ELOHIM. :
„Podobno Grzegorz Braun zakapował samego siebie do prokuratury?”

Nasz drogi ELOHIM. próbuje przejść samego siebie :-)

Przegięcie w drugą stronę. Tak już się przegina od kilkudziesięciu lat. Niedokładnie tak jest. Między innymi z tego powodu ruszyła fala świętokradztw i braku poszanowania dla Eucharystii. To prawda, że z grzechami powszednimi na koncie można przystąpić do Komunii św.
Jednak nie za bardzo można, gdy nie chcemy za te małe grzechy żałować - stąd ważna jest formuła spowiedzi powszechnej w czasie Mszy św. i ta formuła jest niezbędna w czasie Komunii św. udzielanej poza Mszą. Bo w "spowiadam się Bogu..." ukryta jest właściwa postawa żalu za grzechy. Jeśli tej postawy nie chcemy mieć, to słusznie niektórzy czynią jeśli nie przystępują do Komunii św... Nawet tacy "grzesznicy" od nieodżałowanych grzechów niekoniecznie ciężkich, wyczuwają i słusznie, że nie powinni komunikować (nawet jeśli są z typu bardzo letnich katolików). Wewnętrzna postawa uniżenia jest zawsze ważna nawet jeśli nie mamy grzechów ciężkich.
Drugi błąd wynikający z postawy proponowanej w powyższym artykule (zresztą prawdopodobnie masoneria w swoim czasie ten sprytny pogląd rozpropagowała) to zanik normalnej, częstej spowiedzi, w konsekwencji w praktyce coraz więcej ludzi ma na koncie grzechy poważne, bo bez sakramentu pokuty jesteśmy bardzo słabi, z łatwością popadamy w coraz większe grzechy. Dochodzi też do znieczulenia sumienia i w konsekwencji do świętokradzkich komunii. I tak jest coraz częściej. Dlatego świat się wali.
I jeszcze. Nie jest sposobem przyciągania ludzi do spożywania Ciała Pańskiego tłumaczenie im, że jak są tylko trochę brudni to mogą. Oni (a już na pewno jest tak w dzisiejszych czasach) nie przystępują nie dlatego, że widzą swoje grzechy, ale dlatego że po prostu w Pana Jezusa tam Obecnego nie wierzą i Go nie kochają. A do miłości nikogo nie można zmusić!
Wyobraźmy sobie (w rodzinie), że nasz syn trochę lubi narozrabiać, ale nie jest taki zły. Jednak, co widać i niestety zdarza się, nie kocha swojego taty, ma go - krótko mówiąc - gdzieś. Czy zastosujemy ten sam środek zaradczy i zaproponujemy coś w stylu: "wiem synku, że wybiłeś szybę w oknie, ale zrobiłeś to pewnie trochę niechcący, więc spoko, wybaczam ci, to w takim razie choć cię przytulę". Nie zaproponujemy, bo albo synek zrobi to w sposób sztuczny (nie kocha ojca), albo wręcz zachowa się niegrzecznie, a tak czy siak jego ojciec nie będzie szczęśliwy. Myślę że porównanie jest jasne.
I jeszcze z Ewangelii: "nie rzucajcie pereł przed wieprze". Nie mamy cenniejszej perły niż Eucharystia. I tę najcenniejszą rzuca się .... no komu? Obojętnym, letnim. Żyjącym bez reszty tym światem, mającym w nosie Boga. Lub Elohimowi na rękę...
Nie wolno!