GWIAZDA 10 Woli Bożej! Dzisiejsza Niedziela Wdzięczności każe mi BOGU podziękować za POZNANIE I PUBLIKOWANIE NAUKI PRAWDY O BOSKIEJ WOLI JEZUSA CHRYSTUSA, co uważam za DAR NIEOCENIONY ZBAWICIELA! Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 17, 11-19) Wiara uzdrowionego cudzoziemca i jego wdzięczność godna Woli Bożej!
Zdarzyło się, że Jezus, zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!» Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: «Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?» Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła». Oto słowo Pańskie.
Komentarz : free.fr/Luiza.htm
Odpowiedź jest natychmiastowa i spektakularna: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» (Łk 17,14). Ten, który jest Panem, okazuje swoją moc, gdyż «gdy szli, zostali oczyszczeni» (Łk 17,14). To pokazuje nam, że miara cudów Chrystusa jest dokładnie miarą naszej wiary i zaufania Bogu. Cóż my, nędzne stworzenia, możemy wobec Boga uczynić poza ufaniem Mu? Lecz ma to być wiara aktywna, która nas popycha do przestrzegania Bożych wskazówek. Wystarczy minimalny rozsądek, aby zrozumieć, że «nic nie jest zbyt trudne do uwierzenia, jeśli dotyczy Tego, dla którego nic nie jest trudne do zrobienia» (Święty J. H. Newman). Jeśli więc nie widzimy cudów, to dlatego, że zbyt mało “zobowiązujemy” Pana naszym małym zaufaniem i poddawaniem się Jego woli. Święty Jan Chryzostom powiedział, «niewiele wiary może wiele». A jako ukoronowanie zaufania Panu przychodzi niezmierzona radość i wdzięczność: i rzeczywiście, «jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu» (Łk 17,15-16). Lecz..., jaka szkoda! Spośród dziesięciu cudownie uzdrowionych powrócił tylko jeden. Jak jesteśmy niewdzięczni, kiedy z taką łatwością zapominamy, że wszystko otrzymujemy od Boga i wszystko Mu zawdzięczamy! Uczyńmy pretekst zobowiązania okazując Bogu nasze zaufanie i wdzięczność.
PICCARRETA