Gwiazda piąta Woli Bożej! Mój wybór 10% Księgi Niebios SŁów Jezusa!
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 8, 4-15) Przypowieść o siewcy, poza Ewangelią posiał swoją naukę o Boskiej Woli Ojca,Syna i Ducha!
Gdy zebrał się wielki tłum i z poszczególnych miast przychodzili do Jezusa, opowiedział im przypowieść: «Siewca wyszedł siać swoje ziarno. A gdy siał, jedno padło na drogę i zostało podeptane, a ptaki podniebne wydziobały je. Inne padło na skałę i gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne znowu padło między ciernie, a ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. Inne w końcu padło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny». To mówiąc, wołał: «Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!» Pytali Go więc Jego uczniowie, co oznacza ta przypowieść. On rzekł: «Wam dano poznać wprost tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach, „aby patrząc, nie widzieli, i słuchając, nie rozumieli”. Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże. Tymi zaś na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. Na skałę pada u tych, którzy gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a w chwili pokusy odstępują. To, które padło między ciernie, oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą, a zagłuszeni przez troski, bogactwa i rozkosze życia, nie wydają owocu. Wreszcie ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc dzięki wytrwałości». Oto słowo Pańskie.
Komentarz : free.fr/Luiza.htm
Jest wiele rodzaji cierni. «To, co padło między ciernie, oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą i przez troski, bogactwa i przyjemności życia bywają zagłuszeni i nie wydają owocu» (Łk 08,14). —Panie, czy to ja jestem winny, że mam obawy? Pewnie, że chciałbym ich nie mieć, ale pojawiają się zewsząd! I nie rozumiem, dlaczego mają mnie pozbawiać Twojego Słowa, jeśli nie są ani grzechem, ani złym nawykiem, ani wadą. —Dlaczego zapominasz, że Ja jestem twoim Ojcem i dajesz się zniewolić w zamian za poranek, który nie wiesz czy przyjdzie! «Gdybyśmy żyli z większą ufnością w Opatrzność Bożą, pewni —z bardzo mocną wiarą!— tej codziennej protekcji, której nigdy nie zabraknie, ile byśmy zaoszczędzili trosk i obaw! Zniknęłoby mnóstwo chimer, które w ustach Jezusa, są charakterystyczne dla pogan, ludzi świeckich (por. Łk 12,30 ), dla tych, którzy pozbawieni są nadprzyrodzonego sensu (...). Chciałbym zapisać ogniem w waszych umysłach —mówi święty Josemaria—, że mamy wszelkie powody, aby chodzić z optymizmem po tej ziemi, z duszą całkowicie wolną od tych wszystkich rzeczy, które wydają się niezbędne, ponieważ wasz Ojciec dobrze wie, czego wam potrzeba! (Łk 12,30 ), i On wam je zapewni». Dawid powiedział: «Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma» (Ps 55,23 ). Tak uczynił Święty Józef, gdy Pan go sprawdzał: pomyślał, rozeznał, pomodlił się, podjął decyzję i pozostawił wszystko w rękach Boga. Kiedy przyszedł Anioł — nie śmiał go obudzić i przemówił do niego w snach. Krótko mówiąc «Nie powinienem mieć innych trosk, jak Twoja chwała..., jednym słowem, Twoja miłość» (św. Josemaria).
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza (1 Tm 3, 14-16) Chrystus, wielka tajemnica pobożności
Najdroższy: Piszę ci to wszystko, spodziewając się przybyć do ciebie możliwie szybko. Gdybym zaś się opóźniał, piszę, byś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy. A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności. Ten, który objawił się w ciele, usprawiedliwiony został w Duchu, ukazał się aniołom, ogłoszony został poganom, znalazł wiarę w świecie, wzięty został w chwale. Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY - Ps 111 (110), 1b-2. 3-4. 5-6 (R.: por. 2a)
Wielkie są dzieła, które Pan uczynił.
Z całego serca będę chwalił Pana *w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu. Wielkie są dzieła Pana, *zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Wielkie są dzieła, które Pan uczynił.
Jego dzieło jest wspaniałe i pełne majestatu, *
a Jego sprawiedliwość trwa na wieki.
Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów, *
Pan jest miłosierny i łaskawy.
Wielkie są dzieła, które Pan uczynił.
Dał pokarm bogobojnym, *
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich, *
oddając im posiadłości pogan.
Wielkie są dzieła, które Pan uczynił.
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem.
Ty masz słowa życia wiecznego. (Por. J 6, 63c. 68c)
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 7, 31-35) Duch przekory przeszkodą w przyjęciu królestwa Bożego, wielka słabość ludzkiej własnej woli!
Jezus powiedział do tłumów: «Z kim mam porównać ludzi tego pokolenia? Do kogo są podobni? Podobni są do dzieci przesiadujących na rynku, które głośno przymawiają jedne drugim: „Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wy nie płakaliście”. Przyszedł bowiem Jan Chrzciciel: nie jadł chleba i nie pił wina; a wy mówicie: „Zły duch go opętał”. Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije; a wy mówicie: „Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników”. A jednak wszystkie dzieci mądrości przyznały jej słuszność». Oto słowo Pańskie.
Komentarz : ewangelie
My również narażeni jesteśmy na to niebezpieczeństwo. Ile razy krytykujemy wszystko: że Kościół mówi to, czy tamto, że mówi coś sprzecznego...; i tak samo moglibyśmy krytykować odnosząc się do Boga lub do innych. W rzeczywistości, być może nieświadomie, chcemy usprawiedliwić nasze lenistwo i brak chęci do prawdziwego nawrócenia, próbujemy uzasadnić komfort i nasz brak uległości. Święty Bernard mówi: «Czyż nie jest logiczne nie widzieć własnych win, zwłaszcza jeśli ktoś je zasłania, aby nie móc ich widzieć? W ten sposób, później, choćby ktoś je wykrył, broni uparcie, że nie ma winy, pozwalając by jego serce pochłonęły fałszywe słowa». Musimy pozwolić, by Słowo Boże dotarło do naszego serca i nawróciło nas, pozwolić się zmienić, przekształcić z Jego siłą. Ale, aby to osiągnąć powinniśmy prosić o dar pokory. Tylko skromny człowiek może przyjąć Boga, i pozwolić w ten sposób, by przyszedł do nas, którzy jak “celnicy” i “grzesznicy” potrzebujemy, by nas wyleczył. Biada temu, kto myśli, że nie potrzebuje lekarza! Najgorsze dla chorego jest wierzyć, że jest zdrowy, bo będzie się mu pogarszać i nigdy nie wyzdrowieje. Wszyscy jesteśmy chorzy na śmierć, i tylko Chrystus może nas uratować, czy zdajemy sobie z tego sprawę, czy też nie. Dziękujmy naszemu Zbawicielowi, przyjmując Go jakim jest!
PICCARRETA