Św Ludwik IX – monarcha z Bożej łaski 25 sierpnia
Urodził się w Poissy, gdzie został ochrzczony w pałacowej kaplicy. Wspominał później to miejsce z sentymentem, nazywając się nawet Ludwikiem z Poissy, ponieważ tam otrzymał niezbywalną na wieki godność chrześcijanina. Nad wychowaniem następcy tronu czuwała matka, która też po śmierci ojca sprawowała rządy regencyjne, zanim Ludwik osiągnął pełnoletniość. Za panowania Ludwika VIII tron francuski stał się dziedziczny, a pierwszy jego sukcesor od momentu przejęcia pełni władzy zaczął wdrażać szereg reform, które ugruntowały wielkość i znaczenie monarchii.
Wyniósł prestiż monarchii Kapetyngów na szczyt
Ludwik IX umiał pogodzić potrzebę wzmocnienia władzy królewskiej z zapewnieniem pomyślności i zadowolenia swoim poddanym. Rzadka ta u rządzących sztuka sprawiła, iż pomazaniec Boży odbierał należytą swej godności cześć i miał ręce nieskrępowane przez samowolę możnych a małodusznych panów. Przeprowadził on ujednolicenie systemu monetarnego, reformę administracji i sądownictwa. Umiał dochodzić sprawiedliwości przy użyciu oręża, gdy zachodziła taka potrzeba, ale jednocześnie zasłynął jako monarcha rozsiewający pokój między panującymi – proszono go o mediacje międzypaństwowe, godził swych zwaśnionych wasali i zażegnywał spory terytorialne między Francją a Hiszpanią i Anglią.
Dzięki skutecznej egzekucji praw lennych i wspieraniu wzrostu gospodarczego powiększył znacznie skarb państwa, zapewniając przy tym możliwość rozwoju stanowi szlacheckiemu przez przywileje, a godziwe warunki życia stanom niższym. Osobiście bądź przez pełnomocników dbał o zachowanie uczciwości w stosunkach feudalnych, karząc nadużycia i wypłacając odszkodowania. Sprawiedliwość za panowania świętego monarchy nie była pustym sloganem. Kiedy na przykład jeden z panów zabił samowolnie kilku swoich chłopów, król uwięził go, nałożył na niego grzywnę i zarządził konfiskatę części majątku.
Rozwój kraju to również rozwój jego kultury duchowej i intelektualnej. Ludwik obok szeregu innych fundacji kościelnych, dokończył rozpoczętą w XII wieku przez biskupa Surgera przebudowę bazyliki Saint Denis w stylu gotyckim. Pragnął on, aby rozwijało się tam duchowe centrum Francji i trwała nekropolia królewska (dopiero barbarzyństwo wielkiej rewolucji zerwało jej ciągłość, dopuszczając się przy tym profanacji doczesnych szczątków monarchów). Z osobą Ludwika IX związana jest fundacja uniwersytetu paryskiego, który wziął nazwę od królewskiego kapelana Roberta de Sorbon. Święty powołał także komisję sprawiedliwości (parliament), z której rozwinął się parlament królewski – zaczątek Stanów Generalnych. Do obrad władca dopuszczał również mieszczan i chłopów, co było ewenementem w ówczesnych realiach politycznych.
Devotio regis – perła duchowa w królewskiej szacie
Kronikarze opisują Luwika jako mężczyznę wysokiego, smukłego, o przyjemnej powierzchowności, anielskiej twarzy i ujmującym usposobieniu. Był obdarzony poczuciem humoru, śmiał się dużo, lecz bywał też impulsywny. Wiele ciekawych szczegółów z jego życia zachowało się dzięki dziełu Czyny świętego Ludwika IX króla Francji Jeana de Joinville, przyjaciela i bliskiego współpracownika królewskiego. Odnajdujemy tam wiele rysów charakterystycznych dla człowieka, który, choć został postawiony niemal na szczycie ziemskiej hierarchii (nad sobą miał tylko papieża i cesarza), prowadził życie dogłębnie przeniknięte łaską płynącą z praktyk Boskiej religii. Był tercjarzem franciszkańskim, a pod skromnym odzieniem..... Ludwik IX Święty – monarcha z Bożej łaski