Pewien zakonnik św. Franciszka, zwany Jan z Alwerny, przygotowując się do Mszy św., rozważał" słowa konsekracji. Przedstawiał sobie nieskończoną miłość i dobroć Zbawiciela, który nie dość, że przelał Krew swoją, aby nas odkupić, ale nadto pozostawił nam swoje Ciało i Krew przenajdroższą na pokarm dusz naszych. W czasie tego rozmyślania, uczuł w sercu tak wielki zapał i słodycz nieznaną, że prawie omdlał. Wydawał głośne okrzyki i w uniesieniu powtarzał ustawicznie: „To jest Ciało moje“. Gdy te słowa wymawiał, zdawało mu się, że widział Pana Jezusa z Najświętszą Panną z mnóstwem aniołów. Duch Święty wyjaśnił mu głębokie i wzniosłe tajemnice tej przedziwnej ofiary ołtarza. Wszedł do kościoła pod wrażeniem tego zapału, powtarzając ciągle słowa konsekracji: „To jest Ciało moje“. Zdawało mu się, że go nikt nie widzi i nie słyszy. Ale jeden z braci, będąc w chórze na modlitwie, słyszał i widział wszystko. Nie mogąc się powstrzymać, a przytem coraz bardziej naglony nadmiarem łaski Bożej, brat …Więcej