PRAWDA O KSIĘŻYCU WG PISMA ŚWIĘTEGO… I DOWÓD NA TO!
Ten fragment z Pisma Świętego znamy już prawie na pamięć. Ale przypomnijmy go sobie jeszcze raz:
„A potem Bóg rzekł: Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią. I stało się tak. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień czwarty” – Rdz 1,14-19
„Słońce, księżyc i gwiazdy, które świecą i otrzymały zadanie, by były pożyteczne, są chętnie posłuszne” – Ba 6,59
„Inny jest blask słońca, a inny - księżyca i gwiazd. Jedna gwiazda różni się jasnością od drugiej” – 1 Kor 15,41
Widzimy tutaj, że księżyc jest jednym z dwóch ciał jaśniejących i wyszczególniony jest w towarzystwie słońca i gwiazd, a także jest stworzony przez Pana Boga jako źródło światła. Księżyc jest tym drugim ciałem jaśniejącym, mniejszym od słońca i jego rolą jest wskazywać nam czas, a więc… księżyc nie jest martwą planetą, która tylko „odbija” światło!!! Oczywiście, wydziela mniej tego światła niż słońce, bo jest przeznaczone do rozjaśniania nocy. Gdyby miało taką samą moc jak słońce, wtedy zniknęłaby noc.
Następne zdania z Pisma Świętego:
„Księżyc też świeci zawsze w swojej porze, aby ustalać czas i być wiecznym znakiem. Księżyc wyznacza dni świąt, to źródło światła, które się zmniejsza osiągnąwszy pełnię. Miesiąc od niego ma swoje imię. Zwiększając się dziwnie wśród odmian, jest latarnią obozową wojska na wysokościach, świecącą na sklepieniu niebieskim” – Syr 43,6-8
„Oto dzień Pański nadchodzi okrutny, najwyższe wzburzenie i straszny gniew, żeby ziemię uczynić pustkowiem i wygładzić z niej grzeszników. Bo gwiazdy niebieskie i Orion nie będą jaśniały swym światłem, słońce się zaćmi od samego wschodu, i swoim blaskiem księżyc nie zaświeci.” - Iz 13,9-10
„Gdy gasnąć będziesz, zasłonię niebiosa i zaciemnię ich gwiazdy. Słońce zakryję chmurami, a księżyc nie da swego blasku. Wszystkie ciała świecące na niebie ze względu na ciebie zaciemnię i wprowadzę ciemność na twoją ziemię - wyrocznia Pana Boga” – Ez 32,7-8
„Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni - w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce po urazach” – Iz 30,26
„To mówi Pan, który ustanowił słońce, by świeciło w dzień, nadał prawa księżycowi i gwiazdom, by świeciły w nocy, który spiętrza morze, tak że huczą jego bałwany, imię Jego Pan Zastępów!” – Jr 31,35
„Tyś stworzył księżyc, aby czas wskazywał; słońce poznało swój zachód” – Ps 104,19
Rolą księżyca jest wyznaczanie dla nas czasu. Dlatego Pan Bóg stworzył go jako źródło światła zmieniające się w czterech fazach - i te fazy od początku świata przebiegają według tego samego cyklu. Te 4 fazy zamykają się w czterech tygodniach, czyli w 28 dniach. I tyle wynosi miesiąc księżycowy.
W odróżnieniu od niego dłuższy jest miesiąc słoneczny i wynosi 30-31 dni. Słońce przemierza różne trasy, nie biegnie jednostajnym torem, dlatego zmieniają się pory roku. Przecież o tych porach roku pisze w najpierwszym zacytowanym zdaniu.
Starożytni Hebrajczycy posługiwali się dwoma kalendarzami, mianowicie:
- kalendarzem księżycowym
- i kalendarzem słonecznym.
Ponieważ miesiąc księżycowy jest krótszy od słonecznego, w związku z tym starożytni Hebrajczycy raz na ileś lat do kalendarza księżycowego dodawali 1 miesiąc, aby zrównały się lata księżycowe ze słonecznymi.
Obydwa te kalendarze miały znaczenie. Od nowiów księżyca uzależniano nie tylko obchody świąt, ale również rozpoczynanie jakichś ważnych przedsięwzięć. To pozostało również w praktyce w Kościele do dzisiaj przy corocznym ustalaniu dni świąt ruchomych, np.: Wielkanocy.
„Również w wasze dni radosne, w dni święte, na nowiu księżyca, przy waszych ofiarach całopalnych i biesiadnych będziecie dąć w trąby; one będą przypomnieniem o was przed Panem. Jam jest Pan, Bóg wasz” – Lb 10,10
„…aby ofiarować wszystkie całopalenia Panu w szabat, przy nowiu księżyca i w święta, według ilości ustalonej przepisem - ustawicznie wobec Pana” – 1 Krn 23,31
„Wówczas kazał Salomon składać Panu w ofierze całopalenia na ołtarzu Pańskim, który postawił przed sienią, aby zgodnie z porządkiem każdego dnia według nakazu Mojżesza składać ofiary w szabaty, dni nowiu księżyca i w trzy uroczystości roku: w Święto Przaśników, w Święto Tygodni i w Święto Namiotów” – 2 Krn 8,12-13
„Część z majątku królewskiego przeznaczono na ofiary całopalne, a mianowicie na całopalenia poranne i wieczorne, na całopalenia w szabaty, w dni nowiu księżyca i uroczystości - tak, jak to przepisane w Prawie Pańskim” – 2 Krn 31,3
O tym, że w Starym Testamencie od nowiu księżyca uzależniano też realizowanie jakichś konkretnych planów, mamy również potwierdzenie:
„I odrzekł Dawid Jonatanowi: Właśnie jutro jest nów księżyca, a ja winienem zasiadać wtedy obok króla na uczcie” – 1 Sm 20,5
„Jonatan rzekł do niego: Jutro nów księżyca. Zwrócisz na siebie uwagę, bo miejsce po tobie będzie puste” – 1 Sm 20,18
„…którzy mówicie: Kiedyż minie nów księżyca, byśmy mogli sprzedawać zboże? Kiedyż szabat, byśmy mogli otworzyć spichlerz? A będziemy zmniejszać efę, powiększać sykl i wagę podstępnie fałszować” – Am 8,5
„…bo mąż poza domem przebywa, udał się w drogę daleką: wór pieniędzy zabrał ze sobą, ma wrócić na pełnię księżyca” – Prz 7,19-20
Księżyc jeszcze do naszych czasów nazywał się „miesiącem” lub „miesiączkiem” i te określenia przetrwały np. w poezji. Pamiętam, że dawniej starsze osoby od nowiu uzależniały wiosenny wysiew nasion pod uprawę. Czasami jeszcze jest to zaznaczone nawet na opakowaniach nasion…
W Piśmie Świętym mamy również i takie zdanie:
„Gdy podniesiesz oczy ku niebu i ujrzysz słońce, księżyc i gwiazdy, i wszystkie zastępy niebios, obyś nie pozwolił się zwieść, nie oddawał im pokłonu i nie służył, bo Pan, Bóg twój, przydzielił je wszystkim narodom pod niebem” – Pwt 4,19
W tym zdaniu określenie: „zastępy niebios” ma podwójne znaczenie.
1)„zastępy niebios” jako gwiazdozbiory.
2)„upadłe anioły”, które również znajdują się w przestworzach i zwodzą ludzi - Ap 12,7-9.
Na tarczach zegarów astronomicznych w starożytności – niektórych jeszcze do dziś zachowanych – choć istnieją symbole podobne do horoskopowych, jednak dla Hebrajczyków oznaczały one po prostu położenie gwiazdozbiorów na firmamencie nieba w konkretnych porach. Natomiast w narodach pogańskich wykorzystywano to w okultyzmie w celu tworzenia nowych „bóstw” i kultów pogańskich, oczywiście przy współudziale „upadłych aniołów”. To było zakazane w Pierwszym Przykazaniu Bożym. Ale niestety, część z tego przetrwała i do naszych czasów, a nawet wśród nas, katolików, m.in.: we wróżbiarstwie i horoskopach…
Henoch pisał, że w firmamencie nieba znajduje się po kilka „okien”, przez które wychodzi słońce (poza firmament), a wraca przez inne, zmieniając swoje tory - i wtedy zmieniają się również pory roku.
Dzisiaj ta prawda jest tak przed nami ukryta i zagmatwana, że trzeba z różnych urywków ją odtwarzać i sklejać, aby dotrzeć do całości.
W tym linku www.lhup.edu/~dsimanek/febible.htm poniżej, znajduje się ilustracja okien w firmamencie - według opisów Henocha.
Niżej podaję dwa linki, przedstawiające tarczę zegara astronomicznego w Pradze. Jest on czynny do dziś i choć przerobiony, po „odkryciach” Kopernika, jednak zawiera dużo autentycznych szczegółów. Widzimy na tarczy jakieś linie. Nie potrafię ich w tej chwili wytłumaczyć, ale na pewno mają jakiś sens. Tym bardziej, że takie linie, w zależności od miesięcy, zaznaczone są również na zegarach słonecznych, które w ostatnich czasach odzyskują swoją popularność.
pl.depositphotos.com/51776003/stock-photo-det…
turystyka.wp.pl/…/4
A teraz sedno sprawy: DOWÓD NA TO, ŻE KSIĘŻYC JEST ŚWIATŁEM!!!… Niedawno na You Tube pojawiły się świeże filmiki, które niżej załączam.
Z pierwszego filmiku wynika, że słońce jest bardzo nisko ziemi…
A drugi pokazuje zejście się słońca i księżyca.
Księżyc nie tylko powoduje zaćmienie słońca, gdy jest w fazie, kiedy nie ma w nim światła, ale…
KSIĘŻYC SCHODZI SIĘ ZE SŁOŃCEM RÓWNIEŻ, GDY JEST W PEŁNI!!!…
Płaska Ziemia. Chmury za Słońcem. Dziwny obiekt. www.youtube.com/watch
Płaska Ziemia. Dwa Słońca. www.youtube.com/watch
To nie są dwa słońca! To jest słońce i księżyc w pełni!
Te filmiki wstawione były 01, a drugi 18.11.2016. A na poniższym linku, proszę spojrzeć, że księżyc w pełni był 14.11.2016!!!
www.kalendarz-365.pl/ksiezyca/fazy-ksiezyca.html
Aż chciałoby się wołać słowami Psalmu:
„O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe Imię po wszystkiej ziemi! Tyś Swój Majestat wyniósł nad niebiosa. Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, na przekór Twym przeciwnikom, aby poskromić nieprzyjaciela i wroga. Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym syn człowieczy, że się nim zajmujesz?– Ps 8,2-5
„A potem Bóg rzekł: Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią. I stało się tak. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień czwarty” – Rdz 1,14-19
„Słońce, księżyc i gwiazdy, które świecą i otrzymały zadanie, by były pożyteczne, są chętnie posłuszne” – Ba 6,59
„Inny jest blask słońca, a inny - księżyca i gwiazd. Jedna gwiazda różni się jasnością od drugiej” – 1 Kor 15,41
Widzimy tutaj, że księżyc jest jednym z dwóch ciał jaśniejących i wyszczególniony jest w towarzystwie słońca i gwiazd, a także jest stworzony przez Pana Boga jako źródło światła. Księżyc jest tym drugim ciałem jaśniejącym, mniejszym od słońca i jego rolą jest wskazywać nam czas, a więc… księżyc nie jest martwą planetą, która tylko „odbija” światło!!! Oczywiście, wydziela mniej tego światła niż słońce, bo jest przeznaczone do rozjaśniania nocy. Gdyby miało taką samą moc jak słońce, wtedy zniknęłaby noc.
Następne zdania z Pisma Świętego:
„Księżyc też świeci zawsze w swojej porze, aby ustalać czas i być wiecznym znakiem. Księżyc wyznacza dni świąt, to źródło światła, które się zmniejsza osiągnąwszy pełnię. Miesiąc od niego ma swoje imię. Zwiększając się dziwnie wśród odmian, jest latarnią obozową wojska na wysokościach, świecącą na sklepieniu niebieskim” – Syr 43,6-8
„Oto dzień Pański nadchodzi okrutny, najwyższe wzburzenie i straszny gniew, żeby ziemię uczynić pustkowiem i wygładzić z niej grzeszników. Bo gwiazdy niebieskie i Orion nie będą jaśniały swym światłem, słońce się zaćmi od samego wschodu, i swoim blaskiem księżyc nie zaświeci.” - Iz 13,9-10
„Gdy gasnąć będziesz, zasłonię niebiosa i zaciemnię ich gwiazdy. Słońce zakryję chmurami, a księżyc nie da swego blasku. Wszystkie ciała świecące na niebie ze względu na ciebie zaciemnię i wprowadzę ciemność na twoją ziemię - wyrocznia Pana Boga” – Ez 32,7-8
„Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni - w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce po urazach” – Iz 30,26
„To mówi Pan, który ustanowił słońce, by świeciło w dzień, nadał prawa księżycowi i gwiazdom, by świeciły w nocy, który spiętrza morze, tak że huczą jego bałwany, imię Jego Pan Zastępów!” – Jr 31,35
„Tyś stworzył księżyc, aby czas wskazywał; słońce poznało swój zachód” – Ps 104,19
Rolą księżyca jest wyznaczanie dla nas czasu. Dlatego Pan Bóg stworzył go jako źródło światła zmieniające się w czterech fazach - i te fazy od początku świata przebiegają według tego samego cyklu. Te 4 fazy zamykają się w czterech tygodniach, czyli w 28 dniach. I tyle wynosi miesiąc księżycowy.
W odróżnieniu od niego dłuższy jest miesiąc słoneczny i wynosi 30-31 dni. Słońce przemierza różne trasy, nie biegnie jednostajnym torem, dlatego zmieniają się pory roku. Przecież o tych porach roku pisze w najpierwszym zacytowanym zdaniu.
Starożytni Hebrajczycy posługiwali się dwoma kalendarzami, mianowicie:
- kalendarzem księżycowym
- i kalendarzem słonecznym.
Ponieważ miesiąc księżycowy jest krótszy od słonecznego, w związku z tym starożytni Hebrajczycy raz na ileś lat do kalendarza księżycowego dodawali 1 miesiąc, aby zrównały się lata księżycowe ze słonecznymi.
Obydwa te kalendarze miały znaczenie. Od nowiów księżyca uzależniano nie tylko obchody świąt, ale również rozpoczynanie jakichś ważnych przedsięwzięć. To pozostało również w praktyce w Kościele do dzisiaj przy corocznym ustalaniu dni świąt ruchomych, np.: Wielkanocy.
„Również w wasze dni radosne, w dni święte, na nowiu księżyca, przy waszych ofiarach całopalnych i biesiadnych będziecie dąć w trąby; one będą przypomnieniem o was przed Panem. Jam jest Pan, Bóg wasz” – Lb 10,10
„…aby ofiarować wszystkie całopalenia Panu w szabat, przy nowiu księżyca i w święta, według ilości ustalonej przepisem - ustawicznie wobec Pana” – 1 Krn 23,31
„Wówczas kazał Salomon składać Panu w ofierze całopalenia na ołtarzu Pańskim, który postawił przed sienią, aby zgodnie z porządkiem każdego dnia według nakazu Mojżesza składać ofiary w szabaty, dni nowiu księżyca i w trzy uroczystości roku: w Święto Przaśników, w Święto Tygodni i w Święto Namiotów” – 2 Krn 8,12-13
„Część z majątku królewskiego przeznaczono na ofiary całopalne, a mianowicie na całopalenia poranne i wieczorne, na całopalenia w szabaty, w dni nowiu księżyca i uroczystości - tak, jak to przepisane w Prawie Pańskim” – 2 Krn 31,3
O tym, że w Starym Testamencie od nowiu księżyca uzależniano też realizowanie jakichś konkretnych planów, mamy również potwierdzenie:
„I odrzekł Dawid Jonatanowi: Właśnie jutro jest nów księżyca, a ja winienem zasiadać wtedy obok króla na uczcie” – 1 Sm 20,5
„Jonatan rzekł do niego: Jutro nów księżyca. Zwrócisz na siebie uwagę, bo miejsce po tobie będzie puste” – 1 Sm 20,18
„…którzy mówicie: Kiedyż minie nów księżyca, byśmy mogli sprzedawać zboże? Kiedyż szabat, byśmy mogli otworzyć spichlerz? A będziemy zmniejszać efę, powiększać sykl i wagę podstępnie fałszować” – Am 8,5
„…bo mąż poza domem przebywa, udał się w drogę daleką: wór pieniędzy zabrał ze sobą, ma wrócić na pełnię księżyca” – Prz 7,19-20
Księżyc jeszcze do naszych czasów nazywał się „miesiącem” lub „miesiączkiem” i te określenia przetrwały np. w poezji. Pamiętam, że dawniej starsze osoby od nowiu uzależniały wiosenny wysiew nasion pod uprawę. Czasami jeszcze jest to zaznaczone nawet na opakowaniach nasion…
W Piśmie Świętym mamy również i takie zdanie:
„Gdy podniesiesz oczy ku niebu i ujrzysz słońce, księżyc i gwiazdy, i wszystkie zastępy niebios, obyś nie pozwolił się zwieść, nie oddawał im pokłonu i nie służył, bo Pan, Bóg twój, przydzielił je wszystkim narodom pod niebem” – Pwt 4,19
W tym zdaniu określenie: „zastępy niebios” ma podwójne znaczenie.
1)„zastępy niebios” jako gwiazdozbiory.
2)„upadłe anioły”, które również znajdują się w przestworzach i zwodzą ludzi - Ap 12,7-9.
Na tarczach zegarów astronomicznych w starożytności – niektórych jeszcze do dziś zachowanych – choć istnieją symbole podobne do horoskopowych, jednak dla Hebrajczyków oznaczały one po prostu położenie gwiazdozbiorów na firmamencie nieba w konkretnych porach. Natomiast w narodach pogańskich wykorzystywano to w okultyzmie w celu tworzenia nowych „bóstw” i kultów pogańskich, oczywiście przy współudziale „upadłych aniołów”. To było zakazane w Pierwszym Przykazaniu Bożym. Ale niestety, część z tego przetrwała i do naszych czasów, a nawet wśród nas, katolików, m.in.: we wróżbiarstwie i horoskopach…
Henoch pisał, że w firmamencie nieba znajduje się po kilka „okien”, przez które wychodzi słońce (poza firmament), a wraca przez inne, zmieniając swoje tory - i wtedy zmieniają się również pory roku.
Dzisiaj ta prawda jest tak przed nami ukryta i zagmatwana, że trzeba z różnych urywków ją odtwarzać i sklejać, aby dotrzeć do całości.
W tym linku www.lhup.edu/~dsimanek/febible.htm poniżej, znajduje się ilustracja okien w firmamencie - według opisów Henocha.
Niżej podaję dwa linki, przedstawiające tarczę zegara astronomicznego w Pradze. Jest on czynny do dziś i choć przerobiony, po „odkryciach” Kopernika, jednak zawiera dużo autentycznych szczegółów. Widzimy na tarczy jakieś linie. Nie potrafię ich w tej chwili wytłumaczyć, ale na pewno mają jakiś sens. Tym bardziej, że takie linie, w zależności od miesięcy, zaznaczone są również na zegarach słonecznych, które w ostatnich czasach odzyskują swoją popularność.
pl.depositphotos.com/51776003/stock-photo-det…
turystyka.wp.pl/…/4
A teraz sedno sprawy: DOWÓD NA TO, ŻE KSIĘŻYC JEST ŚWIATŁEM!!!… Niedawno na You Tube pojawiły się świeże filmiki, które niżej załączam.
Z pierwszego filmiku wynika, że słońce jest bardzo nisko ziemi…
A drugi pokazuje zejście się słońca i księżyca.
Księżyc nie tylko powoduje zaćmienie słońca, gdy jest w fazie, kiedy nie ma w nim światła, ale…
KSIĘŻYC SCHODZI SIĘ ZE SŁOŃCEM RÓWNIEŻ, GDY JEST W PEŁNI!!!…
Płaska Ziemia. Chmury za Słońcem. Dziwny obiekt. www.youtube.com/watch
Płaska Ziemia. Dwa Słońca. www.youtube.com/watch
To nie są dwa słońca! To jest słońce i księżyc w pełni!
Te filmiki wstawione były 01, a drugi 18.11.2016. A na poniższym linku, proszę spojrzeć, że księżyc w pełni był 14.11.2016!!!
www.kalendarz-365.pl/ksiezyca/fazy-ksiezyca.html
Aż chciałoby się wołać słowami Psalmu:
„O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe Imię po wszystkiej ziemi! Tyś Swój Majestat wyniósł nad niebiosa. Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, na przekór Twym przeciwnikom, aby poskromić nieprzyjaciela i wroga. Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym syn człowieczy, że się nim zajmujesz?– Ps 8,2-5