doskonałym i zasluzył na miano swietego.
Na czym zatem polega swietosc, taka prawdziwa , chrzescijanska a nie a wypaczona ? NA NASLADOWANIU CHRYSTUSA.
BYC SWIETYM TO BYC PODOBNYM DO JEZUSA W POSTAWIE , ALE TO NIE JEST MISJA DO STAWANIA SIĘ DRUGIM BOGIEM.Pierwszą droge do swietosci jako bycie doskonałym ta patologiczna droge prezentowali Adam i Ewa, sami podazymy do doskonalosci, staniemy sie jak Bog , poznamy dobro i zło i bedziemy umieli sobie poradzić.Ale to nie jest swietosc.To jest straszliwa naiwnosc ktora prowadzi do straszliwego kryzysu i do chowania sie w krzaki.Bo kto uwoerzy ze jest Bogiem to sie sam soba rozczaruje i zacznie sie zachowywac jak zwierze.Bo kto za wysoko mierzy ten bardzo nisko spada.Byc swietym w sposob w jak Jezus nam o tym mowi to nasladować Go. A jaki był Jezus ? dobry dla dobrych, i twardy dla złych.Chrystus był taki ze fascynował ludzi dobrej woli i ze przerazał ludzi złej woli

www.youtube.com/watch

Nie ma nieba bez ziemi, nie ma dobrej przyszlosci bez dobrej terazniejszosci.Jezus wie ze w niebie sobie poradzimy, to tu na ziemi mamy problem z zyciem, z relacjami, z miloscią.I dlatego tak wazne jest to nasze ziemskie zycie, bo ono stanie się kiedys wykladnikiem naszego zbawienia.Jezus uczy nas wylacznie troszczenia sie o ziemię.O to jak zyjemy na ziemi.Przyszłosc jest w rekach Boga, naszym zadaniem zas jest terazniejszosć

www.youtube.com/watch

Kolejny mit to stwierdzenie ze nasze mysli mają krazyc wokoł nieba a przez to mamy problem zycia w terazniejszosci.Czyli ze chrzescijanstwo to religia jaka nas odrywa od rzeczywistosci i sprawia ze zapatrujemy sie w niebo, w przyszłosc, zycie wieczne kosztem terazniejszosci.Innymi slowami ze chrzescijanstwo odciaga nas od ziemi i skupia jedynie na niebie i na przyszłosci.Ziemia jest niewazna, wazne jest tylko niebo, a doczesnosc trzeba przeczekać, niektorzy nawet modlą się o szybką smierć, bo to jest tylko takie pielgrzymowanie.Otoz to jest znowu karykatura chrzescijanstwa.Kolejna rzecz jaka tak bardzo fascynuje mnie u Jezusa-Jezus nie chciał mówić o przyszłosci, niczego nie chcial mowic o niebie, PRZYSZEDŁ NAS NAUCZYC SZTUKI ZYCIA NA ZIEMI.Zarzucanie chrzescijanstwu ze to jest religia ktora nas skupia wylacznie na niebie, kosztem terazniejszosi oznacza ze calkowicie nie rozumiemy chrzescijanstwa.Chrzesijanstwo odwrotnie wlasnie skupia nas na ziemi i na terazniejszosci.Jedyne co Jezus dosadnie powiedzial to kryterium jakie nas do nieba zaprowadzi, a więc MILOSC NA ZIEMI"

www.youtube.com/watch

Po pierwsze Bog stał się ciałem, po drugie dbał o ochronę ciala " głodnych nakarmic, przyodziac, uleczyc" po trzecie Jezus okazywał milosc cielesnie.Ciało jest narzedziem okazywania milosci.Tylko prawdziwe chrzescijanstwo to tak mocno podkresla.W jaki sposob wyrazamy milosc cielsnie ? na trzy sposoby :obecnosc cielesną, pracowitosc cielesną i przez czułośc.Tak robił Jezus.Poniewaz kochał to był fizycznie obecny, a poniewaz nadal kocha zostaje obecny fizycznie w Eucharystii, bo nie ma milosci bez obecnosci.Cialo mi jestpotrzebne by okazywac milosc przez pracowitosc i cialo jest potrzebne by okazywac czulość
www.youtube.com/watch

Kolejna karykatura chrzescijanstwa to taka ze czlowiek powinien bardziej zajmować się duszą, ratowac duszę, nie zajmowac sie cialem, nawet gardzic cialem, wyrzekac się ciała a glownie sie troszczyc o duszę.To jest karykatura chrzescijanstwa. Chrzescijanstwo jest personalizmem, czyli chrzescijanstwo to jest troska o osobę.Cala osoba bedzie zyła wiecznie,nie tylko jakas tajemnicza dusza, ale cala osoba.Podzial na duszę i ciało jest od Platona, to jest podział poganski, podzial nie wynikajacy z Biblii.Biblia mowi "stworzył Bog czlowieka na swoj obraz i podobienstwo, nie ze stworzył Bog duszę i dolepił ciało.Bog zatem stworzył czlowieka, ulepił ego ciało, z gliny-z prochu ziemi itchnął w niego , w tegoz czlowieka ducha"4 Biblia mowi o czlowieku podkresla w nim sfere cielesną i duchową, moralną, religijna, spoleczną, sfere wolnosci, wartosci, wszystkie mozliwe sfery seksualną, płciową, psychiczną, jednak czlowiek nie ma podzialu na dusze i ciało-chrzescijanstwo w centrum stawia osobę.Ani ciało, ani duszę -OSOBE, i do zycia wiecznego i do zbawienia idzie cały czlowiek.Kiedy zas umieramy to nie jest tak ze czekamy jakis tam czas do Sadu Ostatecznego, tylko od razu rozstrzyga się nasz los na tzw.Sadzie Szczegółowym i jestesmy cali zbawieni tak jak Maryja, lub nie daj Boze sami sie eliminujemy do zbawienia-ale cali z duszą i ciałem. Co wiecej chrzescijanstwo niesamowicie ceni ciało, nie tylko się nie skupia na duszy( ja mowie o dojrzalym chrzescijanstwie a nie o wypaczeniach )Mowi o tym ze czlowiek jest osobą i ze caly czlowiek bedzie zbawiony i prawdzwe chrzescijanstwo pokazuje niezwykla wage ciała.Nie jest wrogiem ciała, nie boi sie ciała, nie patrzy z dystansem na ciało, wrecz przeciwnie pokazuje niezwykła godnosc i wielkosc ciała.Otoz tylko chrzescijanstwo glosi swiatu ZE BOG STAL SIE CIALEM.Nie ma innej religii, innej filozofii czlowieka, antropologii, jakiegos innego systemu ktoryby tak cenił ciało czlowieka jak chrzescijanstwo.Bo tylko chrzescijanstwo glosi ze Bóg tak ukochał czowieka ze stal sie cielesnoscią

www.youtube.com/watch