posoborowy posoborowiec się zalogował.. Peccatore-peccator pewnie niejaki PIZGOŃ, we własnej osobie ?

i katechezy robi ?

no to jedziemy:

PAN JEZUS TAK TRAKTOWAŁ BRAK SZACUNKU DO BOGA WSZECHMOGĄCEGO:

Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków,

powypędzał wszystkich ze świątyni,

także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał.

Do tych zaś, którzy ... Ewangelista Jan uzasadnia zachowanie się Pana Jezusa fragmentem z psalmu 69:

"Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie"(Ps 69, 10).

ale żaden posoborowy posoborowiec, tego nie rozumie, bo sam rozdaje Komunię Świętą, na stojąco, do łapska, bez balasek, bez pateny..

Uzasadnienie prawne Mszy Trydenckiej.

Po Soborze Watykańskim II Pan Bóg nie zmienił poglądów.

Po Soborze Watykańskim II Pan Bóg nie przestał być Sędzią sprawiedliwym, który za dobro wynagradza a za zło karze – czego Kościół zawsze nauczał.

Po Soborze Watykańskim II Pan Bóg nie zamknął piekła.

Po Soborze Watykańskim II nie została zamknięta perspektywa piekła, czyli wiecznego i nieodwracalnego potępienia dla człowieka, który zamknął się na łaskę wiary.

Pan Jezus mówi prawdę: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony”(Mk16, 16).

Po Soborze Watykańskim II Pan Bóg nie zlikwidował sądu szczegółowego i Sądu Ostatecznego.

Słowo Boże przestrzega z palącą troską – mit brennender Sorge!: „Oto przez swoją zatwardziałość i serce nieskłonne do nawrócenia skarbisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia się sprawiedliwego sądu Boga, który odda każdemu według uczynków jego: tym, którzy przez wytrwałość w dobrych uczynkach szukają chwały, czci i nieśmiertelności – życie wieczne; tym zaś, którzy są przekorni, za prawdą pójść nie chcą, a oddają się nieprawości – gniew i oburzenie” (Rz 2, 5-8).

Po Soborze Watykańskim II Pan Bóg nie zmienił klarownych kryteriów dobra i zła.

Po Soborze Watykańskim II w Słowie Bożym nie zmieniła się ani jedna jota ani jedna kreska. „Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni”(Mt 5, 18).

Św. Paweł dogłębnie świadomy Prawdy i swojej odpowiedzialności za przekaz nienaruszalnego depozytu wiary pisze z całą odwagą:

„Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą od nas otrzymaliście – niech będzie przeklęty!”(Ga1, 6-9).

Nasz Papież Benedykt XVI mówił przed laty, jeszcze jako kardynał: „Zamiast iść z duchem epoki, powinniśmy tego ducha piętnować z całą na nowo odzyskaną ewangeliczną surowością. Zapomnieliśmy już, że chrześcijanin nie może żyć tak jak inni ludzie. Istnienie nielogicznej opinii, iż nie ma etyki specyficznie chrześcijańskiej, dowodzi, jak potrzebne i fundamentalne jest uobecnienie odmienności chrześcijanina, która mogłaby przeciwstawić się innym wzorom” (Raport o stanie wiary).

Depozyt wiary – depositum fidei – jest integralną całością. Jest prawdą! Jak wielki to zaszczyt: przyjąć nienaruszony depozyt wiary. Jak wielki to zaszczyt: przekazać nienaruszony depozyt wiary. Zadanie nie tylko dla kapłanów. Zadanie naglące. Zadanie najwyższej wagi.

Bądźmy wierni depozytowi wiary. Strzeżmy się kłamstw subtelnych i bezczelnych.

źródło: novushiacynthus.blogspot.com/…/o-depozycie-wia…