Dziś dopiero zrozumiałem to ważne słowo
Gospodzin = Bóg
a czy ktoś zrozumiał wszystkie te staropolskie słowa?
-----------------
Bogarodzica, dziewica, Bogiem sławiena Maryja,
U twego syna, Gospodzina, matko zwolona Maryja!
Zyszczy nam, spuści nam.
Kiryielejson.

Twego syna Krciciela zbozny czas,
Usłysz głosy, napełni myśli człowiecze.
Słysz modlitwę, jenże cie prosimy,
O o, dać raczy, jegoż prosimy:
Daj na świecie zbożny pobyt,
Po żywocie rajski przebyt.
Kyrielejson.

Narodził się nas dla syn boży.
W to wierzy człowiecze zbożny,
Iż przez trud Bog swoj lud
Odjął diabł strożą.

Przydał nam zdrowia wiecznego,
Starostę skował pkielnego,
Śmierć podjął, wspomionął
Człowieka pirwego.

Jenże trudy cirpiał bezmiernie,
Jeszczeć był nie przyśpiał zawierne,
Aliż sam Bog zmartwychwstał.

Adamie, ty Boży kmieciu,

Ty siedzisz u Boga [w] wiecu,

Donieś nas swe dzieci,
Gdzie krolują anjeli.

Tam radość, tam miłość, tam widzienie Tworca
Anjelskie bez końca,
Tuć się nam wzjawiło diable potępienie.

Ni śrzebrzem, ni złotem nas diabłu otkupił,
Swą mocą zastąpił.

Ciebie dla, człowiecze, dał Bog przekłoć sobie
Bok, ręce, nodze obie.
Krew' święta szła z boka na zbawienie tobie.

Wierzże w to, człowiecze, iż Jezu Kryst prawy,
Cirpiał za nas rany,
Swą świętą krew' przelał za nas, krześcijany.

O duszy o grzesznej sam Bog pieczą ima,
Diabłu ją odejma,
Gdzież to sam przebywa, k sobie ją przyjma.

Już nam czas, godzina, grzechow się kajaci,
Bogu chwałę daci,
Ze wszemi siłami Boga miłowaci.

Maryja dziewica, prosi synka twego

Krola niebieskiego,

Aby nas uchowa ode wszego złego.

Wszystcy święci, proście,
Nas grzeszne wspomożcie,
Bysmy z wami byli,
Jezu Krysta chwalili.

Tegoż nas domieści, Jezu Chryste miły,
Bysmy z tobą byli,
Gdzie się nam radują już niebieskie siły.

Amen, amen, amen, amen, amen, amen,
Amen, tako Bog daj,
Bysmy poszli wszystcy w raj,
Gdzież krolują anjeli.

„Bogurodzica” to arcydzieło poezji średniowiecznej, a jednocześnie najstarsza polska pieśń religijna. Czas i miejsce powstania utworu nie są znane. Wśród badaczy istnieją duże rozbieżności w datowaniu powstania „Bogurodzicy”. Niektórzy wskazują na XI wiek, inni na XII, XIII, a nawet na XIV[1]. Jako autorów utworu wskazuje się: franciszkanina Boguchwała, Alberta Wielkiego oraz św. Jacka Odrowąża[2]. Na wcześniejsze datowanie utworu przypisujące autorstwo św. Wojciechowi lub jego towarzyszom wskazuje Sł. B. ks. Piotr Skarga, gdy pisze: „(…) zwłaszcza w pieśni onej, którą Bogarodzicą zowią, której Wojciech św. Polaków nauczył”[3], a także Jan Łaski (w „Statutach Łaskiego” z 1506 r., gdzie wskazuje „Bogurodzicę” jako „ kantyk napisany ręką i z natchnienia św. Wojciecha.”) i Adam Mickiewicz[4]. Należy zaznaczyć, że w toku prowadzonych badań umacnia się tradycyjne stanowisko uznające autorstwo św. Wojciecha[5].
Najdawniejszy rękopis tej pieśni znajduje się na wklejce tylnej okładki rękopisu w Bibliotece Jagiellońskiej (nr 1610) i zawiera tylko dwie pierwsze zwrotki; drugi przechowywany jest w Bibliotece Narodowej w Warszawie (nr 3016 II), pochodzi z XV w. i zawiera 19 zwrotek[6]. Później tekst pieśni został dołączony do Statutów Łaskiego i jest to najstarszy druk „Bogurodzicy”[7].
Znawcy tematu dzielą „Bogurodzicę” na 3 części: a) właściwą – są to dwie pierwsze zwrotki, które są tropem „Kyrie, eleison”; b) pieśń wielkanocną (zwrotki 3–6), która pochodzi od pieśni wielkanocnej „Triumphat Dei Filus”, która była tropem do końcowego „Alleluja” wielkanocnej antyfony procesyjnej „Cum rex gloriae Chrystus” oraz c) pieśń pasyjną (strofy 7–15), która pochodzi od pieśni pasyjnej związanej z procesją litanijną na Dni Krzyżowe oraz w uroczystość św. Marka, którą rozpoczynano od śpiewu „Bogurodzicy”. Połączenie strof nastąpiło prawdopodobnie w XV w.[8].
Pieśń ta znajdowała poczesne miejsce w życiu publicznym (religijnym i politycznym) w Polsce już od XIV w. Od opublikowania „Statutów Łaskiego” traktowana była jako najdawniejsza ustawa prawna zamieszczana na początku niemal każdego zbioru prawnego[9]. „Bogurodzica” była traktowana jako forma wyznania wiary katolickiej i katecheza chroniąca lud przed różnymi błędami i herezjami[10]. Utwór ten pełnił również rolę hymnu koronacyjnego dynastii Jagiellonów, był wykonywany przed bitwami oraz podczas różnych okoliczności życia codziennego, takich jak: zaręczyny, wesela, chrzciny, pogrzeby, rozprawy sądowe itp.[11].

[1] Por. Korolko M., Średniowieczna pieśń religijna polska, Wrocław 1980 r., s. 3; „Bogurodzica”, w: Gryglewicz F. (red.), Encyklopedia Katolicka, t. II, Lublin 1976 r., s. 722.
[2] Por. Tamże, s. 723.
[3] Por. Skarga P. Żywotów Świętych Starego i Nowego Zakonu, cz. 1, Wiedeń 1860 r., s. 286.
[4] Por. Nadolski B., Liturgika, t. II, Liturgia i czas, Poznań 1991 r., s. 152.
[5] Por. Tamże.
[6] Por. Tamże, s. 153.
[7] Por. „Bogurodzica”, w: Gryglewicz F. (red.), Encyklopedia Katolicka, t. II, Lublin 1976 r., s. 725.
[8] Por. Tamże, s. 725; Nadolski B., Liturgika, t. II, Liturgia i czas, Poznań 1991 r., s. 152–153.
[9] Por. Tamże, s. 152.
[10] Por. Skarga P. Żywotów Świętych Starego i Nowego Zakonu, cz. 1, Wiedeń 1860 r., s. 286.
[11] Por. „Bogurodzica”, w: Gryglewicz F. (red.), Encyklopedia Katolicka, t. II, Lublin 1976 r., s. 724.

Chwalcie Pana,
wzywajcie Jego imienia.
Dajcie poznać Jego dzieła między narodami,
przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.
Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosłe rzeczy,
niech to będzie wiadome po całej ziemi.

W pierwsza Sobotę miesiąca radujmy się Zwycięstwem Syna i Jego Matki nad Nieprzyjacielem BOGA i człowieka.Teraz Bramy Niebios otwarte dla nas,potrzebujemy tylko wyznać ,że Panem i KRÓLEM naszym jest JEZUS CHRYSTUS,a domem Jego Królestwo Niebieskie.
Wszystkim Miłym Użytkownikom Glorii życzę Błogosławionego Czasu Świąt Wielkanocnych.Czcigodnemu Kapłanowi Piotrowi Natankowi nowych sił i Radości, w głoszeniu Orędzi o BOŻEJ MIŁOŚCI na czasy ostateczne.KRÓLUJ nam CHRYSTE!