Fałsz zuchwały! -ks.Jacek Bałemba SDB- TRADYCJA KATOLICKA
26 stycznia 2022 ·
Od dziesięcioleci krzewi się określenia: „Dzień judaizmu w Kościele katolickim” oraz „Dzień islamu w Kościele katolickim”. Te określenia to fałsz zuchwały!
W rzeczywistości Kościół Katolicki i wiara katolicka nie mają nic wspólnego z tymi określeniami. Kościół Katolicki i wiara katolicka nie mają nic wspólnego z inicjatywami, treściami i wydarzeniami, związanymi z tymi określeniami.
Prawowity katolicki papież Pius XI w encyklice Mortálium ánimos przestrzega katolików przed brataniem się z innowiercami. Naucza:
„(…) wielu ludzi pragnie, by w imię tego braterstwa, które obejmuje wszystkich, rozmaite narody coraz to ściślej się zespoliły.
Coś całkiem podobnego pragną pewne koła wytworzyć w zakresie porządku, ustanowionego przez Chrystusa Pana Nowym Testamentem. Wychodzą z założenia, dla nich nie ulegającego wątpliwości, że bardzo rzadko tylko znajdzie się człowiek, który by nie miał w sobie uczucia religijnego, widocznie żywią nadzieję, że mimo wszystkich różnic zapatrywań religijnych, nietrudno będzie, by ludzie przez wyznawanie niektórych zasad wiary, jako pewnego rodzaju wspólnej podstawy życia religijnego, w braterstwie się zjednali. W tym celu urządzają zjazdy, zebrania i odczyty z nieprzeciętnym udziałem słuchaczy i zapraszają na nie dla omówienia tej sprawy wszystkich, bez różnicy, pogan wszystkich odcieni, jak i chrześcijan, ba, nawet tych, którzy – niestety – odpadli od Chrystusa, lub też uporczywie przeciwstawiają się Jego Boskiej naturze i posłannictwu. Katolicy nie mogą żadnym paktowaniem pochwalić takich usiłowań, ponieważ one polegają na błędnym zapatrywaniu, że wszystkie religie są mniej lub więcej dobre i chwalebne, o ile, że one w równy sposób, chociaż w różnej formie, ujawniają i wyrażają nasz przyrodzony zmysł, który nas pociąga do Boga i do wiernego uznania Jego panowania. Wyznawcy tej idei nie tylko są w błędzie i łudzą się, lecz odstępują również od prawdziwej wiary, wypaczając jej pojęcie i wpadając krok po kroku w naturalizm i ateizm. Z tego jasno wynika, że od religii przez Boga nam objawionej, odstępuje zupełnie ten, ktokolwiek podobne idee i usiłowania popiera”.
Dwie encykliki prawowitych katolickich papieży – Leona XIII, Sátis cógnitum oraz Piusa XI, Mortálium ánimos – zawierają katolicką naukę o jedności Kościoła i o odniesieniu do tych, którzy pozostają poza jedynym Kościołem Chrystusowym – Kościołem Katolickim. W świetle katolickiej doktryny jasno widać fałszywość krzewionego od dziesięcioleci „ekumenizmu”.
Encykliki należą do najważniejszych treści naszej Biblioteki ’58.
Uważna, niespieszna i wielokrotna lektura okaże się dla nas zbawienna, przysparzając nam kompetencji w jednej z najbardziej palących kwestii – dziedzinie życia Kościoła, którą poddano daleko idącej niekatolickiej zmianie.
W świetle nauczania prawowitych katolickich papieży ujawnia się prawda o tym, że religia posoborowa (Vat. II) – jako obiektywnie różniąca się w wielu punktach od wiary katolickiej – nie jest religią katolicką.
Obowiązkiem katolika jest dochować wierności wierze katolickiej i roztropnie zabiegać o przywołanie innowierców do jedności Kościoła Katolickiego.
Katolik czyta.
Katolik kształci cię chętnie.
Treści katolickie czytajmy codziennie:
sacerdoshyacinthus.com
verbumcatholicum.com
actualia.blog
Dalsze krzewienie powyższych adresów – w Polsce i za granicą –
będzie współpracą w dobrym dziele. A.M.D.G.
Od dziesięcioleci krzewi się określenia: „Dzień judaizmu w Kościele katolickim” oraz „Dzień islamu w Kościele katolickim”. Te określenia to fałsz zuchwały!
W rzeczywistości Kościół Katolicki i wiara katolicka nie mają nic wspólnego z tymi określeniami. Kościół Katolicki i wiara katolicka nie mają nic wspólnego z inicjatywami, treściami i wydarzeniami, związanymi z tymi określeniami.
Prawowity katolicki papież Pius XI w encyklice Mortálium ánimos przestrzega katolików przed brataniem się z innowiercami. Naucza:
„(…) wielu ludzi pragnie, by w imię tego braterstwa, które obejmuje wszystkich, rozmaite narody coraz to ściślej się zespoliły.
Coś całkiem podobnego pragną pewne koła wytworzyć w zakresie porządku, ustanowionego przez Chrystusa Pana Nowym Testamentem. Wychodzą z założenia, dla nich nie ulegającego wątpliwości, że bardzo rzadko tylko znajdzie się człowiek, który by nie miał w sobie uczucia religijnego, widocznie żywią nadzieję, że mimo wszystkich różnic zapatrywań religijnych, nietrudno będzie, by ludzie przez wyznawanie niektórych zasad wiary, jako pewnego rodzaju wspólnej podstawy życia religijnego, w braterstwie się zjednali. W tym celu urządzają zjazdy, zebrania i odczyty z nieprzeciętnym udziałem słuchaczy i zapraszają na nie dla omówienia tej sprawy wszystkich, bez różnicy, pogan wszystkich odcieni, jak i chrześcijan, ba, nawet tych, którzy – niestety – odpadli od Chrystusa, lub też uporczywie przeciwstawiają się Jego Boskiej naturze i posłannictwu. Katolicy nie mogą żadnym paktowaniem pochwalić takich usiłowań, ponieważ one polegają na błędnym zapatrywaniu, że wszystkie religie są mniej lub więcej dobre i chwalebne, o ile, że one w równy sposób, chociaż w różnej formie, ujawniają i wyrażają nasz przyrodzony zmysł, który nas pociąga do Boga i do wiernego uznania Jego panowania. Wyznawcy tej idei nie tylko są w błędzie i łudzą się, lecz odstępują również od prawdziwej wiary, wypaczając jej pojęcie i wpadając krok po kroku w naturalizm i ateizm. Z tego jasno wynika, że od religii przez Boga nam objawionej, odstępuje zupełnie ten, ktokolwiek podobne idee i usiłowania popiera”.
Dwie encykliki prawowitych katolickich papieży – Leona XIII, Sátis cógnitum oraz Piusa XI, Mortálium ánimos – zawierają katolicką naukę o jedności Kościoła i o odniesieniu do tych, którzy pozostają poza jedynym Kościołem Chrystusowym – Kościołem Katolickim. W świetle katolickiej doktryny jasno widać fałszywość krzewionego od dziesięcioleci „ekumenizmu”.
Encykliki należą do najważniejszych treści naszej Biblioteki ’58.
Uważna, niespieszna i wielokrotna lektura okaże się dla nas zbawienna, przysparzając nam kompetencji w jednej z najbardziej palących kwestii – dziedzinie życia Kościoła, którą poddano daleko idącej niekatolickiej zmianie.
W świetle nauczania prawowitych katolickich papieży ujawnia się prawda o tym, że religia posoborowa (Vat. II) – jako obiektywnie różniąca się w wielu punktach od wiary katolickiej – nie jest religią katolicką.
Obowiązkiem katolika jest dochować wierności wierze katolickiej i roztropnie zabiegać o przywołanie innowierców do jedności Kościoła Katolickiego.
Katolik czyta.
Katolik kształci cię chętnie.
Treści katolickie czytajmy codziennie:
sacerdoshyacinthus.com
verbumcatholicum.com
actualia.blog
Dalsze krzewienie powyższych adresów – w Polsce i za granicą –
będzie współpracą w dobrym dziele. A.M.D.G.