In the Footsteps of Saint Louis-Marie Grignion de Montfort. Louis-Marie Grignion de Montfort (Montfort-sur-Meu, 31 januari 1673 - Saint-Laurent-sur-Sèvre, 28 april 1716) was een Frans katholiek …Verder
In the Footsteps of Saint Louis-Marie Grignion de Montfort.
Louis-Marie Grignion de Montfort (Montfort-sur-Meu, 31 januari 1673 - Saint-Laurent-sur-Sèvre, 28 april 1716) was een Frans katholiek priester en ordestichter.
Louis-Marie was de zoon van Jean-Baptiste Grignion en Jeanne Robert. Hij was het oudste overlevende kind uit een groot gezin.
Op zijn twaalfde jaar ging hij naar de Jezuïetenschool te Rennes. Hier werd hij beïnvloed door Abbé Julien Bellier, die hem het enthousiasme voor missioneringsarbeid bijbracht, en enkele andere priesters die hem enthousiast maakten voor de Mariadevotie. In 1693 ging hij te voet naar Parijs om theologie te gaan studeren op het seminarie van Saint-Sulpice. Naar men beweert, zou hij onderweg zijn reisgeld aan de armen hebben gegeven en zijn kleren met die van bedelaars hebben verwisseld. Ook zou hij een eed gezworen hebben om voortaan slechts van aalmoezen te leven. Eerst volgde hij colleges aan de Sorbonne, en hij leidde een arm bestaan, nog aangevuld met penitenties, zodat hij ziek werd. In 1695 begon hij eindelijk op klein-Saint-Sulpice, een seminarie speciaal voor arme studenten ingericht. In 1700 werd hij tot priester werd gewijd. Vrij snel daarna werd hij pastoor van de Saint-Clément parochie te Nantes. Hij wilde echter prediken onder de armen. Op verzoek van Madame de Montespan kwam hij naar Poitiers om er aalmoezenier te worden in het Hôpital Général, wat geen ziekenhuis was maar een plaats waar arme bedelaars gevangen werden gezet. Hij kreeg waarschijnlijk ruzie met de leiding en vertrok in 1703 naar Parijs. Het jaar daarop kwam hij in een team van aalmoezeniers te werken in het Hôpital de la Salpêtrière, het door Vincentius a Paulo opgezette ziekenhuis, maar werd na enkele weken al ontslagen vanwege een ons onbekende reden. Ook zijn meeste vroegere vrienden verstootten hem, vermoedelijk vanwege zijn tamelijk extreme toewijding en zijn oproep aan de meer gematigden om hem op deze weg te volgen. Hij leefde een jaar in een vervallen onderkomen in Parijs, zonder duidelijke bestemming en zonder vrienden. Toen kreeg hij de boodschap vanuit Poitiers om terug te komen, en hij werd directeur van het Hôpital Général. Hij ontmoette Marie-Louise Trichet, die ook in het hospitaal kwam werken. Bij haar voegde zich Catherine Brunet, en dit tweetal vormde de eerste aanzet tot de congregatie van de Dochters van Wijsheid. De hervormingen die hij voorstond, maakten echter dat zowel de bisschop als Marie-Louise Trichet hem verzochten zijn post te verlaten. Toen begon hij missioneringsarbeid in de omgeving van Poitiers, en velen werden aangetrokken door de levendige rituelen en processies, en het ritueel van de vernieuwing van de doopbeloften, dat hij invoerde. Dit alles leidde er toe dat het hem in 1706 werd verboden om nog langer in het bisdom Poitiers te preken.
Toen ging hij naar Paus Clemens XI in Rome, waarvan hij de opdracht kreeg om missioneringsarbeid in Frankrijk te doen, waarop hij naar de Mont-Saint-Michel vertrok. Hij voegde zich bij het team van pater Jean Leuduger te Dinan, dat in Bretagne missioneringsarbeid deed. Na enkele maanden echter vertrok hij, samen met twee lekenbroeders, uit dit team. In 1708 vertrok hij naar het bisdom Nantes, waar hij succesvolle missioneringsarbeid verrichtte en bekend werd. Hij wenste ook materiële aandenkens aan zijn missioneringsarbeid op te richten, zoals missiekruisen. In Pontchâteau, werd met duizenden mensen een reusachtige Calvarieberg gebouwd. Op de avond voordat de bisschop deze zou inzegenen kwam het bevel van de koning om de Calvarieberg te slopen, waarop de bisschop van de inzegening afzag. Enkele dagen later werd het Louis-Marie verboden om nog langer in het bisdom Nantes te preken. Hij werd echter uitgenodigd door de bisschop van La Rochelle en in 1711 trok hij daarheen. Hij preekte in La Rochelle en Luçon, in de Vendée. Hier werkte hij tot zijn dood en schreef ook nog enkele werken over Mariadevotie, en enkele hymnen. Ook schreef hij de regels voor het op te richten Gezelschap van Maria (Compagnie de Marie) op, beter bekend als Montfortanen, en voor de Dochters van Wijsheid. Af en toe trok hij zich terug op een rustige plaats. Hij bestreed in de Vendée de zogeheten ketterij, zoals Calvinisme en Jansenisme, en men beweert dat het aan zijn ijver te danken was dat de Vendée vrij van ketters zou zijn gebleven. Hij kon weinig leden voor zijn Compagnie de Marie werven, op het eind van zijn leven had hij twee priesters en een aantal lekenbroeders om zich heen verzameld. Hoewel hij gesteund werd door de bisschop van La Rochelle had hij ook vele vijanden en er werd zelfs een aanslag op zijn leven gepleegd. Hij startte onderwijs voor armen en riep ook Trichet en Brunet naar La Rochelle, waarop de congregatie van Dochters der Wijsheid een feit werd. De mannelijke volgelingen trokken, na Louis-Marie's dood in 1716, naar Saint-Pompain en vormden de kern van de latere Montfortanen. Vele jaren later splitsten zich daar de Broeders van Sint-Gabriël van af.
De heilige Luis-Marie heeft veel geschreven over Maria. Zijn bekendste geschrift is 'de verhandeling van de Ware Godsvrucht tot de Heilige Maagd Maria.' Het heeft veel heiligen en pausen geïnspireerd zoals de heilige paus Johannes Paulus II en de zalige Edward Poppe
Een belangrijk thema in dat geschrift is de toewijding van zichzelf aan Jezus dóór Maria. [1] De heilige Luis-Marie zegt daarover dat het toewijden van zichzelf aan Jezus door de handen van Maria de volmaaktste toewijding aan Jezus is.
Louis-Marie Grignion de Montfort werd in 1888 zalig en in 1947 door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Louis-Marie Grignion de Montfort (Montfort-sur-Meu, 31 januari 1673 - Saint-Laurent-sur-Sèvre, 28 april 1716) was een Frans katholiek priester en ordestichter.
Louis-Marie was de zoon van Jean-Baptiste Grignion en Jeanne Robert. Hij was het oudste overlevende kind uit een groot gezin.
Op zijn twaalfde jaar ging hij naar de Jezuïetenschool te Rennes. Hier werd hij beïnvloed door Abbé Julien Bellier, die hem het enthousiasme voor missioneringsarbeid bijbracht, en enkele andere priesters die hem enthousiast maakten voor de Mariadevotie. In 1693 ging hij te voet naar Parijs om theologie te gaan studeren op het seminarie van Saint-Sulpice. Naar men beweert, zou hij onderweg zijn reisgeld aan de armen hebben gegeven en zijn kleren met die van bedelaars hebben verwisseld. Ook zou hij een eed gezworen hebben om voortaan slechts van aalmoezen te leven. Eerst volgde hij colleges aan de Sorbonne, en hij leidde een arm bestaan, nog aangevuld met penitenties, zodat hij ziek werd. In 1695 begon hij eindelijk op klein-Saint-Sulpice, een seminarie speciaal voor arme studenten ingericht. In 1700 werd hij tot priester werd gewijd. Vrij snel daarna werd hij pastoor van de Saint-Clément parochie te Nantes. Hij wilde echter prediken onder de armen. Op verzoek van Madame de Montespan kwam hij naar Poitiers om er aalmoezenier te worden in het Hôpital Général, wat geen ziekenhuis was maar een plaats waar arme bedelaars gevangen werden gezet. Hij kreeg waarschijnlijk ruzie met de leiding en vertrok in 1703 naar Parijs. Het jaar daarop kwam hij in een team van aalmoezeniers te werken in het Hôpital de la Salpêtrière, het door Vincentius a Paulo opgezette ziekenhuis, maar werd na enkele weken al ontslagen vanwege een ons onbekende reden. Ook zijn meeste vroegere vrienden verstootten hem, vermoedelijk vanwege zijn tamelijk extreme toewijding en zijn oproep aan de meer gematigden om hem op deze weg te volgen. Hij leefde een jaar in een vervallen onderkomen in Parijs, zonder duidelijke bestemming en zonder vrienden. Toen kreeg hij de boodschap vanuit Poitiers om terug te komen, en hij werd directeur van het Hôpital Général. Hij ontmoette Marie-Louise Trichet, die ook in het hospitaal kwam werken. Bij haar voegde zich Catherine Brunet, en dit tweetal vormde de eerste aanzet tot de congregatie van de Dochters van Wijsheid. De hervormingen die hij voorstond, maakten echter dat zowel de bisschop als Marie-Louise Trichet hem verzochten zijn post te verlaten. Toen begon hij missioneringsarbeid in de omgeving van Poitiers, en velen werden aangetrokken door de levendige rituelen en processies, en het ritueel van de vernieuwing van de doopbeloften, dat hij invoerde. Dit alles leidde er toe dat het hem in 1706 werd verboden om nog langer in het bisdom Poitiers te preken.
Toen ging hij naar Paus Clemens XI in Rome, waarvan hij de opdracht kreeg om missioneringsarbeid in Frankrijk te doen, waarop hij naar de Mont-Saint-Michel vertrok. Hij voegde zich bij het team van pater Jean Leuduger te Dinan, dat in Bretagne missioneringsarbeid deed. Na enkele maanden echter vertrok hij, samen met twee lekenbroeders, uit dit team. In 1708 vertrok hij naar het bisdom Nantes, waar hij succesvolle missioneringsarbeid verrichtte en bekend werd. Hij wenste ook materiële aandenkens aan zijn missioneringsarbeid op te richten, zoals missiekruisen. In Pontchâteau, werd met duizenden mensen een reusachtige Calvarieberg gebouwd. Op de avond voordat de bisschop deze zou inzegenen kwam het bevel van de koning om de Calvarieberg te slopen, waarop de bisschop van de inzegening afzag. Enkele dagen later werd het Louis-Marie verboden om nog langer in het bisdom Nantes te preken. Hij werd echter uitgenodigd door de bisschop van La Rochelle en in 1711 trok hij daarheen. Hij preekte in La Rochelle en Luçon, in de Vendée. Hier werkte hij tot zijn dood en schreef ook nog enkele werken over Mariadevotie, en enkele hymnen. Ook schreef hij de regels voor het op te richten Gezelschap van Maria (Compagnie de Marie) op, beter bekend als Montfortanen, en voor de Dochters van Wijsheid. Af en toe trok hij zich terug op een rustige plaats. Hij bestreed in de Vendée de zogeheten ketterij, zoals Calvinisme en Jansenisme, en men beweert dat het aan zijn ijver te danken was dat de Vendée vrij van ketters zou zijn gebleven. Hij kon weinig leden voor zijn Compagnie de Marie werven, op het eind van zijn leven had hij twee priesters en een aantal lekenbroeders om zich heen verzameld. Hoewel hij gesteund werd door de bisschop van La Rochelle had hij ook vele vijanden en er werd zelfs een aanslag op zijn leven gepleegd. Hij startte onderwijs voor armen en riep ook Trichet en Brunet naar La Rochelle, waarop de congregatie van Dochters der Wijsheid een feit werd. De mannelijke volgelingen trokken, na Louis-Marie's dood in 1716, naar Saint-Pompain en vormden de kern van de latere Montfortanen. Vele jaren later splitsten zich daar de Broeders van Sint-Gabriël van af.
De heilige Luis-Marie heeft veel geschreven over Maria. Zijn bekendste geschrift is 'de verhandeling van de Ware Godsvrucht tot de Heilige Maagd Maria.' Het heeft veel heiligen en pausen geïnspireerd zoals de heilige paus Johannes Paulus II en de zalige Edward Poppe
Een belangrijk thema in dat geschrift is de toewijding van zichzelf aan Jezus dóór Maria. [1] De heilige Luis-Marie zegt daarover dat het toewijden van zichzelf aan Jezus door de handen van Maria de volmaaktste toewijding aan Jezus is.
Louis-Marie Grignion de Montfort werd in 1888 zalig en in 1947 door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
parangutirimicuaro deelt dit
- Melden
Delen verwijderen
In the Footsteps of Saint Louis-Marie Grignion de Montfort.
parangutirimicuaro
- Melden
Verander commentaar
Verwijder commentaar
St. Louis de Montfort
Priest (1673 - 1716)
Saint Louis-Marie Grignion de Montfort (31 January 1673 – 28 April 1716) was a French Roman Catholic priest and confessor. He was known in his time as a preacher and was made a missionary apostolic by Pope Clement XI. He was born in Montfort-sur-Meu, the eldest surviving child of eighteen born to Jean-Baptiste and Jeanne Robert Grignion. His father was a …Verder
St. Louis de Montfort
Priest (1673 - 1716)
Saint Louis-Marie Grignion de Montfort (31 January 1673 – 28 April 1716) was a French Roman Catholic priest and confessor. He was known in his time as a preacher and was made a missionary apostolic by Pope Clement XI. He was born in Montfort-sur-Meu, the eldest surviving child of eighteen born to Jean-Baptiste and Jeanne Robert Grignion. His father was a notary. Louis-Marie passed most of his infancy and early childhood in Iffendic, a few kilometers from Montfort, where his father had bought a farm. At the age of 12, he entered the Jesuit College of St. Thomas Becket in Rennes, where his uncle was a parish priest. He was then given the opportunity, through a benefactor, to go to Paris to study at the renowned Seminary of Saint-Sulpice. When he arrived in Paris, it was to find that his benefactor had not provided enough money for him, so he lodged in a succession of boarding houses, living among the very poor, in the meantime attending lectures in theology. After less than two years, he became very ill and had to be hospitalized.
He was ordained a priest in June 1700, and assigned to Nantes. His letters of this period show that he felt frustrated from the lack of opportunity to preach as he felt he was called to do. He considered various options, even that of becoming a hermit, but the conviction that he was called to "preach missions to the poor" increased. In November 1700, he joined the Third Order of the Dominicans and asked permission not only to preach the rosary, but to also form rosary confraternities. The same month, he wrote: "I am continually asking in my prayers for a poor and small company of good priests to preach missions and retreats under the standard and protection of the Blessed Virgin." This initial thought eventually led to the formation of the Company of Mary.
The bishop of La Rochelle invited him to open a school in his diocese. Montfort enlisted the help of his follower Marie Louise Trichet who was then running the General Hospital in Poitiers. In 1715, Marie Louise and Catherine Brunet left Poitiers for La Rochelle to open the school there; and in a short time it had 400 students. On August 22, 1715, Blessed Marie Louise Trichet and Catherine Brunet, along with Marie Valleau and Marie Régnier from La Rochelle, received the approbation of Bishop de Champflour of La Rochelle to perform their religious profession under the direction of Montfort. At the ceremony, Montfort told them: "Call yourselves the Daughters of Wisdom, for the teaching of children and the care of the poor." The Daughters of Wisdom grew into an international organization and the placing of Montfort's founders statue in Saint Peter's Basilica was based on that organization.
As well as preaching, Montfort found time to write a number of books that became classic Catholic titles and influenced several popes. Montfort is known for his particular devotion to the Blessed Virgin Mary and the practice of praying the Rosary. Montfort is considered as one of the early writers in the field of Mariology. His most notable works regarding Marian devotions are contained in The Secret of Mary and True Devotion to Mary.
Pope Pius XII canonized Louis de Montfort on July 20, 1947. He intercedes for causes related to his life, love and works. Like St. Joseph, he is an unfailing intercessor; and will enkindle love and devotion to the Blessed Virgin Mary.
Priest (1673 - 1716)
Saint Louis-Marie Grignion de Montfort (31 January 1673 – 28 April 1716) was a French Roman Catholic priest and confessor. He was known in his time as a preacher and was made a missionary apostolic by Pope Clement XI. He was born in Montfort-sur-Meu, the eldest surviving child of eighteen born to Jean-Baptiste and Jeanne Robert Grignion. His father was a notary. Louis-Marie passed most of his infancy and early childhood in Iffendic, a few kilometers from Montfort, where his father had bought a farm. At the age of 12, he entered the Jesuit College of St. Thomas Becket in Rennes, where his uncle was a parish priest. He was then given the opportunity, through a benefactor, to go to Paris to study at the renowned Seminary of Saint-Sulpice. When he arrived in Paris, it was to find that his benefactor had not provided enough money for him, so he lodged in a succession of boarding houses, living among the very poor, in the meantime attending lectures in theology. After less than two years, he became very ill and had to be hospitalized.
He was ordained a priest in June 1700, and assigned to Nantes. His letters of this period show that he felt frustrated from the lack of opportunity to preach as he felt he was called to do. He considered various options, even that of becoming a hermit, but the conviction that he was called to "preach missions to the poor" increased. In November 1700, he joined the Third Order of the Dominicans and asked permission not only to preach the rosary, but to also form rosary confraternities. The same month, he wrote: "I am continually asking in my prayers for a poor and small company of good priests to preach missions and retreats under the standard and protection of the Blessed Virgin." This initial thought eventually led to the formation of the Company of Mary.
The bishop of La Rochelle invited him to open a school in his diocese. Montfort enlisted the help of his follower Marie Louise Trichet who was then running the General Hospital in Poitiers. In 1715, Marie Louise and Catherine Brunet left Poitiers for La Rochelle to open the school there; and in a short time it had 400 students. On August 22, 1715, Blessed Marie Louise Trichet and Catherine Brunet, along with Marie Valleau and Marie Régnier from La Rochelle, received the approbation of Bishop de Champflour of La Rochelle to perform their religious profession under the direction of Montfort. At the ceremony, Montfort told them: "Call yourselves the Daughters of Wisdom, for the teaching of children and the care of the poor." The Daughters of Wisdom grew into an international organization and the placing of Montfort's founders statue in Saint Peter's Basilica was based on that organization.
As well as preaching, Montfort found time to write a number of books that became classic Catholic titles and influenced several popes. Montfort is known for his particular devotion to the Blessed Virgin Mary and the practice of praying the Rosary. Montfort is considered as one of the early writers in the field of Mariology. His most notable works regarding Marian devotions are contained in The Secret of Mary and True Devotion to Mary.
Pope Pius XII canonized Louis de Montfort on July 20, 1947. He intercedes for causes related to his life, love and works. Like St. Joseph, he is an unfailing intercessor; and will enkindle love and devotion to the Blessed Virgin Mary.