Gdy zwierzęta mówią ludzkim głosem
Św. Antoni usiłował przekonać pewnego heretyka, że Chrystus jest prawdziwie obecny w świętej Hostii.
Żadne argumenty jednak nie docierały.
W końcu go zapytał, czy uwierzy jeśli muł, na którym na co dzień jeździ odda hołd Chrystusowi ukrytemu pod postacią chleba?
Heretyk się zgodził, nawet dodał, ze jeśli rzeczywiście muł odda hołd Hostii, to i on upadnie przed Nią na kolana.
Św. Antoni rozpoczął pokorną modlitwę, a w tym czasie heretyk i jego ludzie pilnowali, by muł przez dwa dni nie dostał żadnego pokarmu.
Trzeciego dnia wyprowadzono muła na plac, gdzie czekała wielka ciżba.
Na środku placu stanął św. Antoni, trzymając w ręku monstrancję z Najświętszym Sakramentem, obok św. Antoniego wysypano owies dla muła.
Jakież było zdziwienie zebranych, gdy muł zgiął przednie nogi i ukląkł przed Najświętszym Sakramentem.
Właściciel muła i wielu innych heretyków nawróciło się i stało się dobrymi katolikami.,,
+.
.

Aktualności watykańskie
Nasz Ojciec Święty Benedykt XVI od 2008 roku powrócił do praktyki Komunii Świętej w postawie klęczącej.
Na ten temat pisał jeszcze jako kardynał w doniosłym dziele Duch liturgii. Kwestia jest wysoce aktualna i poruszana przez najbliższych współpracowników Ojca Świętego.
Oto kolejna już wiadomość, jaką znajdujemy na stronie internetowej Radia Watykańskiego. Niechże się tą informacją szczerze ucieszą ci wszyscy, którzy - za wzorem Świętych - są katolikami, to znaczy przeżywają swoją wiarę w jedności z Następcą św. Piotra.
Niechże się tą informacją szczerze ucieszą katolicy posłuszni Ojcu Świętemu: w uszanowaniu centralnego miejsca Krzyża na ołtarzu i Komunii Świętej w postawie klęczącej. Tak uczy nasz Papież – własnym przykładem. A jak wiadomo verba docent, exempla trahunt… Przeczytajmy z uwagą!
Radio Vaticana 22/11/2011
Papieski ceremoniarz: dbałość o szczegóły w liturgii pomaga w spotkaniu z Bogiem
Papież przywiązuje wielką wagę do szczegółów w liturgii. To bowiem dzięki nim Msza staje się prawdziwą rozmową z naszym Panem – powiedział papieski ceremoniarz w wywiadzie dla agencji CNA.
Benedykt XVI często powtarza, że liturgia to najdoskonalsza adoracja – wspomina ks. Guido Marini. Dlatego tak ważne miejsce zajmuje w jego Mszy krucyfiks. W czasie konsekracji oczy i serca wszystkich powinny być zwrócone na krzyż, na Tego, który stanowi centrum liturgii. W ten sposób odnawia się Jego zbawcza ofiara miłości – wyjaśnił ks. Marini.
Papieski ceremoniarz zaznaczył, że liturgia składa się z małych rzeczy i dlatego dbałość o szczegóły jest tak ważna.
Klękanie przy przyjmowaniu Komunii czy zachowanie ciszy i skupienia wzmacnia w wiernych postawę adoracji i pozwala im doświadczyć Boga – dodał mistrz papieskich ceremonii liturgicznych w wywiadzie dla amerykańskiej agencji.

Przyjmować Dar największy klęcząc !
Wszyscy Święci klękali przed Panem Bogiem!
Cóż za wspaniała szkoła szacunku, czci i miłości wobec Nieskończonego Majestatu Boga!
Św. Jan Maria Vianney godzinami klęczał przed Panem Jezusem utajonym w Najświętszym Sakramencie. Mówił: „Boże mój, jakaż radość dla chrześcijanina, który wstaje od balasek po komunii i całe niebo niesie w swoim sercu”.
Skoro chrześcijanin „wstaje od balasek”, to znaczy, że przed chwilą tu oto klęczał przy balaskach przyjmując Dar największy: Pana Jezusa utajonego w Najświętszym Sakramencie.
Szaleństwo pogardy dla postawy klęczącej postępuje i nadal zatruwa polską ziemię. Dzisiaj dotarł do mnie kolejny sygnał. Tym razem z diecezji warszawsko-praskiej, gdzie w pewnej parafii ksiądz maltretuje starsze osoby odgrażając się, że nie będzie udzielał Komunii Świętej tym, którzy klęczą.
To jest podkopywanie najgłębszych fundamentów polskiej i rzymskokatolickiej kultury. Destrukcja Kościoła. Krzywda dla ludzi. Co najważniejsze: zniewaga Pana Jezusa.
Kapłan powinien uczyć ludzi najwyższego szacunku i czci dla Najświętszego Sakramentu.
Zaszczytny i nieusuwalny obowiązek kapłana!
Czy mamy takich pasterzy, którzy uczą nas najwyższego szacunku i czci dla Najświętszego Sakramentu? Kto dzisiaj naucza i głosi kazania na ten temat?
Tym, którzy bałamucą nasz naród, twierdząc, że sprawa klękania przed Panem Bogiem jest kwestią drugorzędną, trzeba łopatologicznie przypomnieć słowa Kardynała Josepha Ratzingera: „Liturgia chrześcijańska (…) zgina kolana przed ukrzyżowanym i wywyższonym Panem. To właśnie jestcentrum rzeczywistej kultury – kultury prawdy” (Duch liturgii)!
W tym samym dziele pisał:
„Gest cielesny jest jako taki nośnikiem duchowego sensu – adoracji, bez której sam gest byłby bezsensowny. Akt duchowy musi się ze swej istoty i ze względu na cielesno-duchową jedność człowieka wyrazić koniecznie w geście ciała. Obydwa te aspekty dlatego są w tym jednym słowie tak mocno ze sobą stopione, gdyż przynależą do siebie w perspektywie wewnętrznej. Tam, gdzie klęczenie to czysta zewnętrzność, zwykły akt zewnętrzny, tam staje się ono bezsensowne; jednakże także tam, gdzie ktoś próbuje ograniczyć adorację do sfery czysto duchowej, nie ucieleśniając jej, tam akt adoracji gaśnie, bo czysta duchowość nie odpowiada istocie człowieka. Adoracja jest jednym z tych zasadniczych aktów, które dotyczą całego człowieka. Stąd w obecności Boga żywego nie wolno porzucić gestu ugięcia kolan”.
Książkę Duch liturgii Kardynała Josepha Ratzingera trzeba przeczytać trzy razy, aby być przygotowanym do merytorycznych wypowiedzi na powyższy temat. Kompetentna refleksja głowę rozjaśnia, uczy myślenia katolickiego. Rozjaśnia mroki ignorancji. Uczy zginać kolana przed Panem Bogiem.
....