Jeśli będziesz ciągle rozważał swoje grzechy, nic na świecie nie pozwoli ci się chełpić. Bowiem tylko grzech jest hańbą, niestety niewielu jednak uważa, że trzeba się go wstydzić.
Nie grzesz,ufając Bożemu miłosierdziu, ani nie rozpaczaj z powodu popełnionego grzechu, lękając się sprawiedliwości. Lękaj się sprawiedliwości Bożej raczej przed popełnieniem grzechu i miej nadzieję na Jego miłosierdzie po popełnieniu grzechu.
Nie wystarczy, że uznasz swój grzech, konieczna jest poprawa. Ludzką rzeczą jest zgrzeszyć,trwać natomiast w grzechu to rzecz diabelska. Trudno wyobrazić sobie Boże przebaczenie bez nawrócenia grzesznika. Bóg przebacza ci grzech, nie może jednak przebaczyć woli popełnienia grzechu.„We wszystkich swoich sprawach pamiętaj o końcu, a nigdy nie zgrzeszysz" (Syr 7,36)-Umarłeś z Chrystusem dla grzechu, nie możesz nadal żyć w nim (Rz 6,1-11) . Wspomnienie twych win powinno prowadzić cię do skruchy. Dopóki masz czas, opłakuj swoje grzechy i nie pomnażaj czynów, z powodu których musiałbyś płakać. Twoje grzechy powinny zawsze stać ci przed oczyma, dopóki ich nie zgładzisz żalem i gorzkimi łzami. Grzech jest jedynym złem, które można uzdrowić łzami.
