Przegrane wybory czy zwiastun zwycięstwa?

Stawiam na to drugie i to na stówę. WIELKIE, BEZPRECEDENSOWE FAŁSZERSTWO WYBORCZE NA NIESPOTYKANĄ SKALĘ W OFICJALNYCH SYSTEMACH DEMOKRATYCZNYCH!!! - i TO MA BYĆ zwycięstwo??? Kogo? NASZE – POLAKÓW. Już wyjaśniam – najpierw smutny fakt fałszerstwa. Oczywiście fałszerstwo wyborcze dotyczy nowej partii: „Polska Jest Jedna”. Pierwszym fałszerstwem była totalna blokada medialna tej partii – w normalnym kraju, nawet nie w pełni demokratycznym, jakoś tam byle jak demokratycznym, byłoby to wystarczające by unieważnić wybory (wielu moich znajomych, szczególnie starsze pokolenie po wyborach było zdziwionych, że takie coś jak PJJ istnieje). Potem sfałszowano sondaże wyborcze, - to łatwe dla fałszerzy – nikt tego nie kontroluje. Były jednak niezależne ankiety, które podawały zupełnie inny wynik wyborów. Jedna dawała nawet prawie 50% na PJJ!!!! Realnie nawet jeśli nie połowa, to wygląda na to, że PJJ było na pierwszym miejscu! Resztę dokonano zliczając głosy np. unieważniając głosy oddane na PJJ, dezinformując w lokalach wyborczych o tym, że partia rzekomo nie istnieje…. Trafiają te fałszerstwa do prokuratury – i co dalej? Rozpacz? Nie!!! Całkowite, na bezczelnego fałszerstwo ujawnia, że aktualnie trzymający stery „Saul” trzęsie portkami i rzuca włócznią w namaszczonego przez Samuela Dawida. Potem pewnie będzie właściwego (bo królem jest ten, kogo Bóg wybiera, a nie ludzie) – nowego króla Polski – ścigał i prześladował. Ale czyż Dawid (ze Starego Testamentu, dla tych, co jeszcze się nie skapnęli w analogii) nie był królem Izraela, gdy władzę bezprawnie (bo została mu przez Boga odebrana) dzierżył nadal Saul? Był królem – prześladowanym, ukrywającym się. Politycznie był nikim, ale lud wyczuwał, że jest królem. I nowa analogia. Krzyż – królewski Krzyż. Król Dawid, zanim został wygodnie – politycznie królem przeszedł prawdziwą drogę krzyżową. Potem przyszło wielkie zwycięstwo. Teraz też tak jest i będzie. Imiennie – pan Piech jest i będzie jeszcze bardziej prześladowany, ale już jest królem (czy wg nowoczesnego języka – prezydentem). Jednak na ucztę, na odczuwalne, widoczne zwycięstwo musimy poczekać. Ale już widać jak wyłania się nowa – IV Rzeczpospolita. Już ma swoje polityczne struktury – prześladowane, odrzucane, a zapewne w najbliższej przyszłości wręcz ukrywające się w podziemiu. Wiem, większości z was czytających nie przekonałem do mojego optymizmu i wielu nie przekonam. Ale jest jeszcze coś, co powinno wzbudzać radość – największa perła – as w rękawie. Otóż kiedyś czytając dzieła – wizje Rozalki Celakówny posmutniałem, bo jest wyraźny warunek do spełnienia chwalebnej Intronizacji Jezusa Chrystusa na Króla Polski – jest nim decyzja władz politycznych i kościelnych. Ani władze świeckie nie nadawały się kompletnie do decyzji przekazania władzy Panu Jezusowi, ani kościelne… Mija właśnie jedenaście lat, jak to Episkopat Polski wystosował list pasterski na Uroczystość Chrystusa Króla (w 2012r) w którym na całość rozprawił się z dziełem Intronizacji… I tak sobie myślałem, że po ludzku nie ma szans. A tu obudziła się nadzieja. Przecież Pan Jezus nie domaga się, by władza miała piękne garnitury, zasiadała na Wiejskiej, by byli to narzuceni przecież de facto przez obcych – UE i inne obrzydliwe struktury, by byli to ludzie na wysokich stanowiskach zdobytych przez oszustwa właśnie np. wyborcze. Bóg nie patrzy jak my i pokazał Samuelowi, że to ten najmłodszy, który pasie owce (czyli takie byle co, nie warte uwagi i zaproszenia do TV na prezencję wyborczą) jest rudy (czyli ma poglądy i barwy nie zgadzające się z bezPrawiem i nieSprawiedliwością i kolorami tęczowymi) jest właściwym kandydatem na króla. U Celakówny jest, że wszystkie po kolei rządy nie będą się nadawać – i tak jest i myślę, że być może stać się z formacją Piecha, nawet jeśli namacalnie dojdzie do władzy. Ale z tym ostatnim jest WIELKA nadzieja – bo może on przekazać pałeczkę właściwemu Królowi – Panu nad pany. I jestem pewien, że tak się stanie. Nie rozwijam tematu, co do władz kościelnych – ale powyższa sprawa władzy świeckiej tak mocno na plus mnie poruszyła, że mam pewność, że Pan Bóg uczyni cuda w Polsce także odnośnie władzy kościelnej!