Grzegorz Braun vs Szewach Weiss Stosunki Polsko - Żydowskie (09.07.2015)

DZIĘKUJĘ PANIE BRAUN, ŻE JEST PAN PO STRONIE POLSKI I POLAKÓW :)

WIJE SIĘ TEN ŻYD, JAK WĄŻ, W SWOICH KŁAMSTWACH, WG NIEGO, CHOCIAŻ TO NIE MY BYLIŚMY WINNI I TAK MUSIMY ZAPŁACIĆ ŻYDOM :) 60 MILIARDÓW DOLARÓW..

GŁOSOWAŁEM NA PANA i NIE ŻAŁUJĘ, PROUKRAIŃSKA i PROSZCZEPIONKOWA DUDA NICZEGO DOBREGO POLSCE NIE PRZYNIESIE..
.

Ks. prof. Guz - Jezuici przejęli sprotestantyzowaną teologię !

Ks. Prof. Guz skrytykował również nową praktykę głosowania nad Słowem Bożym.
W kosmosie nie ma neutralności – jest albo Bóg, któremu pozwalamy działać albo diabeł. W tym samym momencie w którym rozum zrywa z prawdą Boską podpada pod wpływ samego szatana.
Posłuchaj: www.youtube.com/watch

Protestancka reformacja całkowicie odrzuciła katolicką naukę o sakramentach świętych. Twórcy reformacji utrzymali właściwie tylko sakrament chrztu, pozostałych sześć, o których od początku nauczał Kościół katolicki, odrzucili. Dotyczyło to również sakramentu Ołtarza (Eucharystii), który jest „Źródłem i szczytem” duchowego życia Kościoła (konstytucja soborowa Sacrosanctum Concilium).

Nie ma czegoś takiego jak „protestancka Msza Święta”, bo nie ma uznania przez uczniów Lutra i Kalwina nauki o cudownym uobecnieniu Ofiary Chrystusa za pośrednictwem kapłana, który staje przy ołtarzu, jako alter Christus.

Niejeden z tych, którzy po 1517 roku uważali, że odkryli „prawdziwą Ewangelię” wolną od „papistowskich zabobonów”, nie wahali się w tej ostatniej kategorii umieszczać katolickiej Mszy Świętej, którą Kościół odprawiał od początku swojego istnienia. W 1534 roku Francją wstrząsnęła tzw. noc plakatów, gdy pewnej październikowej nocy 1534 roku w Paryżu, Orleanie, Amboise, a nawet na drzwiach królewskiej komnaty pojawiły się plakaty zawierające, jak głosił nagłówek „Prawdziwe artykuły na temat okropnych, wielkich i ważnych nadużyć mszy papieskiej, wymyślonej specjalnie przeciw świętej Wieczerzy Jezusa Chrystusa”.

Później okazało się, że autorem tego pamfletu był protestancki pastor Antoni Marcourt z Neuchâtel. Nie zabrakło również drwin z katolickiej liturgii. Protestancki autor pisał w tym kontekście o „dzwonieniu, wyciu, śpiewaniu, ceremoniach, światłach, okadzaniach, maskaradach i innych małpich popisach”.

To tylko niewielka faktów na temat reformacji i jej twórców. Więcej będziecie mogli Państwo usłyszeć już we wrześniu na organizowanych przez kluby Polonia Christiana spotkaniach z prof. Grzegorzem Kucharczykiem zatytułowanych „Rewolucja Protestancka - Odnowa czy Destrukcja?”.

Główni patroni modernistów luter i ariusz nie pozostawiają żadnego cienia wątpliwości że zmiana treści wiary powoduje zmianę obrzędów.

Nikt przy zdrowych zmysłach nie będzie klęczał przed zwykłym chlebem, który nie jest już Chrystusem ale symbolem i normalnym pokarmem.

Nikt też nie podaje gościom zwykłego chleba wprost do ust. Skoro nie ma konsekracji chleba i wina traci również jakikolwiek sens kapłaństwo w rozumieniu katolickim.

Bezsensem staje się cała hierarchia katolicka z lekceważeniem i atakiem na papieża włącznie.

Skutkiem tego Msza św. przestaje być uobecnieniem ofiary Chrystusa. Stąd bierze się bankietowo-rozrywkowy charakter Mszy św. (klaskanie, skakanie, tańczenie, zachowanie się na luzie, brak jakiegokolwiek szacunku wobec Jezusa w Tabernakulum itp.) w wielu świątyniach w Polsce. Wszystkie herezje i błędy w historii Kościoła były dziełem duchownych i teologów.

Warto tu przypomnieć, że herezję Ariusza (kapłana aleksandryjskiego) podważającą Bóstwo Chrystusa, poparło przeszło 90% ówczesnych (IV-V w.) kardynałów i biskupów, natomiast sprzeciwił się temu prosty lud!

Nie jest to nowość ani przypadek, że duchowni, teolodzy i świeccy, atakujący prawdę o Eucharystii, uderzają w dogmat o nieomylności papieży (podobnie jak Luter i Kalvin) oraz stawiają własną interpretację soborów i Św. Tradycji, wyżej od papieskiej.

W odpowiedzi na to Sobór Watykański I z wielką stanowczością przypomniał i ponownie potwierdził, żePapież, gdy orzeka w sprawach wiary i obyczajów, jest nieomylny, a skutkiem tego takie Najwyższego Pasterza Rzymskiego wyroki są niezmienne same przez się, nie zaś mocą zgody całego Kościoła. Ktokolwiek zaś, co nie daj Boże, ośmieli się sprzeciwić naszemu orzeczeniu, niech będzie wyklęty(Counstit Dogmat. De Ecclesie Christi I, cap. III.). Sobór ten wykluczył ze społeczności Kościoła także tych, którzy stawiają orzeczenia soborów powszechnych wyżej od nauczania Biskupa Rzymu(Breviarium Fidei, s. 83-84). Niektóre orzeczenia soborów i synodów w historii Kościoła były odrzucone przez Papieży.