Pielgrzymka Ojca Świętego do Ziemi Świętej.

Msza Św. na stadionie w Ammanie.
Homilia Papieża Benedykta XVI.

We mszy św. na stadionie w Ammanie uczestniczyło przynajmniej 30 tys. wiernych. Dla chrześcijan to było wyjątkowe święto. W kraju o zdecydowanej większości muzułmańskiej niedziela jest normalnym dniem pracy. Decyzją władz chrześcijanie mieli jednak wolne, aby świętować z Papieżem.
Papieża powitał łaciński patriarcha Jerozolimy Fouad Twal, który jest tu zwierzchnikiem rzymskich katolików. „Jesteśmy dziś dumni, mogąc Ci ukazać naszą arabską, jordańską gościnność i serdeczność – mówił hierarcha. – Witamy Waszą Świątobliwość jako autorytatywny głos prawdy, miłości, wolności i pokoju na świecie; jako następcę Piotra, któremu Pan polecił umacniać braci w wierze. Wierzymy, że ta wizyta wzmocni naszą wiarę”.
Papieski ołtarz kształtem przypominał trzy otwarte nawy kościoła. W centrum, na tle najstarszej mozaiki z mapą Ziemi Świętej, widniał wizerunek Dobrego Pasterza. Po bokach: Matka Boża Theotokos oraz Jan Chrzciciel, patron Jordanii. Podczas Eucharystii spora grupa dzieci przyjęła pierwszą komunię.
W swojej homilii Benedykt XVI nawiązał do Ewangelii o Dobrym Pasterzu, który daje życie za swoje owce. W tym kontekście nawiązał on do głosu powołania. Zaprawdę Jezus „zna nas”, bardziej nawet niż my znamy samych siebie i wobec każdego z nas ma swój plan, mówił papież. Wiemy też, że dokądkolwiek nas wezwie, znajdziemy tam szczęście i spełnienie; rzeczywiście odnajdziemy samych siebie.
W drugim dzisiejszym czytaniu św. Jan zachęca nas, abyśmy „pomyśleli jak wielką miłością obdarzył nas Ojciec” czyniąc nas w Chrystusie swymi przybranymi dziećmi, kontynuował Ojcieć Święty. Obchodząc obecnie Rok Rodziny Kościół w Ziemi Świętej dokonywał refleksji nad rodziną jako tajemnicą miłości dającej życie. Mocne rodziny chrześcijańskie tych krajów są wielką spuścizną przekazaną przez wcześniejsze pokolenia. Niech dzisiejsze rodziny będą wierne temu wspaniałemu dziedzictwu, powiedział Papież.
Trzecim większym tematem homilii Benedykta XVI było świadectwo kobiet. Kościół i społeczeństwo jako całość uświadomiły sobie, jak pilnie potrzebujemy tego, co papież Jan Paweł II nazwał „charyzmatem profetycznym” kobiet (por. "Mulieris Dignitatem", n. 29) jako tych, które niosą miłość, uczą miłosierdzia i czynią pokój, wnoszą ciepło i człowieczeństwo w świat, który nazbyt często ocenia wartość osób na podstawie chłodnych kryteriów użyteczności i zysku, zaznaczył Ojciec Święty.