Bóg "starszych braci w wierze" Jana Pawła II
Zgubna nauka wiary Talmudu.
O Bogu.
Talmud naucza 1)
: Dzień ma 12 godzin, w pierwszych trzech siedzi Bóg i ćwiczy się w
zakonie, w drugich trzech godzinach sądzi; w następnych trzech godzinach
żywi świat cały, a w ostatnich trzech siedzi i bawi się z Lewiatanem,
królem ryb ; w nocy zaś, dodaje Menachem, ćwiczy się w Talmudzie 1). Wysoką szkołę, w której sam Bóg uczy się z Aniołami w Niebie, odwiedza wedle Talmudu 3) także Asmodeusz, król djabłów, który codziennie do niebios się wznosi i tam się uczy.
Co do Lewiatana, to objaśnia Talmud 4),
że w paszczy jego zmieści się ryba 300 mil długa, dalej , że Bóg dla
tej olbrzymiej wielkości zabrał temuż Lewiatanowi samicę jego, boby się
świat zapełnił był potworami ogromnemi, które by wszystko wyniszczyły;
dlatego też wielki Bóg obrzezał samca a samicę zabił, i nasolił ją na
ucztę dla sprawiedliwych w raju.
Zabawa z Lewiatanem trwała tylko do zburzenia świątyni (w Jerozolimie) 6).
Od tego czasu już się Pan Bóg nie bawi ani też nie tańcuje więcej, jak
to niegdyś pierwszy rozpoczął taniec z Ewą, ustroiwszy ją wprzód i
splótłszy jej włosy w warkocze 6). Od zburzenia świątyni płacze Bóg ciągle, albowiem dopustem tym zgrzeszył on ciężko 7). Grzech ten tak bardzo cięży na sumieniu Boga, iż przez trzy części nocy siedzi i ryczy jak lew, i woła 8): „biada mi, iżem
1) Tr. Aboda Sara f, 3, 2. —2) Do 1’cntat. 79. 3, p. 17 ; tak samo i Targum w Cant. 5, 10. —
3) Tr. Gittin f. 68. — 4) Tr. Aboda s.f. 3 i Baba b. f. 7, 1 i 2. — 5) Loco citato. —6) Tr. librach, f.01.
7) Tr. Chngiga. f. 0, 2. — 8) Tr. Herach, f. 3, 1.
dozwolił
spustoszyć dom mój, spalić świątynię i wywieźć dzieci moje w niewolę.
Od tego czasu nie ma Pan Bóg na świecie więcej miejsca nad 4 łokcie '),
chociaż go przedtem cały wypełniał osobą swoją; a gdy go kto chwali, to
patrząsa głową i narzeka 3) : „błogosławiony król, którego
wielbią w domu jego; ale cóż się należy ojcu, który zezwala, aby dzieci
jego poszły w nędzę?" — Aby skruchę Boga dobrze można pojąć, trzeba
wiedzieć, że lew ten, którego głosem Pan Bóg ryczy, pochodzi z lasu
Elaj. Lwa tego chciał widzieć cesarz rzymski; sprowadzono go więc, a gdy
jeszcze 400 mil był oddalonym od cesarza, zaryczał tak, że wszystkie
niewiasty w błogosławionym stanie będące poroniły, i wszystkie mury w
Rzymie się rozwaliły; a gdy się jeszcze znajdywał w odległości 300 mil,
zaryczał powtórnie, a ludziom powypadały zęby przednie i trzonowe,
cesarz spadł z tronu swego na ziemię i prosił,, aby lwa odprowadzono
nazad do lasu 8). — Uprowadzenie żydów w niewolę opłakuje Pan
Bóg wedle Talmudu jako szczególną i osobistą rzecz swoją, roniąc
codziennie dwie wielkie łzy z takim łoskotem do morza, że odgłos stąd
powstający słyszeć można od końca do końca świata; nawet trzęsienie
ziemi powstaje z tych łez upadku 8). Dalej dowiódł księżyc
Panu Bogu, że go z krzywdą mniejszym stworzył od słońca, więc musiał
Pan Bóg wyrzec: „przynieście za mnie ofiarę błagalną, ponieważ zrobiłem
księżyc mniejszym od słońca.” 4) Pan Bóg nie może także się ustrzec przed nierozwagą, jeżeli go gniew napadnie niespodzianie, to działa nierozważnie 6).
Nawet przysięgi nadużył Pan Bóg, albowiem wielką niesprawiedliwość
potwierdził Pan Bóg przysięgą, gdyż poprzysiągł, że żaden z żydów
wędrujących na puszczy nie dostąpi żywota wiecznego ; później jednak
żałował tej przysięgi i odstąpił od jej wykonania 7). Na innem zaś miejscu głosi Talmud, że Bóg popełniwszy krzywoprzysięstwo
*) Tr. Berach, f. 11, 1. — ‘‘J Tr. Ber. 1 c. — •) Tr. Cliollin. f.59, 2. — *) Tr. Berach, f. 59, 1 ; Ohagig. f. 5. 2. — 5) Tr. Chollin f.60, 2 ; Sr. Schebuotli. f. 9, 1. — 6) Tr. Aboda. s. f. 2. 2. — ’’) Tr. Sanh. f. 110, 2.
potrzebuje
istotnie, aby go ktoś drugi od tej przysięgi uwolnił. Pewien mędrzec
żydowski słyszał bowiem raz Boga wołającego: „biada mi, któż mię uwolni
od mojej przysięgi 1)?“ A gdy to rabin opowiadał swoim kolegom, przezwali go osłem, że sam nie uwolnił Boga od przysięgi 2).
Z tego powodu stoi pomiędzy niebem a ziemią potężny anioł, imieniem Mi,
który może uwolnić Boga od wszelkich jego przy siąg i ślubów i
rozgrzeszać 3). Jak Bóg krzywoprzysięgał, tak kłamał takie
według Talmudu, aby pogodzić Abrahama z Sarą, z którego to powodu dla
pokoju—jak Talmud dodaje— kłamać wolno 4).
Zaprawdę Pan Bóg jest przyczyną grzechów na ziemi, ponieważ stworzył złą naturę w człowieku 5), zrządzeniem swojem przeznaczył człowieka do grzechu 6) i żydów siłą przymusił do przyjęcia zakonu 7). Pojmujemy więc, że cudzołóstwo Dawida 8) i zbrodnie synów Eliego 9) Talmud nie poczytuje za grzechy.
fragment z: gazetawarszawska.com/judaizm-islam/548-zgubna-nauk…